Stationswandeling Wezep

Het belooft een warme dag te worden.
Of die belofte waargemaakt kan worden moet in het vervolg van de dag blijken.
De zon schijn over de perrons van station Wezep wanneer ik uitstap voor een volgende stationswandeling. Ditmaal is het een gaan en komen met als vast punt Station Wezep. Ik ga de Stationsweg op in zuidelijke richting. Langs de weg zie ik een bord dat mij in gedachten terugwerpt in de tijd. Fietsers en voetgangers gaan rechtsaf voor de Prinses Margriet Kazerne. Hier ben ik een korte tijd gelegerd geweest. Ik zal deze weg vaker hebben gelopen van het station naar een nieuwe week op het kazernekantoor. Ik ga nu linksaf en sla de weg naar de Wezepsche Heide in. Hier wordt water opgepompt voor menselijk gebruik. Ik zal voorzichtig zijn met wat ik achterlaat. Enkele wandelaars schuiven door het landschap. Een racefietser klapt net voor mij een hekje open en dicht. Snel verdwijnt hij in de bossen rond de stoffige heide. Zonder het te beseffen steek ik de grens van Wezep over en ga de Keizersweg op om uiteindelijk zelfs de A50 over te steken.

Aan de overzijde ga ik, na een korte stop om wat kleding in mijn rugzak te stoppen, verder door de bossen van Landgoed Molecaten (eigenaar is de verzekeraar ASR). Boven op een heuvel staat een schandblok. Aangezien er niemand is om met eieren en tomaten te gooien loop ik maar door. Het lijkt mij niet dat dit het oorspronkelijke schandblok is. Vaak stonden deze blokken juist in het centrum van de bebouwing, zodat zoveel mensen konden deelnemen aan het uitvoeren van het vonnis. Die kans lijkt hier verkeken. De route door dit landgoed Molecaten heeft een golvend karakter. Af en toe een kuitenbijtertje, maar het lukt nog steeds om vooruit te komen, alhoewel het wandelen vandaag niet heel erg vlot gaat.

Dan kom ik bij het grote landhuis op het landgoed. Een bordje waarschuwt mij om hier niet verder te gaan. Links lopen paarden in een kortgehouden weiland. Een hardloper gaat mij voorbij. Ik nader de watermolen op het landgoed. Het is een bovenslag en er stroomt voldoende water uit om de suggestie van een waterval in zich te hebben. Op het terras van het naastgelegen herberg zitten mensen in de zon. Ik loop om de herberg heen en ga verder door de bossen. Het is hier stil. Geen wandelaar te bekennen. Mijn weg gaat naar het zuiden. Ik passeer een woonwijk met grote huizen op ruim opgezette percelen. Nog verder naar het zuiden kom ik op landgoed Flip Hul, dat eigendom is van de familie Van Tienhoven. Het landgoed is ongeveer 150 hectaren groot. De boswachter hier was vorig jaar october al zeventig jaar in dienst. Een opvolger draait zich inmiddels warm. Het volgende landgoed komt er aan, wanneer ik er aan kom. Landgoed Petrea, doorsneden door de A50. Dit landgoed is een 460 hectaren groot landgoed en eigendom van Geldersch Landschap & Kasteelen. Allerlei wild loopt hier rond, maar niet wanneer ik er rondloop. In een modderplas zie ik delen modder die geplet zijn en glad geworden zijn. Hebben hier zwijnen een heerlijk modderbad gehad? Er staat nog een boerderij op het landgoed. Die boerderij draagt ook de naam Petrea. De beroemde weerman Buys Ballot is in de negentiende eeuw eigenaar geweest van dit landgoed. Langzamerhand kom ik op de Wezepsche Heide, nu vanuit een andere hoek. En dan is het station van Wezep niet ver meer. Wanneer ik op het perron wacht op de trein naar ’t Harde komt een man naast mij zitten. Hij vraagt welk perron dit is. ‘Waar wilt u naar toe?’ Hij wil naar Zwolle. ‘Dan moet u aan de overkant van de weg zijn’ en de trein komt er al aan. Met twijfel in zijn benen gaat de man op weg.

Bart van der Schagt
18 stationswandelingen rondom de Veluwe
wandel van station naar station
Anoda Publishing 2025

Wandeling 05 : station Wezep naar station Wezep – 13 kilometer