Stationswandeling van Ede/Wageningen naar Lunteren

Het station van Ede/Wageningen is een station dat een brede onderdoorgang zal krijgen. Ter hoogte van perron 1 houdt de gang echter op. Bouwhekken versperren de weg die zou kunnen leiden naar een voormalig kazerneterrein. Ik zie aan de andere zijde van een andere onderdoorgang (Klinkenbergerweg) de tekst ‘Kappa-Docie‘. Een cafetaria dat zich siert met deze bijzondere Turkse naam. Ik denk niet aan patat/friet, zelfs niet aan bitterballen, maar aan de drie beroemde theologen uit Cappadocië (in het huidige Turkije), die leefden in de vierde eeuw van onze jaartelling. Basilius van Caesarea, zijn broertje Gregorius van Nyssa en hun beider vriend Gregorius van Nazianze. Of de eigenaar van Kappa-Docie ook een groot theoloog is en derhalve de vierde is mij niet bekend. Ook wordt wel eens geschreven dat de oudste zus van de beide broers, Macrina de Jongere, er ook bij hoort. Ik geef toe, de namen van dezen schoten mij niet direct binnen, zij waren lichtelijk bedolven onder het stof der eeuwen. Dit gebeurt allemaal terwijl ik nog op perron 1 ben. Ik verlaat het perron en het station door evenwijdig aan het spoor te lopen in oostelijke richting. Ik wordt aan mijn linkerhand er aan herinnerd dat er in Ede wordt gewerkt aan een World Food Center. Ede maakt niet alleen deel uit van de Gelderse vallei, maar ook van de Food Valley (is dat de Engelse vertaling van Gelderse Vallei?). Er zijn grote en grootse, zo niet megalomane, plannen om iets groots te laten geschieden in Ede. Op de website wordt geschreven: Hét Silicon Valley van Voedsel. Zo te zien is er op dit moment meer tekst dan gebouwde werkelijkheid. Ik loop maar door, ik heb vandaag mijn eigen voedsel meegenomen. De wandeling brengt mij door het koele bos van Sysselt. Wandelaars, hardlopers, honden, de gebruikelijk gebruikers van bos en koelte.

Ik steek de drukke N224 over en dan komt de rust weer naar mij toe evenals de stijgende temperatuur. Hier loop ik over de uitgestrekte Edese heide, die verbonden is met de Ginkelse heide. Zandpaden, in de verre verte zie ik een auto rijden, twee meiden gaan langs op een paard, de een (inclusief paard) gaat over in snelle vaart en verdwijnt in de richting die ik ook zal gaan. Op een verhoging in het landschap heb ik een prachtig uitzicht rondom. Op de Hessenweg sla ik linksaf en loop over het fietspad door de heide naar de bossen die zich voor mij uitstrekken. Bij Fietsknooppunt 62, op de grens van hei en bos, is het druk. Fietsers hebben het knooppunt bezet. Militairen houden zich schuil in tijdelijke huisvesting in het bos. Een politieman leunt tegen zijn auto terwijl hij zijn sigaartje rookt. Nee, hij beschermt de militairen niet, even een pauze. Ik ga de Hessenweg verder af en loop op de brede zandweg. Het aantal fietsers neemt gestaag toe. Achter mij komt een auto aanrijden. Het sigaartje is opgerookt. Waar Hessenweg en Wekeromsweg elkaar ontmoeten ga ik op een boomstronk in de schaduw zitten. Op de passerende fietsen zie ik een vaantje met Otterlo er op. Fietsers turen op routebeschrijvingen en landaarten, zoeken naar knooppunten, maar raken zelf in de knoop. Er is een Fietsvierdaagse gaande, vorig jaar waren er ruim 700 deelnemers. Na mijn krentenbol en water ga ik de Wekeromseweg op, dan de Deelweg. Ik kies de mogelijkheid om naar links te gaan, een doodlopende weg, maar ik voel mij nog vitaal. Links en rechts zie ik paarden en akkers met verscheidene gewassen, niet alleen maar mais. Aan het einde van de rechte lijn buigt het paadje naar links en ik kom uit op de Hessenweg. Ik zie een Te Koop-bord aan een hek en dit trekt mijn aandacht naar een imposant huis (te koop voor 1.7 miljoen euro. Grijp uw kans!). Het is geen uitzondering in deze contreien. Ik volg het hek van het huis zelfs tot op de Lunterse Bosweg, waar ik Landgoed Kastanjehof in ga. Daar heb ik een ontmoeting, op gepaste afstand, met een olifantwerendhek, maar het zal bedoeld zijn voor wolven. De eerste keer op al mijn wandelingen dat ik een dergelijk hek tegenkom. Het pad wordt belaagd door bramenstruiken en brandnetels.

Het landgoed lijkt naadloos over te gaan in het Luntersche Buurtbos en aanpalende bomen. Een ven heeft een bordje met belangrijke mededelingen over kwetsbaar gebied en bijzondere dieren. Zelfs met de grote droogte staat hier nog water in de ven. Ik daal af naar de Boslaan en het bosbad waar wordt gespetterd en langs de Luntersche Boer met een overvolle parkeerplaats. De Boslaan brengt mij langs bossen en grote en kleine huizen, langs een voormalig herstellingsoord, meerde borden melden dat hier een object Te Koop staat. Dan ben ik bij het station van Lunteren. Op een van de peronnnen staat een bankje in de schaduw. Het is een goede rustplaats, voor even.

Bart van der Schagt
18 stationswandelingen rondom de Veluwe
wandel van station naar station
Anoda Publishing 2025

wandeling 16 : station Ede-Wageningen naar station Lunteren – 14 kilometer