Haarzuilens

Er waait een schrale wind wanneer ik via de lange stenen trap het station van de Nederlandse Spoorwegen te Vleuten uitstap. Bij de gele paaltjes meld ik mij af en kan mijn voettocht beginnen op de tweede route van de wandelingen in de Stichtse Rijnlanden. Het station is niet het voorgeschreven punt van starten. Dat is namelijk de kinderboerderij van Geertje, met daarnaast een parkeerplaats met te betalen parkeergelegenheid. Gelukkig is een aanlooproute aanwezig en zo kom ik langs een andere kinderboerderij, namelijk die van Puck en Pip. Vervolgens kom ik over een groot open groen terrein waar hardlopende jonge vrouwen door het decor rennen. Bij kinderdagverblijf Pietje Bell (waar komen al die kinderen vandaan?!) pak ik de route op die ik met de klok mee ga belopen. Ik neem de kans waar om op gepaste afstand (net buiten de oude poort) een blik te werpen op de fameuze Hamtoren die als een baken in het weidse landschap staat. Pal naast de toren staat een woning die van jongere datum schijnt te zijn. Ik keer terug en zie dat Pietje Bell vakantie heeft. Het kleine pleintje is gans leeg. Ik ga het Kerkenpad op dat naar het noorden loopt. Ik verlaat het pad om een slingerroute te volgen op dit gedeelte van landgoed Haarzuilens. Hier wordt weinig onderhoud gepleegd om groeisels de ruimte te geven. Even verderop kom ik op de Eikslaan (niet Eikenlaan of Eikelaan) om dan over een mooi pad met heggen aan weerszijden naar de Bochtdijk te gaan. Deze dijk brengt mij naar de ingang van kasteel Haarzuilens. Des te dichter ik bij de ingang van het kasteel kom des te meer wandelaars en fietsers ik zie. Het kasteel is een trekpleister.

Bij deze wandeling zit een extraatje boven de 15 kilometer, namelijk een wandeling door de tuinen van het kasteel. De tuin heeft meerdere afdelingen en het ziet er zeer Frans uit met de strakke lijnen, zelfs met een Grand Canal. De route blijkt enkele mankementen te hebben, maar ik kan mijn weg vinden. Maar eerst het terrein op komen, dat is de vraag. Voordat ik bij het kaartjesgebouw kom waar ik met mijn Museumjaarkaart naar binnen wil ontmoet ik twee jongelui die mij een vriendenloterij willen aansmeren. Speciaal voor mij. Ook dat nog. Ondanks mijn directe afwijzing blijft de jongedame halsstarrig doorgaan. Ik geef wel direct aan een goed doel, zonder tussenkomst van allerhande ingehuurde mensen en instanties. Ik ga door de tuinen en kom bij de kapel. De kapel staat op het kapeleiland. De deur die ik probeer open te krijgen zit op slot. Even verderop merk ik dat de deur van het slot zelf niet op slot zit. Het bordes ligt klaar voor tuinwandelaars en anderen. Eerlijk gezegd had ik geen rekening gehouden met een wandelroute binnen de muren van het kasteel. Weer dien ik mijn kaart te laten scannen en dan stap ik de museumwinkel binnen en kan ik mijn rugzak in een kluisje opbergen. Al vrij snel stap ik een immense zaal binnen. Draden zijn gespannen zodat ik niet even kan uitrusten op één van de fauteilles in het midden. Ik kijk omhoog en omhoog. Verdieping na verdieping. Kosten noch moeiten zijn hier gespaard. Een suppooste wil graag alles even aan mij uitleggen, maar ik geef er nu de voorkeur aan om de tocht door het kasteel op eigen kracht te volbrengen. Wanneer ik via een draaitrap op de eerste verdieping kom hoor ik een jongetje uitleg geven aan zijn moeder. Hij begint op tijd met de Romeinen. Wat een weelde. Wat een weldaad. Beroemde mensen hebben hier gefeest en gelogeerd toen de familie van Zuylen hier nog dagelijks verkeerde. Maria Callas heeft hier verbleven. Zou zij op haar slaapkamer nog een aria hebben gezongen? Zou Roger Moore als Ivanhoe te paard binnen zijn komen galopperen? En wat deed die Franse president hier? In de rondgang, die ik later een keer in langzamer tempo wil doen (met 5 kilometer per uur hier door heengaan is niet aan te raden), is veel te zien. Via het kluisje en de winkel en een andere deur kom ik buiten en vervolg mijn weg langs de Grand Canal. De eerste versie van het kanaal was niet lang genoeg, want de heer des huizes wilde dat de torenspits waar hij op was afgebeeld in zijn geheel zou worden weerspiegeld in het kanaal. In de buurt van het kanaal is nog een doolhof. Ik ga niet naar binnen want ik wil graag voor het donker thuis zijn. Buiten het kasteelcomplex met tuinen vervolg ik de Bochtdijk, die inderdaad aan het einde een bocht naar rechts heeft en een bocht naar links. Ik ga linksaf en dan meteen rechtsaf over de Lagehaarsedijk.

Ik kom wederom in een buitengebied van het kasteel. De wind is nog steeds schraal. Ik voel het met name wanneer ik de wind tegen heb. De zon schijnt maar is niet in staat on alle kou te verdrijven. Ik blijf nog even op het landgoed en wel op een gebied waar veel struweel is aangeplant ter bevordering van biodiversiteit. Dat zal verderop in het jaar beter te bemerken zijn. In de buurt van Laag-Nieuwkoop steek ik de Rijndijk over en kom aan de overzijde van de weg weer in het groen en aan de achterzijde van het de kasteeltuinen. Over de Polderweg en de Ockhuizerweg kom ik bij de boomgaard De Boswachter. Aangezien de boswachter in geen velden of wegen te bekenen is ga ik op een picknickbank zitten om te lunchen. Ik zit wat uit de wind en de zon schijnt. Wandelaars komen groetend voorbij. Na mijn pauze kom ik door het dorp Haarzuilens, het kasteeldorp. Meerder panden zijn opgetrokken in de stijl en de kleuren van het kasteel. Er zijn meerdere horecagelegenheiden en een minibieb bij de basisschool. Over de Eikslaan (daar is-ie weer!) en een pad door de velden en veldjes kom ik bij de kinderboerderij van Geertje. Al die kinderen zullen die hier rondzwermen zullen niet alleen van Geertje zijn. Wat is het hier druk op de speeltoestellen, bij de dieren, bij de eetschuur (geen meegebrachte etenswaren), bij de boerderijwinkel. Net voordat ik de Thematerweg oversteek vraagt een jongeman aan mij of ik weet waar de Bever-winkel is. Hij komt voor een sollicitatiegesprek. Er is hier geen Bever-winkel, maar ik heb wel twee banieren van Bever gezien bij het parkeerterrein naast Greetje. De jongeman loopt zonder iets te zeggen weg. Een cursus Orientatie voor Beginners zou geen kwaad kunnen. Aan de overzijde van de weg ligt een OERRgebied, een terrein waar met hogere temperaturen heerlijk kan worden gespeeld op land en in het water. Ik ga verder naar het noorden en loop heen en weer langs of in de buurt van de Haarrijnsplas. Eerst aan de westzijde, dan langs de zuidzijde. Ik kom over de Smalle Thermaat (met mooie panden en meerdere hardlopers) en via een rotonde aan de nieuwbouwranden van Vleuten, langs het Bosje van Goes. Over het Haarpad kom ik op een slingerend pad in het open veld waar een schrale wind heerlijk aan het werk kan. Aan de Joostenlaan proberen twee jongens vissen aan het water te ontrukken middels een hengel. Het ziet er niet succesvol uit. In de verte zie ik de toren van Ham en dan heb ik de route gelopen en ga ik verder op de aanlooproute, die inmiddels een aflooproute is.

Ik stap de trein in, tegelijk met een volwassen man in carnavalscostuum.
Mijn wandeling is ten einde in dit gebied dat in ontwikkeling blijft.
Ik pak mijn boek en ga lezen.

Haarzuilens
route 2 – 15+ kilometer

Uit de wandelgids:
Cock Hazeu en Peter Kuiper
wandelen in de Stichtse Rijnlanden
Tien flinke rondwandelingen in het hart van Nederland van Groene Hart tot Heuvelrug
uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig, februari 2024

Deze wandelgids met naast de routekaarten en de routebeschrijving veel extra informatie over het gebied kun je HIER bestellen.