STEVIGE BENEN

Zonder opsmuk.
Zonder foto’s.
Zonder kaartjes.
Maar wat een verhaal!
Zelfs meerdere verhalen die met elkaar zijn verweven.

Het langste verhaal gaat over haar tocht over de Nieuw-Zeelandse Te Araroa Trail van zo’n 3.000 kilometer. Dit land is voor Simone niet onbekend want rond haar 25ste heeft zijn twee jaar in Auckland gewoond. Van start gaat zij op het Noordereiland op Cape Reinga. Over bergen, door de sneeuw, over kilometerslange stranden (90 Miles Beach), door modder die overal inkruipt, door een zeer brede rivier waar zij kopje onder gaat met haar rugzak om, kamperend in het wild, overnachtend in hutten, alleen of met anderen, lastiggevallen worden door dronken mannen, oppassend voor uitdroging en voor onderkoeling, pratend met tochtgenoten, verlangend naar alleenzaamheid en naar contact, drie dagen in een kano. Er lijkt geen einde aan te komen aan die tocht.

Het andere verhaal dat er tusendoor loopt en er nauw mee is verbonden is haar zeer persoonlijke verhaal over haar ingrijpende eetstoornis en haar onvrede over haar lichaam. Zij gaat terug naar haar jonge jaren hoe zij probeerde haar lichaam in een voor haar acceptabele vorm te krijgen. Zij vindt zichzelf te dik. Snoep verbergen op haar kamer en ook braken om eten weer weg te krijgen. Over haar turntrainingen en turnwedstrijden en de hoop op het ideale turnpakje, dat haar goed zal staan. Over haar jaren op de PABO en de universitaire studie. Over haar relatie met Rik en haar poging om alles over haar eetstoornis voor hem verborgen te houden, maar daar neemt hij geen genoegen mee. Ja, Simone heeft stevige benen en die heeft zij ook nodig voor de extreme tocht. Maar haar verleden blijft aanwezig, ook op de vele kilometers in Nieuw-Zeeland.

Nadat Simone Verdonschot het Noordereiland heeft doorlopen (alhoewel dit eiland een flinke bevolking heeft is de Trail zeer rustig) en voordat zij begint aan het Zuiderland (met een geringere bevolking, maar meer mensen op het pad en in de hutten) neemt zij een lange pauze op Tasmanië.Daar is zij even de toerist, maar dan gaat zij aan de slag als wooffer (vrijwilliger met kost en inwoning), eerst op een eco-lodge in aanbouw, dan als hulp voor een verlamde man in een rolstoel. Tussendoor vindt zij de tijd om een paar Abels (bergen hoger dan 1.100 meter, vergelijk Munro’s in Schotland) te beklimmen. De Abels zijn genoemd naar de Nederlander Abel Tasman.

Vervolgens gaat zij in december terug naar Nieuw-Zeeland, het Zuidereiland, met de hoop dat zij in februari in Buff (het eindpunt) zal aankomen, daarna wil zij terug naar Tasmanië en Leroy, de verlamde man. Tijdens een nachtelijke escapade krijgt zij de trailname Nightcrawler. Haar zus Charlotte komt een paar dagen meelopen. Met de Kerst houden zij een week vakantie. Af en toe wijkt Simone van de route af om mooiere (nog mooiere) plekken te zien en mee te maken. Op het Zuidereiland heeft zij goed contact met de Brit Benny die ook aan de wandel is gegaan. Halverwege het Zuidereiland komt zij op het hoogste punt van de tocht op het Zuiderland. Zij waadt heel voorzichtig door een zeer brede rivier waar zij kopje onder gaat en toch nog aan de overkant komt. Even schrikken. Op haar zware tocht ervaart Somone een sterk gevoel van vrijheid, tegelijkertijd is er de dwang om door te lopen, een slaapplek te vinden, kilometers te maken, het verlangen naar een thuis, zorgen voor goed eten. De zorg over de eetstoornis is niet verdwenen. Zij blijft alert. Na de finish in Bluff (nee, er staat geen welkomstcomité op haar te wachten) realiseert zij zich dat zij al een jaar onderweg is. Zij gaat door naar Tasmanië, waar zij het leven dat zij had tussen het Noordereiland en het Zuiderland oppakt. Genieten van het land. Zorgend voor Leroy. Contacten met veel mensen.

Dan gaat de reis naar Nederland, het oude leventje (maar nu anders) oppakken en dan ontmoet zij Elco en samen gaan zij op pad.

Simone Verdonschot heeft een zeer leesbaar boek geschreven dat mij van begin tot einde heeft geboeid.

Simone Verdonschot
Stevige benen
uitgever Elikser, Leeuwarden 2025
ISBN 9789463657303
346 pagina’s

Dit boek heb ik ontvangen van de schrijfster voor een recensie op mijn wandelwebsite.

Voor een ander boek over de Te Araroa Trail, zie : Tim Voors – Niet alleen. Fontaine Uitgevers 2021.