Traagste Tocht etappe 13

Borden op de Naarderstraat wijzen er op.
Ook borden op de Valkeveenselaan geven dezelfde meddeling.
Op de hoek staat een grote tent, van het partysoort, en busjes van catering.
Een fruitschaal staat op een tafeltje.
We lopen de Valkeveenselaan in.
Een man drinkt uit een bekertje terwijl hij tegen een auto leunt.
Verderop staan auto’s in de berm en er zijn weer borden. Een man aan de overkant houdt een oogje in het zeil. Op gepaste tijden dient hij het verkeer tegen te houden. Hij vertelt dat de filmopnamen te maken hebben met de serie ‘De Eetclub’ op basis van het boek van Saskia Noort. Wij, eerzame wandelaars, zijn geen lid van de eetclub en worden derhalve niet gevraagd voor een eetbare bijrol. Blijkbaar is het ook nog geen etenstijd. Voordat wij de plaats delict zouden kunnen bereiken slaan wij af en gaan het Vogellaantje in. Op dit brede pad valt er veel te genieten van de zonnestralen en de herfstkleuren en de hoogteverschillen met het land aan onze rechterhand. In de verte gaat de A1 voorbij.

Eerder op de dag is onze wandeling begonnen bij het station van Bussum-Zuid. Vanaf het station gaat het rap het groen in dat zich aan de rand van de bebouwing ophoudt. Langs een vijver, over een niet-bestaand-pad langs flats met veel gesloten gordijnen en dan zijn we op de Bussumerheide. De eerste heide die wij vandaag zullen ontmoeten. Hier dicht bij de bebouwing zijn veel wandelaars en honden. Er wordt gerend, niet door de wandelaars trouwens. Paviljoen Heidezicht laten wij aan ons voorbijgaan. Het is te vroeg voor een onderbreking. Het wordt steeds rustiger op de heide en in de aanpalende bossen. De zon breekt door en de herfstkleuren komen nog duidelijker uit. We komen op een natuurbrug die de A1-oversteek vergemakkelijkt. Het is de natuurbrug Laarderhout. Aan de overzijde staat het Regionaal Medisch Centrum Blaricum. We gaan verder over de Prinses Julianalaan. We komen met enkele dwarsstraten uit op de Blaricummerheide. Bomen, solistisch of in groepen, staan te stralen in de zon en vangen zoveel mogelijk licht op. In de buurt van de Oude Naarderweg staat een bankje in de zon. Een uitgelezen plek om even te rusten, te genieten van de zon en het uitzicht. Een enkele wandelaar komt voorbij. In de verte rijdt een enkele auto. Verder is het rustig.

Nas deze pauze in de zon gaan we verder en komen op de Tafelbergheide. Aan de rand van deze heide staat niet alleen de Tafelberg (inclusief een bordje met de afstand tot de Tafelberg in Zuid-Afrika), maar ook De Eendracht, een uitspanning en ontspanning voor uitgewandelde wandelaars en mensen die besprekingen voeren aan een wankel tafeltje met laptop en koffie. De vrouw praat met vele gebaren en de man maakt af en toe met een vulpen een aantekening in zijn notitieboek. Een enkele keer zoekt de vrouw haar toevlucht bij een scherm voor haar. Thuiswerken kent vele variëteiten.
Na het beëindigen van onze pauze gaan we langs de voet van de Tafelberg, en dan de heide op. De zon straalt nog steeds en de jassen zijn uit. We steken de drukke Crailoseweg over en komen in het gebied van Bikbergen. Daar is niet alleen bos, maar ook heide. Via het Heidelaantje komen we uit op het volgende heidegebied, ditmaal is het de Nieuw Bussumerheide. Een bankje op een kleine natuurlijke verhoging staat uitnodigend in de zon. We genieten van het uitzicht en de passanten. Het valt niet mee om in deze tijd van het jaar in de zon te wandelen. Meerdere wandelaars lopen met een routeboekje in de hand. We ontwaren zelfs een boekje van uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig.

We dalen af van onze natuurlijke verhoging en verlaten deze heide, passeren de filmset en de catering, gaan het Vogellaantje in waar wij een kast van een huis waarnemen achter de bouwhekken. Vervolgens de Meentweg waar wij Bergerac passeren, waar de ontwerper Jan des Bouvrie woonde. Dit pand staat momenteel te koop voor een kleine 7 miljoen, maar dan heb je wel een huis met negen toiletten. Of die zeven miljoen inclusief die witte brug over een brede sloot is, weet ik niet. We gaan de Oostdijk op en hebben zicht op de snelweg die wij even verderop onderdoorgaan. We naderen nu de vesting Naarden, met al het water en waterwerken en de defensieve opstellingen. Het is imposant. Hardlopers lopen zich in het rond. Een moeder duwt het fietsje van zoontjelief de helling op. Kinderen zwaaien in schommels. De Korte Bedekteweg gaat langs een kinderboerderij. Aan de overzijde zien wij in het het groen van de vestingwal de letters van het Nederlands Vestingmuseum. Doen deze letters de vesting goed? Ik vraag het mij af. En dan wandelen wij de vesting binnen. Kinderen worden opgehaald van de Rehobhothschool. De bushalte als einde van deze etappe wacht op ons aan de andere kant van de Westwalstraat. Wij besluiten om nog even de stad binnen te lopen. Tegenover de Grote Kerk gaan we naar binnen bij Vesting Hotel Naarden. Alle zonnige plaatsen op het terras zijn bezet. Het duurt even voordat onze bestelling op tafel wordt gezet, daar is een kleine rookwolk debet aan, die de capaciteit van het broodje te boven ging. Het broodje dat uiteindelijk op tafel komt smaakt uitstekend volgens mijn tafelheer. De mosterdsoep mag er ook zijn.
We besluiten om te wandelen naar het het station Naarden-Bussum, minder dan twee kilometer vanaf de ingangspoort (zonder poort) van de vesting. Met de trein gaan we naar Bussum-Zuid en daar scheiden onze wegen zich. Tot de volgende etappe.

Traagste Tocht etappe 13
Station Bussum-Zuid naar Naarden Vesting (door naar station Naarden-Bussum)
16.5 kilometer