Wildwandeling 18 : Asselsche Heide Oost en West

Het is een witte wereld.
Nu kunnen wij er van genieten.
Voor hoe lang nog?
Voordat de dooi inzet?
Voordat de sneeuwvlokken de grond niet meer kunnen bereiken?
De verharde wegen zijn schoon.
De onverharde wegen in Hoog Soeren zijn aan hun winterse lot overgelaten.

Voor de Hervormde Kapel (zal inmiddels wel ‘Protestantse Kapel‘ zijn) is vanmorgen een auto weggereden, die zijn sporen heeft nagelaten. De Kapel is in trek bij trouwlustige lieden. Restaurants in het dorp kunnen zorgen voor een natje en een droogje, voor de dienst en na de dienst. Oude ooms en tantes kunnen na afloop een balletje slaan op de plaatselijke golfbaan. Nu is er ruimte voor sneeuwballen.

Achter het voormalige jachthuis van koning-stadhouder Willem III (ja, die van Mary) gaan wij een onverharde en naamloze weg in. Links en rechts staan een paar huizen, die de tand des tijds trotseren. De weg snijdt het golfterrein in tweeën, links en rechts wordt er niet geslagen. Rust heerst alom. Door het klaphek betreden wij het Kroondomein, dat na 25 december weer open is voor niet-royale bezoekers. Even voorbij het klaphek volgen wij een smal pad waaromheen zich een beukenbos heeft gevormd. Het pad brengt ons bij de Asselsche Heide. Langs de heide bevinden zich aan de bosrand twee plekken om wild te observeren. Tweemaal een eenvoudige en besneeuwde houten bank. Tweemaal mooi uitzicht over de heide die zich lager bevindt dan de bosrand. Sporen van een auto zijn te vinden op het pad. Sporen van wandelaars cirkelen om de bank. We kijken in de verte . Even laat de zon zich zien en werpt sluiers in het wolkendek. Niets lijkt te bewegen voor ons. We nemen afscheid van de nog steeds besneeuwde bank en gaan verder. In de buurt van de Dassenberg gaan we het bos in. Westelijk van ons is een rustgebied en dit gebied is in diepe rust. Een enkele vogel vliegt van hot naar her. Is er hier nog voedsel te vinden?

Een enkelvoudig spoor van een wandelaar.
Dan een tweevoudig spoor.
De bewandelde weg gaat iets omhoog.
We komen hier in de buurt van 90 meter hoog.
We verlaten het brede pad en slaan rechtsaf om een iets smaller pad te volgen.
Het bandenspoor van een fiets strekt zich voor ons uit.
Wij slingeren door de bossen.
Het bandenspoor is ons vooruitgegaan.
En dan … daar in de verte.
Het beweegt van rechts naar links.
Het komt uit de buurt van Hoog Soeren.
Tussen de bomen zien we het voor onze eigen ogen gebeuren.
Het is een heer op een herenfiets!
Wij maken ook van alles mee op onze wildwandeling.

Op de besneeuwde grond onder onze voeten zien wij sporen van honden en een ander beest. We naderen de bebouwing van Hoog Soeren, dat geheel in stijl, uitblinkt in ruim bemeten percelen. ‘De Roode Pan‘ is een prachtig monument dat momenteel wordt gerestaureerd en verduurzaamd. In de bossen ligt nog steeds munitie die de Duitsers hebben achtergelaten na de oorlog. Gelukkig kunnen wij ongeschonden onze weg vervolgen.
Langs de gladde weg wacht ‘Paula in kamerjas’ nog steeds op die éne die beloofd had om nog een keer langs te komen. Zal hij vandaag komen?

Gelukkig is onze auto niet ingesneeuwd, zodat wij in alle rust afscheid kunnen nemen van Hoog Soeren.

Pieter & Coby Metz – Wildwandelingen op de Velouwe – Hoog Soeren – Wildwandeling Asselsche Heide Oost en West – 6 kilometer