Wandelen door de Gelderse Vallei 1 : Station Ede/Wageningen naar Wageningse Berg

Te voet – met de bus – trein vertrekt van het perron terwijl ik de perrontrap afloop – wachten en lezen – trein naar station Ede/Wageningen. Nu kan ik beginnen aan mijn wandeling. Het wordt mijn eerste etappe op de rondwandeling die Pieter & Coby Metz in elkaar hebben gezet door de Geldersche Vallei. Volgens de wandelgids is de Geldersche Vallei dat gebied tussen de stuwwallen van de Utrechtse Heuvelrug en de Veluwe. In het zuiden vormt de Nederrijn de grens en in het noorden houdt het op bij de Randmeren. Het dorp Ede, het startpunt van deze route, is een grensgeval. Deels in de Vallei, deels op de Veluwe. De Gelderse Vallei zit ook een stukje in de provincie Utrecht. In het Engels wordt dit gebied ook wel genoemd Food Valley, dankzij de hoge dichtheid van agrarische bedrijvigheid en natuurlijk de aanwezigheid in het zuiden van de Wageningen Universiteit.

Maar laat ik gaan wandelen vanuit het nieuwe station Ede/Wageningen. Rondom het station is er nog van alles om aan te werken. Zowel aan de noordkant als aan de zuidkant. Ik loop door het voormalige ENKAterrein en dat is te zien aan de oude gebouwen die zijn blijven staan. Deze gebouwen hebben een nieuwe bestemming, bijvoorbeeld als woningen. Van het oude terrein met nieuwe woningen loop ik het gebied van kasteel Hoekelum in. Het oude landhuis staat er nog. Het landgoed er omheen vertoont trekken van Franse tuinen (bijvoorbeeld rechte lanen) en van Engelse tuinen (kronkeligheden). Sinds 1988 is het allemaal van Geldersch Landschap & Kasteelen. De horeca op dit terrein ontwaakt langzaam, evenals de hondenuitlaters die nog niet helemaal bij de les zijn. Na het landgoed steek ik de A12 onderdoor. Links ligt het terrein waar vroeger het Streekziekenhuis was gelegen. Rechts gaat de Hoekelumse Brinkweg, langs een enorm parkeerterrein met veel kleine persoonsbusjes. Ik vind mijn weg door een klein bosgebied en dan kom ik op de Doornboshoeve met grote woningen. Wat hebben we toch veel ruimte nodig om te wonen. Langs zwembad De Vrije Slag (geen schoolslag gewenst, laat staan rugslag) ga ik de weg onderdoor die is genoemd naar een oud-politicus van de PvdA. Ik kronkel door een oude landbouwenclave van Nergena. Ik passeer een oorlogsmonument. Verderop is het startpunt van twee Klompenpaden. Bij het startpunt met picknickbank kun je het beste te voet of met de fiets komen. Veel ruimte is daar niet. Op het Binnenveld is wel veel ruimte, maar het mooist is daar om te voet of op de fiets door te gaan. Het hele gebied is flink onder handen genomen en heeft een veel natuurlijker beeld gekregen. Ik zie vele bordjes van Unifarm. Daar zal wel mee bedoeld zijn Universiteitsboerderij. Proefvelden van de Universiteit Wageningen, onderzoek en nog eens onderzoek. Het is duidelijk dat ik Wageningen nader. Op de Plassteeg neem ik even de tijd om tegen een boom te gaan staan en de omgeving in mij op te nemen. Dan steek ik de drukke weg van de oud-politicus over.

Ik ben nu terug in Bennekom. Langs de rand van de bebouwing kokm ik uit bij de Wildekamp waar voortuinen uitbundig bloeien. In één voortuin is de heg iets naar binnen gehaald waardoor er een bankje past voor voorbijgangers. Ik ga niet voorbij want ik heb er 10 kilometer opzitten. Tijd voor een pauze. De zon trekt aan mij voorbij. Achter mij werkt een man in zijn tuin. Een vrouw op een fiets gaat lanhzaam voorbij. Na mijn pauze passeer ik de knip in de weg. De Wildekamp gaat verder en komt uit op de Grintweg, die echter van asfalt is gemaakt. Tijden veranderen, maar straatnamen minder. Aan de overzijde van de Grintweg kom ik langs De Nieuwe Ronde, dit is geen wielerwedstrijd, maar de oudste Community Shared Agriculture tuin van Nederland. Al sinds 1998 is hier een gemeenschap bezig met een gezamenlijke tuin. Ook op andere plaatsen in de buurt is De Nieuwe Ronde bezig. Fietsen staan tegen een hek of in standaard en mensen schoffelen in de tuin. Aan het einde van deze weg stuit ik op vergankelijkheid. Een begraafplaats. Een herinneringshuis. Een kleine joodse begraafplaats. Op een bord worden joodse mannen en joodse jongens vriendelijk verzocht om bij een bezoek op de sjabbat hun hoofd te bedekken. Twee jongens met elk een paard aan de hand passeren mij. De paarden proberen rechts van de weg nog wat mee te snoepen van de groeisels.

Verderop kom ik bij de Wageningse Eng. Ik weet niet waar precies de Eng begint of ophoudt. Deze Eng is een bonte en rijkgekleurde verzameling van vaak kleine akkers en volkstuintjes en paardenweitjes. Naast het Honingblokpad staat een mevrouw en zij plukt bramen die hier rijkelijk groeien. In haar twee fietstassen zijn vele pastic bakjes verzameld om de oogst te bergen. Aan het pad ligt ook Stadsakker Wageningen die voortgekomen is uit De Nieuwe Ronde. Daar merk ik op dat ik te ver gegaan ben op dit pad en ik keer om om langs een smal pad dieper door te dringen in dit gebied. Links en rechts staan bramenstruiken en ik pluk zorgvuldig een handvoorraad. Net als ik zwerft een vrouw over dit pad. Ik kom uit op het Dolderstraat, een brede zandweg die uitkomt op de Zoomweg. Ook Teams kom je hier wel eens tegen. Aan de overzijde van de weg loop ik tussen twee percelen van het Wagenings Wijngoed door. Op een aanplakbiljet lees ik dat je op het wijngoed kunt trouwen. Dit zeker om een herhaling van de bruiloft van Kana te voorkomen. Wijn is nu voldoende op voorraad. Van het wijngoed brengt een mooie boslaan mij naar een bushalte langs een drukke weg. Aan de overzijde staat de imposante watertoren. Daarnaast ligt het stadion van wat ooit de professionale Wageningse voetbalclub was. Deze etappe zit er op. Ik heb een mooie tocht achter mijn rug. Wat gaat de volgende etappe brengen?

Pieter & Coby Metz
Wandelen door de Gelderse Vallei
etappe 1
Station Ede/Wageningen naar de Wageningse Berg
14.4 kilometer

of bestel bij Gegarandeerd Onregelmatig (klik hier), waar je de gids ook kunt inzien.

Voor bewegend beeld, klik hieronder: https://www.relive.com/view/vRO7Z18Zyyv