Groene Wissel 309

BOEM.
BOEM.
BOEM.
Doffe dreunen uit het westen.
BOEM.
Het geluid komt uit de richting van het schietterrein van legerkamp Harskamp.

Gisteravond laat was er koortsachtig overleg tussen Wandellief en mij.
Waar gaan we morgen wandelen?
En wat wordt de afstand?
En …?
Bij een bushalte in het roerige centrum van Hoenderloo is zojuist een bus gestopt. Twee wandelaars zijn uitgestapt. Zij maken zich op voor een wandeling, bekijken papieren, stellen electronica af. Wij zoeken een plek om onze auto achter te laten in de buurt van onze startpositie. Ook wij kunnen nu op pad, in noordelijke richting gaan wij de Spelderkampweg op.
BOEM.
BOEM.
In Harskamp is het werk nog niet gedaan.
Via de Middenweg schuiven wij op naar de Apeldoornseweg, die niet naar Apeldoorn gaat, maar naar de Otterloseweg. Verwarring alom. Na Buitenlust gaan we dan maar snel van de Apeldoornsweg af en komen langs een zwaar parcours voor fitnissfanatici. We behoren niet tot deze categorie en zien met verbazing de zware uitdagingen aan. Zelf het waden door een modderpoel, na een tocht door een rioolbuis, staat op het programma. Via de Arckelaan komen we bij een voor verkeer (tenzij je te paard bent of te voet) afgesloten mooie laan, die licht omhoog gaat. Aan het begin van de laan treffen wij een echtpaar (of zijn het partners?) dat het plaatselijke Klompenpad loopt. De vrouwelijke helft van het duo heeft een papieren handleiding in de hand, maar zij missen een markering. De app op mijn telefoon brengt uitkomst. Ik geeft hen nog een gratis tip over het schrijvershuisje van A. den Doolaard. We komen gezamenlijk op Balkan, Albanië, ‘De herberg met het hoefijzer‘ en ‘Wampie‘ (niet te verwarren met Wappie). Wij gaan de mooie laan op in de richting van en voorbij Kampheuvel. Over de Laan van Eikenhof en dan zwaaien af over een onverhard pad door de bossen. Langs het Pompstation komen we op de Oudeweg, die ons uiteindelijk brengt langs het ijs van Co (schijnt het lekkerste ijs van de ganse Veluwe te zijn). Co slaapt, is op vakantie, is aan het klussen, de zaak is in ieder geval gesloten op ons moment van passeren.

Dan zien we het.
De kerk van Heldring, badend in het zonlicht.
Ottho Gerhard Heldring heeft een belangrijke rol gespeeld in de geschiedenis van dit Veluwse dorp. Hij was een predikant uit de 19e eeuw, zwierf veel over de Veluwe, kwam in wat nu Hoenderloo is, zette zich in voor de gemeenschap, later kwam er een jongenshuis om jongens die in een moeilijke situatie zaten een nieuwe kans te geven. Iets dergelijks deed hij ook in het Betuwse Zetten voor meisjes. Al zijn activiteiten ontplooide hij naast zijn werk als gemeentepredikant in Hemmen (vlakbij Zetten). Van het kerkgebouw gaan we naar de brandweerkazerne met daarnaast een basisschool met een paar kinderen in de klas. Zo te zien geen overvolle klassen hier. Over de Krimweg komen we bij de muziektent, waar meerdere bankjes staan. Eén bankje mag zich verheugen in de zon en onze aanwezigheid. We drinken bouillon uit de thermosfles en ik eet een appel. Wandelaars en fietsers gaan her en der over de Krimweg (geen Oekraïnse vlag te zien). Een stel fietsers staat stil bij één van de bankjes en heeft een lang gesprek over de route die zij mogelijk gaan fietsen. Wanneer onze pauze er op zit zijn de man en de vrouw nog verwikkeld in een beleefde discussie over de juiste fietsroute.
De onverharde Deelerweg brengt ons een eindje uit de bebouwde kom. De lucht geurt naar herfst, naar gevallen bladeren, naar paddestoelen en zwammen, naar zonlicht op goudgele bladeren, naar aardsheid. Wij raken aan de rand van Hoog Baarlo. Paarden dromen weg in een weiland. Wij dringen de bebouwde kom binnen, passeren de SPAR en dan zijn wij terug. Begin en einde raken elkaar.
We hebben er een mooie wandeling op zitten.
En de zon speelde een belangrijke rol. .

Hoenderloo Noord – Groene Wissel 309 – 7 kilometer