Wandelen door de Gelderse Vallei 6: Amersfoort CS naar Baarn

‘Heeft u meegedaan aan de Vierdaagse?’ vraagt de jonge vrouw tegenover wie ik ben gaan zitten in de trein. Ik kan ontkennend beantwoorden. Het gesprek verloopt moeizaam van mijn kant, want mijn gehoor is niet bestand tegen het lawaai dat deze rijdende trein teweegbrengt. Ik laat haar zien waar ik mee bezig ben qua wandelingen. Zij noemt dat zij meermaals de Vierdaagse heeft gelopen, maar dat het nu niet meer lukt. En dan is het volgende station al in remmend zicht en zij neemt afscheid en wenst mij een goede wandeling toe.
In Amersfoort ga ik op zoek naar de Koppelpoort die nog steeds op dezelfde plaats staat. Ik ga het spoor onderdoor en begroet de Eem die mij deze dag zal vergezellen, dichtbij en iets minder dichtbij. Aan mijn rechterhand is het aardse Jeruzalem en aan mijn linkerhand wordt gewoond op het water en gegeten in speciaal daarvoor ingerichte schepen. De bereidwillige reiziger kan hier ook het ruime sop kiezen om op dat sop te gaan eten en drinken. ‘Hap en Tap’ heet dat in onnavolgbaar jargon. Ik steek het Valleikanaal over. Dit kanaal heeft een strak spoor nagelaten in de vallei. Dan rond ik, zonder het te beseffen, de Schans Werk aan de Glashut. Weer een prachtige naam voor een schans. Hulde aan de bedenker(s) van dergelijke namen. Even verderop passeer ik de Roeivereniging Hemus. Deze vereniging heeft een oude Latijnse naam opgediept uit het water. Hemus was de Latijnse naam voor de rivier Eem en dat is vastgelegd in een oorkonde uit het jaar 777. Iets minder oude mensen dragen roeiboten naar buiten en wurmen zich in de te water gelaten boten. Mocht er iets misgaan, dan is het ziekenhuis Meander hééél dichtbij. Het fietspad hier langs de Eem is genoemd naar de ontwerper van de Grebbelinie: Bernard de Roij (1682-1747). 

Bij Gemaal Malesluis (hier ligt ook een bruggetje) verlaat ik de rivier voor een wijle. Ik volg het spoor van de Grebbelinie. Op de Hoogehorsterweg ga ik veiligheidshalve aan de kant voor een groot landbouwvoertuig. De weg is te smal voor ons beiden. Op de Krachtwijkerweg passeer ik een boerderij met boerennachtegaal, die dubbel werk doet als Bed&Breakfast. Daartegenover huist een dorstig hert. En wat zie ik daar? In een oud schuurtje in het land is een atelier ingericht. Twee fietsen en een schilderij staan buiten. Vanaf de weg zie ik in het atelier schilderijen op een rijtje staan. Daar komt het landbouwvoertuig weer aan. Eén stap opzij is voldoende. Groepjes fietsers met identieke fietsen en fietstassen passeren. Langs de Slaagsche Wetering blijf ik in de buurt van water, maar niet in de buurt van het water van de Eem. Borden langs het fietspad geven informatie over dit uitgestrekte vogelgebied. Uit het ei en dan naar Afrika. En dat zonder vliegtassen. In een haakse bocht in de Krachtwijkerweg heeft een groepje Duitse fietsers de aanwezige bankjes in bezit genomen. We groeten elkaar vriendelijk in het voorbijgaan.

Ik kom uit op de Slaagseweg (niet de Slaagscheweg) die begeleid wordt door … let even op … de Achtereemlandsche Wetering. Zelfs heb ik het voorrecht om deze wetering over te mogen steken om daarna verder te gaan op het Zuidereind. Hier is hier startpunt van het Klompenpad Netelenburchpad (genoemd naar een nabije boerderij). Bij dit startpunt staan meerdere picknickbanken met aanpalende bankjes en ook het gemaal Zeldert. Een boswachter met een jongedame in zijn kielzog verlaten het gebied van een kijkscherm. Daarna kom ik terug bij de oever van de Eem. Een bootje, twee jongens, twee meisjes, water, zon en alle tijd. Het pad is smal en onregelmatig van ondergrond. Goed opletten om mijn enkels niet te verstuiken. Een misstap in het leven is zo gezet. Aan mijn rechterhand is nog een klein natuurreservaat: Wolkenberg. Vandaag geen berg en geen wolk. Schepen passeren op het water van de Eem. De fietsboot komt voorbij. Eén man op de bovenste verdieping zwaait naar mij. Ik zwaai terug. Had hij graag hier ook gelopen, maar wilde zijn vrouw fietsen? Een andere man op de boot zwaait ook. Mensen zoeken verankering aan vaste wal. Aan de oever zoeken hengelaars verankering in het water. Eén hengelaar probeert een ondermaats visje op te pakken en terug te gooien in het stromende water. De eerste greep mislukt. De tweede greep mislukt. De derde greep en ik ben al verder. Het Zuidereind begeeft zich naar de snelweg A1 en baant zich een weg door de tunnel. Hier ben ik aan het einde van deze etappe. Geen bankje te bekennen. Ik zoek mijn rust op de smalle stoep in de tunnel, uit de zon. Wanneer een auto passeert kan ik altijd nog mijn benen intrekken.

Pieter & Coby Metz
Wandelen door de Gelderse Vallei
etappe 6
Amersfoort Centraal Station naar Baarn, Viaduct A1.
14 kilometer

of bestel bij Gegarandeerd Onregelmatig (klik hier), waar je de gids ook kunt inzien.

Klik hieronder voor de bewegende beelden:
https://www.relive.com/view/vMv8LkknjPv