De Kleine Om Hoog Buurlo

Het is in mijn hoofd gaan zitten.
Langzaam naar binnen gekropen.
Nu doet het zijn werk.
Ik denk er aan.
Ik denk er over.
Laat het rusten.
Dan komt het weer boven.
Voor vertrek heb ik nog gekeken hoe de verwachting is.
Gisteravond deed ik het ook.
Twee keer hetzelfde resultaat.
Twee keer diezelfde bewegende lijn op de kaart van Nederland.
Twee keer een schuivende regenbui over de kaart van Buienradar.
De rode vlekken gaan precies over het gebied waar ik loop.
Wat staat mij allemaal te wachten?

Ik begin bij één van de parkeerplaatsen bij Hoog Buurlo. Niet dat er zoveel mensen wonen in Hoog Buurlo die een plaats voor hun auto nodig hebben. Het zijn de startplekken voor menig wandeling. In het kader van de Grote Om heb ik een route uitgezet rondom Hoog Buurlo, bekend van de schaapskooi. Even langs Radio Kootwijk, dan langs het schietterrein Harskamp van het Nederlandse leger, dan door de bossen naar Kootwijk, vervolgens met een flinke noordelijke baan naar halte Assel en het slotdeel gaaat met een ruime bocht terug naar Hoog Buurlo. Mooi gepland. Tussen zonsopgang en zonsondergang is dit goed te doen.

Het is stil en droog wanneer ik aan mijn wandeling begin. Na een paar honderd meter ben ik op de Hoog Buurlosche Heide. Tijdens het wandelen is de ‘sch’ aan het einde van ‘Buurlo’ niet te merken, maar het heeft wel wat om die oude spelling te bewaren in het landschap. Langs de noordrand van de heide kom ik bij de Turfberg. Tussen de jaren 1948 en 1955 was dit een bedrijvige berg. Niet om turf te steken, maar om de ruimte in de gaten te houden. Hier stond een radiotelescoop, met een diameter van 7.5 meter. In de naaste omgeving stonden meer apparaten om de ruimte in de gaten te houden en signalen op te vangen. Nu rest alleen geschiedenis. Bij de Turfberg kom ik vlakbij de gebouwen van Radio Kootwijk. Wanneer ik op de achtergrond de immense kathedraal (Hallo, Bandung) zie rent een wild zwijn dwars door mijn beeld. Een einzelgänger. Vorige week zag ik vanuit de auto in de buurt van Voorthuizen een wild zwijn de weg oversteken. Ook alleen. Zou het aantal éénpersoonshuishoudens onder zwijnen toenemen? Ik kom terug op de Burelhul, waar boswerk gaande is, ook wordt gepoogd om de schade aan de onverharde weg te repareren. De Burelhul vervolg ik kilometer na kilometer. Op het omhekte terrein voor wisenten zie ik geen wisent. Wel hoor ik op de achtergrond de geluiden van het Infanterie Schietkamp en ik zie borden met ‘Levensgevaarlijk’. Ik heb geen enkele neiging om het schietterrein op te gaan. Vlak voor de N310 ga ik de bossen in, loop over een hondenlosloopgebied, dan zie ik een geschikte boomstronk langs mijn pad. Het is tijd voor een pauze. Het is tijd voor een boterham. Voor een kopje thee. Voor een blik op Buienradar. De toestand is ongewijzigd. Het zit nog steeds in mijn hoofd. Ik neem mij voor om de laatste lus vanaf halte Assel niet te nemen en van daar direct naar Hoog Buurlo te lopen. Zo kan ik waarschijnlijk net het zwaarste deel van de bui voor blijven.

Na mijn pauze ga ik dwars door het Loobosch. Kilometers over een smal pad door het groen, totdat ik bij de zandverstuiving van Kootwijk kom. Daar lopen enkele mensen, hetzij met camera, hetzij met hond. Ik ga de uitzichttoren niet op, maar ploeg verder door het zand, loop door de Zanderdennen en kom dan in het dorp Kootwijk. Aan de voet van één van de twee kerkgebouwen in dit dorp kijk ik nog een keer op Buienradar. Ik merk dat het nog steeds in mijn hoofd zit. Blijf ik de bui voor of word ik overvallen door de bui? Blijf ik de rode vlek voor? Ik besluit om mijn route weer aan te passen en verder in te korten. Om te voorkomen dat ik ergens tegen een hek aanloop, kies er ik er voor om niet dwars door onbekend terrein te gaan, maar om de Asselseweg te volgen. Een enkele auto rijdt over deze weg. Een paar paarden houden zich op in een veld. Bij de Radioweg sla ik af in de richting van Radio Kootwijk. Op deze onverharde weg mogen geen auto’s komen. Toch passeert een auto mij en rijd het omhekte terrein van een schijnbaar verlaten gebouw op. Er staan meerdere auto’s. Kort na dit gebouw sla ik links af en ga de heide op, vervolgens door het Kootwijkerbovenbosch, weer door open terrein en langs een enkele wandelaar. Dan tussen de Voorste Steenberg en de Achterste Steeenberg door en recht op de schaapskooi af. Een medewerker van Staatsbosbeheer is bezig op het erf van de schaapskooi en praat met een wandelend echtpaar. Nog een paar meters en ik zie de volle parkeerplaats, een echtpaar met kleine kinderen kijkt bij een infobord waar zij willen gaan wandelen. Ik ben droog gebleven, maar gaat dit ook gelden voor de mensen die nu gaan wandelen, al dan niet met paraplu in de hand?
Op weg naar huis regent het.
Op weg naar huis waait het flink.
Ik hoor over een hagelbui.
Ik zit droog.

Hoog Buurlo – De Kleine Om Hoog Buurlo – 23 kilometer