Klompenpad Errekomsepad

Middenin Erichem staat aan de voet van het dorpshuis een informatiebord over dit Klompenpad. Ik zie mannen een steiger afbreken en op een aanhanger plaatsen. Op een grasveld zitten twee mannen in werkkleding op een bank. Is het al tijd voor pauze? Ik ga beginnen, maar eerst nog even kijken naar de bewolking in allerlei tinten grijs. Hoe laat zal de regen vallen?

Dit Klompenpad kent drie afstanden. Met een beetje verder zoeken hadden het er misschien wel vier of vijf afstanden kunnen zijn. Kom, ik had allang weg moeten zijn. Ik ga langs de pastorie en de oude kerk van de heilige Joris en dan sta ik al aan één van de randen van Erichem. Ik begeef mij in de richting van de Hervormde Begraafplaats van Erichem, maar net op tijd sla ik rechts af om om Lutterveld te wandelen. Het is duidelijk dat ik wederom wandel in een gebied met veel fruit, zelfs laaghangend fruit is hier te verkrijgen in één van de vele winkeltjes bij een boomgaard. Eén van die winkels is prinsheerlijk en heeft een grote omvang. Ik passeer zonder mij te laten verleiden tot het doen van een aankoop, hetzij om hier op te eten hetzij om mee te nemen. Niet alleen groeit hier fruit, er groeien ook campings, met huisjes, jong en oud. De sloot tussen mij en de huisjes en caravans is net voordat ik hier arriveerde schoongemaakt. Restanten ontdoen zich op de wallekant van het overtollige vocht dat terug spoelt in de sloot. Ik ga naar het zuiden over Twee Sluizen. Dit is een buurtschap genoemd naat twee sluizen in de wetering. Tussen deze twee sluizen ligt de buurtschap. Ik word geattendeerd op een meer dan honderd jaar oude waterpomp. Zonder de app van de Klompenpaden was het mij niet opgevallen, want de pomp gaat schuil onder de hangende takken van bomen. In 1911 werd de pomp geslagen omdat tyfus rondging in de buurt. Schoon water blijft van belang.

Ik kijk regelmatig naar boven om te zien hoe het is gesteld met het wolkendek. Er is nog steeds geen regen gevallen, maar ik ben niet teleurgesteld. Van mij mag de regen nog even uitblijven. Er verschijnt steeds meer blauw in de lucht. Het zal toch niet dat ik onderweg de zon tegenkom?! Wat ik wel tegenkom is een enorme wijngaard, misschien is het wel meervoud: wijngaarden. Meerdere soorten druiven worden hier verbouwd op Betuws Wijndomein. Het enorme terrein beslaat zes hectare en heeft totaal 16.500 wijnstokken in de grond. Het wijngoed kent zelfs een eigen wandelroute. Of er tijdens de wandeling op deze route een blaastest gedaan word is mij niet bekend. Ik stel mij voor dat het op andere tijden in het jaar druk is in de wijngaard (niet: druifgaard), maar nu is het stil, heel stil. Wanneer ik mijn route vervolg kom ik door een ander stil gebied. Het is camping De Karekiet. Alles lijkt hier verlaten. In een oude telefooncel is een minibieb ingericht. Zelfs in deze telefooncel is niemand te bekennen. Dan ga ik er maar even in staan. Dan volgt een lang gedeelte over de Erichemsekade. Gelukkig valt het autoverkeer mee. Deze kade brengt mij bij het stadje Buren, maar eerst over een bedrijventerrein, waar ik niet veel bedrijvigheid bespeur, behalve bij een supermarkt en op het schoolplein bij de naastgelegen openbare basisschool.

Ik steek de Korne over, loop geheel alleen over het Vrijerslaantje, een door kastanjebomen omzoomde berceau. Dan kom ik op het punt waar ik rechtsaf naar de oude stad Buren kan gaan en links naar de beide verlengingen van de route. Rechts ligt nog steeds het pannenkoekenhuis. Kastanjes vallen van de bomen. Een ouder echtpaar dat net wil gaan zitten aan een pannenkoekentafeltje kijkt verontrust omhoog. Zijn zij de volgende getroffenen? Ik wacht het niet af. Ik ga naar het stadsplantsoen, met een twee begraafplaatsen. Eerst een algemene begraafplaats en dan daarnaast een oude joodse begraafplaats. Verder is het bosachtig met veel slingerende paden, waar de route zich een weg doorbaant. Op het punt waar ik naar de volgende lus kan gaan voor de langste routevariant staat een dikke bank. Ik ga zitten en zie de honden en de uitlaters voorbijkomen. Dit stadsplantsoen voorziet duidelijk in een behoefte. Ik ga verder met de volgende lus. Zo kom ik in het buitengebied van Buren, met tichelgaten, ook hier is het stil. Dan wordt het plots druk met kinderen van een.bassischool. Ik ben bij camping Buitenkans en op dat terrein is is niet alleen een camping maar ook Wilgje Buitenport. Een vrouw vertelt mij wat hier allemaal kan gebeuren. Binnenactiviteiten. Buitenactiviteiten. Noem het maar op. Ik zie kinderen in een dappere poging om vis te vangen in een sloot. Ik moedig hen aan om de sloot in te gaan en de vissen met de hand te vangen. Zij volharden echter met een hengel. Even verderop zie ik het grote deel voor buitenactiviteiten met allerhande klauter- en klimactiviteiten. Groepsverband kan hier worden gekweekt. Mooi voor een dagje uit. Wanneer ik Buren nader zie ik meerdere mensen met plastic tassen gewapend kastanjes verzamelen. Ik vraag een man wat hij er mee gaat doen, maar een helder antwoord blijft uit. Het is toch geen illegale activiteit?
Ik kom terug in het stadsplantsoen en loop een andere route tot ik bij het oude stadje komt. Dat Buren iets te maken heeft met de familie Oranje is duidelijk. Willem en Anna poseren geduldig aan de voet van de kerk. Toeristen lopen her en der. Ik loop in een zijstraatje even binnen bij een fototentoonstelling. De route van het klompenpad gaat recht toe en recht aan door het stadje. Op de rotonde aan de andere kant van het stadje staan twee praalwagens van het fruitcorso. Daar neem ik de Blatumsedijk en passeer een begraafplaats waar nog heel veel plek is. Vandaar is het niet ver meer naar mijn startpunt. De steigers zijn weggehaald. De twee mannen zijn verdwenen. De rust in Erichem is weergekeerd. De zon schijnt.

Erichem
Klompenpad Errekomsepad
18 kilometer