Wildwandeling 21 – Wildpark Het Aardhuis

De weg naar Het Aardhuis is van stoffige allure.
Het Aardhuis valt onder Hoog Soeren dat onder Apeldoorn valt.
We parkeren onze auto op de parkeerplaats onder het beschermende dak van groene bomen.
De ondergrond is van zand.
Wanneer we met ons drieën door de voorruit kijken zien wij al herten lopen.
Missie geslaagd.
We kunnen omkeren en naar huis.
In een oogwenk besluiten we toch om ons plan door te zetten. Het plan namelijk om hier een wildwandeling te maken op het omheinde wildpark op het terrein van de Kroondomeinen.

We lopen eerst naar het huis zelf dat is gebouwd op de Aardmansberg. Het werd in 1861 gebouwd op last van Koning Willem III. Hier wilde hij militair overleg plegen. Vanuit deze verhoogde positie had hij zicht op een militair oefenterrein. We lopen het prachtige gebouw binnen en gaan via de brede trap naar de eerste verdieping. In een grote zaal wordt informatie gegeven over de omgeving en het huis, over opgravingen en wilde zwijnen. Een Apeldoornse fotografievereniging exposeert hier momenteel. Prachtige foto’s van de Veluwe. Wanneer ik op een glazen afscheiding leun en een kamer binnenkijk om te zien wat daar binnen zich afspeelt, komt een vrijwilliger naar mij toe, die vertelt over de geschiedenis van dit huis en wat er te zien is in deze kamer. Ik zie geweren en speren. Ik zie een houten beeld van een man met kroeshaar die een dienblad vasthoudt. Ik zie geweien. Prins Hendrik had meer met de jacht dan met het militaire leven en hij gebruikte dit pand als jachthuis. Hier kwam hij samen met zijn Nederlandse en Duitse vrienden en zij dronken op de goed verlopen jacht. Om te kunnen jagen was er veel import nodig, niet alleen de beroemde moeflon, maar ook zwijnen en herten. Wat er niet in zit kun je er ook niet uithalen. Lang na het overlijden van prins Hendrik werd het gebouw in 1972 door de toenmalige vorstin omgezet tot een voorlichtingscentrum waar de bezoekers meer te weten konden komen over natuur en wild.

Wij dalen de trap af en tussen de gasten op het terras door zoeken wij de trap die ons van de berg afleidt. Aan het begin van het park zelf staat een betaalautomaat. €2 per volwassene. Het apparaat is echter buiten werking, althans het is niet in staat om het betaalproces op ordentelijke wijze in gang te zetten. Met gepaste vrijmoedigheid gaan wij gedrieën door het toegangshekje en beginnen wij aan de rondwandeling langs de gele paaltjes. Eerst door een bosgedeelte, dan langs een open terrein (grasland), waar meerdere bordjes bij geplaatst zijn die ons melden dat wij geen toegang hebben. We blijven uit de buurt van de toegang die er niet is. Na een kleine kilometer zien wij de wildkansel. Een flink gebouw met een groen dak. Binnenin zijn meerdere zitplaatsen en bijpassende kijksleuven. We zien uit op een groot grasveld. In mijn linkerooghoek zie ik een overdekte ruif op poten. Zou hier worden bijgevoerd? Aanvankelijk zien wij enkel mieren, die of naar rechts of naar links zich begeven. Een bijkans eindeloze stroom van kleingoed. Na enige tijd volgt een korte maar heftige mededeling van Wandellief: Dáár. Wij kijken alle drie naar daar. En? Inderdaad. Daar lopen dieren. Herten. Eerst een enkeling die naar rechts loopt, dan een andere enkeling die naar links loopt. Het lijken wel mieren. Er vormt zich uiteindelijk een klein groepje, waarvan enkelen in het gras gaan liggen. We zien de oren boven het gras uitsteken en bewegen. Een paar grote dames blijven overeind staan en lopen wat heen en weer en kijken om zich heen. Wij kijken terug. Weer mijn verrekijker vergeten, denk ik. Volgens het routeboekje is er een 90% kans op een ontmoeting met dieren (vogels niet meegerekend).

Wanneer we de wildkansel (zou de heilige Franciscus vanaf een wildkansel hebben gepreekt?) verlaten komt een echtpaar geluidloos naderbij. Ik wijs hen op de mogelijkheid om herten te zien. Misschien komen die mensen hier wekelijks of is dit hun eerste keer, ik weet het niet. Volgens de topografische kaart zijn Wandellief, Emma en ik bij het Aarelgat. Het valt ons niet op. Wel zien we één van de vele zoelen in dit gebied. Een uitgebreid plek voor een modderbad onder de bomen met het lichte groen. Bij een andere zoel gaan wij op een bankje zitten. Bankjes zijn hier in overvloed. We zien meer bankjes dan wandelaars. We drinken koel helder water uit de thermosdrinkbussen terwijl wij luisteren naar de vogelzang. Langzaam komt het einde van onze wandeling in zicht. We komen terug bij het startpunt. Hoe is het mogelijk?!
Bij de Arendsberg beklimmen wij de berg en op het terras zoeken wij een plaatsje in de zon. Er zijn niet veel lege plekken. We doen onze bestelling van cola (met citroenschijfje), cappuccino en rooibos (African orange). Daarna storten wij ons op de lunchkaart terwijl vrijgekomen tafeltjes en stoelen snel bezet worden door nieuwe gasten. Ik kies voor een wildschotel, dat wil zeggen tonijnsalade op een boskorenbol. Het smaakt prima, mede door de prachtige ambiance.

Pieter & Coby Metz
Wildwandelingen op de Veluwe
Hoog Soeren
Wildwandeling 21
Wildpark Het Aardhuis
2,5 kilometer