Traagste Tocht etappe 12

Gisteravond gingen de berichtjes over-en-weer. Hoe gaat het met de regen? Met de regen gaat het goed. De verwachting is dat in de omgeving van Baarn 10 mm regen gaat vallen. Maar hoe gaat het dan met ons? Wij willen gaan wandelen van station Baarn naar station Bussum-Zuid. We besluiten om onze waterdichte schoenen aan te trekken en toch te gaan.
Wanneer ik uitstap op het koninklijke station van Baarn zie ik Henk staan op een ander perron. In zijn hand heeft hij een grote paraplu. Ik haal mijn inklapbare paraplu uit mijn rugzak en klap het gevaarte uit. Het is voldoende om ons in de regen te begeven.

We volgen de groenstrook tussen de spoorlijn en de Gerrit van der Veenlaan. Bruggetjes gaan over droge rivierbeddingen. Wanneer zou hier voor het laatst water hebben gestroomd? Bij de Amsterdamsestraatweg gaan we aan de andere kant van het spoor lopen. Het is een prachtige laan die wij ingaan. Herfst van beneden naar boven. Even later steken wij een hoge voetgangersbrug over. Recent las ik in een wandelboek dat dit een passerelle is. Aan de noordkant van het spoor ontmoeten wij meerdere wandelaars en nog meerdere honden. We gaan door beregende bossen en komen uit bij Kasteel Groeneveld waar het druk is in het park. Aan de overzijde van een vijver zien we ouders en kleine kinderen, die zich begeven in het spoor van kabouters. ‘Het maakt kinderen niets uit of het regent, als ze maar buiten kunnen spelen, zegt Henk. Hij kan het weten want hij zat in het onderwijs. Het park bij het kasteel is uitgebreid, het biedt zelfs ruimte aan hardlopers en een drietal mountainbikers.

Dan stopt het park bij een hek. Hier begin het terrein van Amerpoort, een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking. Met een druk op een knop opent zich het hek. Na ons gaat het hek dicht. We wandelen naar het terrein van een kinderboerderij. In boerderij De Huydecoper brandt licht. Buiten worden we geïnformeerd dat er binnen wat te drinken en ijs te likken valt. Aan dat laatste hebben we niet direct behoefte. Ik zie een dame achter een balie staan en we besluiten naar binnen te gaan. We kunnen aanschuiven aan een tafel bij mannen die er al zitten. Thee en koffie wordt geserveerd. We praten over de instelling en over het werk. Jongelui komen binnen met eieren die ze net hebben geoogst. De eieren gaan voorzichtig in een treesje. Zij zijn te koop, maar een paar eieren in de rugzak is geen aantrekkelijk vooruitzicht. Er is ook honing te koop. IJs is er momenteel niet, begrijpen we. De koekjestrommel zit nog achter slot en grendel, de man met de sleutel zal zo wel komen, horen we van de jongedame. De mannen vertellen wat zij hier doen. Zij vertellen over de aanstaande fusie van Amerpoort (van oorsprong Rooms-Katholiek) en Sherpa (van oorsprong protestant) tot een nieuwe organisatie: Eemhart. Dit gaat gebeuren per 1 december. Door een raam zie ik de geitenstal, onder hetzelfde dak als ons tijdelijke onderkomen. Met een paar koekjes in de hand verlaten wij deze gezellige plek, nadat de jongedame in kwestie nog verteld heeft over haar familielid Wanda (ja, die van Wanda Wandelt). We gaan verder over het terrein van de kinderboerderij en langs groepshuizen en dan steken we de A27 onderdoor.

We gaan langs Heidebloem en over de Postweg en dan gaan we naar Theehuis ’t Bluk. Bluk is de lokale uitspraak van Blok. Op het blok werd door arme mensen die hout sprokkelden op de Zuiderheid in hanteerbare porties gehakt. Ik neem aan dat zij niet voldoende geld hadden om in welk theehuis dan ook een stoel te bezetten en te eten en te drinken. Het is hier gezellig, en dat al sinds 1937. Daar het dreigt te gaan regenen kunnen we binnen zitten in de ruimte waar alles al is gereserveerd. Aangezien we niet heel lang zullen blijven kunnen we toch gaan zitten. Opvallend is dat langzamerhand blijkt dat hier voornamelijk vrouwen verblijven. Maar dat zegt uiteraard niets over het geluidsvolume dat zich binnen ontwikkelt. Kroketten op brood en een biologische pompoensoep gaan er goed in. We laten ons zelfs niet van de wijs brengen door een vallend vol dienblad. We gaan weer op pad. Genoeg gezeten en gerust. Of het regent of niet, het is goed om op pad te zijn. Vlak bij een begraafplaats gaan we een provinciale weg onderdoor en zien dan La Place, maar om nu weer te pauzeren is zelfs aan ons te veel gevraagd. We ondersteunen graag de plaatselijke horeca, maar er zijn soms grenzen. We gaan de weidsheid van de Westerheide op. We zien van dichtbij een schaapskudde die zich verspreid heeft over een groot gebied. Er lopen ook zwarte schapen bij, die toch opgenomen zijn in de groep. Dan komen we bij een onopvallende wildwissel over het spoor en over de Naarderweg. Het valt niet op dat dit onder je voeten plaatsvindt. De natuurbrug Zanderij Crailoo is zó breed en zó lang (800 meter!). Koningin Beatrix heeft deze brug in mei 2006 geopend. We gaan verder door bossen en over heidevelden. We arriveren bij station Bussum-Zuid. Weer een etappe van de Traagste Tocht gewandeld. Op het perron raak ik aan de praat met een licht aangeschoten man, zijn hondje is nuchter. Op station Baarn stappen we uit. We besluiten om nog even een blik te werpen op de deur van de Koninklijke Wachtkamer. Daarna gaan we naar de huiskamer van het station, waar een enthousiaste medewerker ons wegwijs maakt in Koninklijke Wachtkamers nadat hij ons heeft voorzien van een natje en een droogje.
Daarna gaan we naar huis en dan, na enige tijd, breekt de zon door.
Het kan wel.

Traagste Tocht etappe 12
Station Baarn- station Bussum-Zuid
16.5 kilometer