Het stationsgebouw oude stijl is in bezit genomen door een bedrijf gespecialiseerd in Bouwkunst. Het gebouw straalt lang vervclogen tijden uit. Achter de ramen heerst geen kunst maar duisternis. Buiten is het licht onder een grijze hemel. Voldoende licht om op pad te gaan met deze Groene Wissel. Met zicht op de kerktoren leggen wij de eerste meters af. Via een smal paadje over de spoorlijn (vergezeld van drie stations) die dwars door Soest gaat komen wij terecht in een bijzonder gebied.
Aan de andere zijde van het spoor lopen wij aan de rand van de beroemde Soester Eng. Middenin de bebouwing van het dorp Soest is een kleine landbouwenclave. Ongeveer 60 hectares vormen een beschermd dorpsgezicht. Sinds de 11e eeuw wordt hier op deze stuwwal al landbouw bedreven en liepen hier koeien en schapen. Nu is het een kleine oase voor wandelaars en rustzoekers. Uitzichten op verdere streken is er ook. Een prachtige molen staat aan de rand van de Eng. Deze korenmolen draagt de mooie naam De Windhond. Juist vandaag is de molen gesloten. We gaan verder en ontmoeten enkele hondenfluisteraars wanneer we aankomen bij een grafheuvel, die uiteraard hoger is dan het omliggende land dat weer hoger is dan het dorp. Zo is deze grafheuvel een hoogtepunt in Soest. Volgens onderzoeken ligt in deze grafheuvel één persoon begraven, met het hoofd naar het noorden. Wij gaan een andere kant uit en lopen naar het zuiden, passeren het terrein van het Stayokay, waar de parkeerplaats goed is gevuld. Nog even genieten van de spoorlijjn waar wij langs lopen en dan betreden wij het terrein van de Lange Duinen. Op de parkeerplaats hebben zich enkele mensen verzameld. Vroeger stonden wij hier ook vaak, vergezeld van onze hond zaliger. Hier kon hij vrij rondlopen door het zand en over de heuveltjes. Vandaag is het een heerlijk rustig gebied. Op zonnige zomerse dagen kan het hier flink druk zijn.
Van de Lange Duinen lopen wij door Soestduinen, waar ruime villa’s op ruime percelen staan. Ter hoogte van enkele horecagelegenheden steken we een drukke weg over en komen in de Korte Duinen. Precies na zeven kilometer staat er een uitnogend bankje met bijpassende tafel. Een goede plek om te gaan zitten, een boterham te eten en thee te drinken. Een enkele wandelaar trekt voorbij. Fietsers komen langs, al dan niet terug groetend. Het witte zand strekt zich voor ons uit. Kleurrijk blad ligt rondom gestrooid. Een volgend mooi gedeelte komt na de heide en het zand, dit gedeelte is de houtwal waarover een slingerend pad gaat. Bomen laten in alle vrolijkheid hun wortels zien. Blad is gevallen.
Over een lang recht pad (deels langs weidegronden voor oude en gepensioneerde paarden) komen we aan de drukke Birkstraat tussen Amersfoort en Soest. We volgen even deze straat, werpen enkele blikken in de etalages van meubelzaken (leuke bank! Hoe duur is-ie?) en wandelen zonder bank verder. De Van Lenneplaan is een boeiende laan. De huizen aan onze rechterhand hebben een achtertuin en achter die achtertuin bevindt zich polderland en polderland tot aan de Eem en verder. Zo ver gaan wij niet want wij volgen onze weg. Wanneer je Van Lennep hebt dan is Ferdinand Huyck ver weg, een weg aan de rand van het dorp. Door de mooie oude kern (honderden jaren oud) komen we langzamerhand via de oude kerk terug bij ons begin.
Het is een mooie en afwisselende wandeling geworden. Een oude dorpskern, de open ruimten, zandverstuivingen, houtwallen, bospaden en zo meer.
Soest – Groene Wissel 076 – 12 kilometer
Willems Wonderlijke Wandelingen 