Holterberg

Een verjaardag roept ons naar het oosten van het land. Juist op de dag van onze gezamenlijke wandeling. Een mooie gelegenheid om die twee te kunnen combineren. Daarom gaan we op weg naar Holten. Op een klein stationnetje is de start van onze wandeling. Een Trage Tocht zal ons de berg op doen laten gaan. Het eerste deel van onze tocht gaat aan de westzijde van de Holterbergweg en de tweede vijf kilometer ligt aan de oostzijde van deze weg.
Het is een stille herfstdag, slechts een enkeling heeft zich op pad begeven. gedurende de eerste drie kilometers wandelen we door een mengvorm van bossen en fraaie huizen. Blijkbaar wordt hier goed gebruik gemaakt van oude rechten om in deze bossen een woning te hebben. Op één plaats is zelfs nieuwbouw gaande. Toen ik een paar maand geleden langs deze zelfde plek kwam was er ook nieuwbouw gaande. Misschien zit er niet zo veel schot in de woning die uitgebreid tentoongesteld is op een spandoek aan een hek. Wat verder opvalt is de enorme hoeveelheid aan paddestoelen, zowel aan de linkerkant van het pad als aan de rechterkant. Ter hoogte van Psalm 42 : 1 zijn we voorlopig af van de gebouwde omgeving. Psalm 42:1? Ja! Daar staat in de oude psalmberijming: t Hijgend hert, der jacht ontkomen. Het huis dat wij passeren heet De Jacht Ontkomen . Het ligt vlakbij een heideveld, waar je vanaf het huis zicht op hebt. Smalle paden slingeren door het landschap, de zon komt voorzichting door de grijze lucht heen breken, gekleurde bladeren zijn neergedwarreld, een enkel bankje geeft uitzicht op verdere heide en verre gezichten. Een hondenbezitter, die wij eerder tegenkwamen, groet ons, de hond snuffelt ons op gepaste afstand.

We steken de asfaltweg over. Het duurt even voordat de eerste auto voorbijkomt. Het is opvallend met deze wandeling in dit grote gebied van de Sallandse Heuvelrug: de stilte die ons van alle kanten tegemoet komt. De stilte wordt af en toe onderbroken door de opmerking: Wat is het hier stil, he . Op veel andere wandelplekken hoor ik nog geluiden op de achtergrond, Een motor die voorbijraast, de constante zoem van autoverkeer, mountainbikers die elkaar toeroepen. Hier is de stilte de baas.
Bij het Holten Canadian War Cemetery nemen we een pauze. Stil staan en stil zitten bij al die jongeren die hun leven hebben gegeven voor onze vrijheid. Een paar mensen lopen rond tussen de graven en de gedenkstenen. Uniforme rijen. Verdriet in vele vormen. De overlevenden zijn inmiddels overleden. De tijd gaat langs ons heen, maar de herinnering heeft telkens een herinnering van steen nodig om te weten wat er is geschied.
Na de begraafplaats komen wij in de licht bebouwde omgeving. Restaurant, een museum, een plek om te verblijven voor wie niet genoeg heeft aan de gekleurde bossen. Over de Holterenk dalen wij af naar het station. Een oude man werkt langs het pad aan zijn composthoop. De riek in zijn hand. Zijn kruiwagen is bijna leeg. Een trein rijdt achter hem langs. De kou schuift langzaam over de enk, waar de mais is geoogst. De herfst introduceert ons aan de winter.

Holten – Holterberg – 10 kilometer (ontwerp van de route Truus Wijnen)