Wandelen door de Gelderse Vallei 3: Achterberg naar Renswoude

Drie verschillende bussen brengen mij van huis naar mijn startpunt van vandaag. Daar ben ik dan wel 1 uur en 50 minuten mee kwijt, maar dan ben ik er ook. Onderweg lees ik in het boek Twee koffers van Carl Friedman. Weer eens wat anders dan mobieltje kijken. Ik stap uit bij de Achterbergse Poort bij Rhenen en, eerlijk gezegd, ook bij Achterberg. Aan de noordzijde van Achterberg volg ik een lange rechte weg met drie haakse bochten. Dan kom ik een groot weiland tegen. Hier dien ik in te gaan. Een elektriciteitsmast is een richtlijn voor mijn rechte streep door het landschap. Eerst langs een paar eenzame bomen die elkaar gezelschap houden. Aan hun voeten staat een bankje, waar niemand op dit moment behoefte aan heeft. Aan de voet van de mast scharrelen meeuwen op zoek naar voedsel in het omgeploegde stukje land. Bij mijn nadering vliegen ze even op en zoeken een andere fourageergebied. Bij de Maatsteeg staan meerdere grote voertuigen (een enkele gevuld met grond) en maten praten met elkaar. Er kan nog van alles gebeuren. Ik steek de Maatsteeg over en vervolg mijn weg door het volgende weiland. Ik nader de grens tussen provincie Utrecht en provincie Gelderland . Deze grens ligt bij de slingerende Grift (of is het hier al Valleikanaal?). Wat wel duidelijk is dat ik aangekomen ben op het Binnenveld. Op mijn eerste etappe liep ik aan de oostelijke kant van ditzelfde veld, nu ben ik meer naar het westen aan het lopen. Ik volg het waterspoor door het landschap. Riet is aanwezig aan beide zijden van het pad dat ik volg waar ook fietsers zich op begeven. Waar de Veenweg (langs het water) stuit op de Rauweveldseweg is een Rustpunt. Vandaag niet na 10 kilometer maar na zeven kilometer neem ik rust. Bij het ruime rustpunt is ook een winkeltje, waar de klanten in- en uitlopen. Een vakantievierend jochie is druk bezig met het weitje waarin een geit staat. Hij loopt met een kruiwagen, knipt een tak van de heg af, haalt anderssoortige grassen uit het weitje. Een welbestede vakantie zal het worden.

Hier zijn de randen van de bebouwing al met handen te tasten. Op de Grebbeweg wordt het nog duidelijker. Ruime huizen staan op ruime kavels in stilte. Aan het einde van de weg ligt een brug over het bekende water. Of … je loopt nooit tweemaal over dezelfde rivier heen. Rechts heet de weg Gelders Benedeneind, links is het Benedeneind. De route wijst dieper en dieper de bebouwde kom van Veenendaal in. De groene stroken in het dorpsbeeld zijn nauwkeurig uitgekozen. Langs het gemeentehuis en dan dwars door een overdekt winkelcentrum. Aan het einde de Korenbeurs op. Dan volgt een lange groenstrook met fietspaden, netjes gescheiden van het autoverkeer. Wanneer ik het Omleidingskanaal ben overgestoken en rechtsaf de Kanaalweg wil volgen staan er grote hekken die mij tegenhouden. Bij het trafostation wordt gewerkt, nu even niet wegens vakantie. Ik moet op zoek naar een andere route. Ik ga terug het kanaal over en volg de Duivenwal-West. Ik loop langs een verlaten neutrale school en nog een verlaten school, genoemd naar de Fransman Johannes Calvijn (oftewel Jean Cauvin). Hier in de buurt kan ik het kanaal oversteken en mijn weg vervolgen op de Sportlaan, met onderwijsinstellingen en sportscholen. Even verderop loop ik tussen de velden van GVVV en DOVO, bekende namen in het zaterdagvoetbal. De Oeverzwaluw brengt mij in verbinding met het water van de Grift. Bij Ruisseveen weer een omleiding, wegens werkzaamheden in de energiesector. De Stichting Buitenzorg heeft hier in de buurt van mijn route veel bezigheden voor buitengewone gewone mensen. Langs het Mahlerpad zit een grote vogelliefhebber met een enorme voliere waar allerhande vogels, pauwen, ganzen en wat dies meer zij worden gehouden. Over de Kooiweg ga ik de snelweg onderdoor en daar zie ik een bankje, niet de meest ideale plek voor een bankje, maar daar zit ik nu niet over in.

Veertien kilometers heb ik achter mij, even rusten voor het laatste gedeelte naar de harde kern van Renswoude. Van de Kooiweg ga ik de Schalm op. Binnenkort zal de spoorwegovergang hier een tijdje gesloten worden. Het is een krijgshaftige buurt. Daar is een Duitse Bunker en de Fortificatie Linie van Juffrouwwijk (onderdeel van de Grebbelinie) en er zijn ook kazematten. En alsof dat niet genoeg is stroomt de Emminkhuizerbeek hier ook. Even ten noorden van de gracht zijn nog meer zaken die mij herinneren aan oorlogen en geruchten van oorlogen. Verder zie ik een groot paardenbedrijf. Op het terrein is een drafbaan (of is het een renbaan?). Daarnaast zijn natuurlijke hindernissen aangebracht en een jonge amazone springt met haar paard over meerdere hindernissen. Het is hier een ideale plek voor eventing. Hierbij beken ik dat ik nooit verder ben gekomen dan een hobbelpaard. Mocht het misgaan en je valt van het paard dan kun je even verderop terecht bij een tandarts die een gratis klikgebit ter beschikking heeft. Een aanvankelijk gemist pad brengt mij door een houtwal naar de Emminkhuizerlaan. Wanneer ik naar links ga kan ik boerengolven bij De Voskuilen (familie aan de koude kant). De route spoort mij aan om naar rechts te gaan. In een bocht naar rechts ga ik linksaf. Om uiteindelijk langs de oude duiventil van kasteel Renswoude te komen. Dan dwaal ik nog even door de tuinen en langs de vijver. Over het kerkpad (de kerk komt de volgende wandeling aan bod) naar de Dorpsstraat. Ik mzie ik bushalte aan deze kant van de straat, maar was is de bushalte aan de overzijde. Het duurt even voordat ik die ontdek. Het bushokje staat haaks op de straat. Nog even en dan ga ik met de bus weg na een prachtige wandeling.

Pieter & Coby Metz
Wandelen door de Gelderse Vallei
etappe 3
Bushalte Achterbergse Poort, Rhenen naar Renswoude
20 kilometer

of bestel bij Gegarandeerd Onregelmatig (klik hier), waar je de gids ook kunt inzien.

Voor bewegend beeld klik hieronder: https://www.relive.com/view/vAOZ7XQWxo6