DE DUIVELSBERG

De Duivelsberg!
Welke doorgewinterde en doorgezomerde wandelaar kent deze naam niet?
Misschien alleen als naam.
Of ook als plaats om te komen en te vertrekken, een plek op een wandeling.
De Duivelsberg is de naam van een pannenkoekenrestaurant in het Gelderse Berg en Dal.
Een naam afgeleid van de omgeving.
Ik kwam er op het Grote Rivierenpad.
Ik kwam er op het Romeinse Limespad.
Maar het Pieterpad dat er ook langs komt heb ik niet gelopen.

Dat laatste doen Daan Borrel en haar moeder wel. Zij wandelen etappe 17 van het Pieterpad, ter ere van de 59ste verjaardag van moeder Borrel. Zij stoppen bij de Duivelsberg. Aan het begin van deze wandeling komt Daan tot de ontdekking dat zij zwanger is. Niet geheel verwacht. Dan … vier jaar later. Daan gaat hier weer aan de wandel. Zij gaat na wat er in die vier jaar is veranderd. Voor die vier jaar maakte zij veel wandelingen, ook met met haar manvriend (of vriendman) Jelte. In Noorwegen een huttentocht. In Slovenië naar de hoogste bergtop. Maar nu? Tijdens de zwangerschap en later met kind heeft zij weinig gewandeld. Is er wat veranderd in haar? Zij voelde zich niet volledig vrij tijdens het wandelen. Was zij bang geworden om alleen op pad te gaan?
De echte wandelaar is los van alles en iedereen. Dat zegt zij tijdens haar duik (of wandeltocht) in de geschiedenis van het wandelen. Maar ja, denk ik dan, wie is er los van alles en iedereen? We zijn aan elkaar verbonden. Zelfs voor een pannenkoek op de Duivelsberg ben je afhankelijk van anderen. Ook voor de route op het Pieterpad. We zijn met duizend draden verbonden aan anderen en anderen aan mij en aan Daan.
De oude filosofen waren onafhankelijke witte mannen die wandelden. Maar hoe zit dat nu met vrouwen? De witte mannen noch de witte vrouwen (en met welke teint dan ook) zijn dus beiden niet onafhankelijk. Borrel is kritisch op die wandelende vrouwen die zo nodig iets moeten verwerken tijdens een lange wandeling. Een overlijden, een scheiding, seksueel misbruik, noem maar op. Borrel wil niet wandelen om te verwerken. Zij wil “vrij en losgebonden” kunnen wandelen. Zij ziet wel dat in de wereld van het wandelen mannen en vrouwen naar elkaar toegroeien. Het wandelen is al lang niet meer een exclusieve activiteit van mannen. Hoewel de ontmoeting tussen een man alleen en een vrouw alleen op een wandelpad voor spanning kan zorgen. Is het een reëel gevaar of is het een verzonnen gevaar?
Aan het einde van haar literaire wandeling gaat Daan Borrel in op de vraag naar het waarom van het wandelen. “Omdat ik een lijf heb, omdat het kan, omdat ik vrij wil zijn, omdat ik me verzet, omdat ik alles wil zien. Soms alleen, soms samen.”
Laten we blijven wandelen, in verbondenheid.

Daan Borrel
De Duivelsberg
– een wandeling –
uitgeverij Van Oorschot
serie Terloops
april 2025
ISBN 9789028252103
62 pagina’s

Dit boek heb ik ontvangen van de uitgeverij voor een recensie op mijn wandelwebsite.