Beekloop Velp

De treinreis van station in de buurt naar station Velp duurde bijna twee uur en een half boek. Een paar mensen stappen uit. Ik ga ook op pad. Vandaag mijn eerste wandeling uit de net verschenen wandelgids met beeklopen op de Veluwe. Ik heb de keus gemaakt om te beginnen nmet de laatste wandeling. Waarom? Dat zal duidelijk worden bij de volgende wandeling die ik maak.

Van het station wandel ik naar het landgoed Biljoen dat ten zuiden van de spoorlijn ligt. Deze ochtend ben ik niet de enige wandelaar, want jong en oud (mens en hond) is op pad over de verharde en onverharde wegen en paden. Eerst de Van Spaenallee op. Ik kies ervoor om helemaal links te houden om op het onverharde pad te gaan. Vanaf de verharde weg zou ik een mooi uitzicht hebben op het kasteel dat in de verte ligt. Vroeger wisten mensen nog wat een oprijlaan is. Op tijd ga ik rechtsaf en een weg in die Biljoen heet. Bij de visvijver (alleen met de juiste vergunning) ga ik door een hekje rechtsaf en volg de grens van water en land, waarbij ik probeer het land onder mijn voeten te houden. Dat is moeilijker dan het lijkt, want de modder op de vasteland dreigt de grens te vervagen. De loslopende honden houden gepaste afstand van mij en het water. Alsof dit water nog niet genoeg is volg ik de gracht om Overhagen heen. Op een lang stuk zijn meerdere planken achter elkaar neergelegd om de wandelaar de indruk te geven dat hij of zij op water loopt. De poging slaagt en met droge voeten kan ik doorlopen. De route maakt een kleine lus en ik zie weer water naast het pad en een kleine waterval, één van de vele op deze route. Dan zwenkt mijn route naar rechts om dichtbij de gracht om Biljoen te komen. In de verte hoor ik het geluid van een kettingzaag. Twee mannen van gevorderde leeftijd werken met een kettingzaag om een lange horizontale boomstam in delen te zagen en de delen in mootjes te hakken. Mijn grapje over Elon Musk valt dood ter aarde tussen het zaagsel.

Ik steek de spoorlijn over en ga het noordelijke gedeelte van Velp in, langs de oostelijke rand. Vanaf de Beukenweg ga ik landgoed Beekhuizen in. Dit is een prachtig gebied waar ik vaker heb gewandeld. Eerst ga ik onderlangs de Keienberg. Een man komt op snelheid naar beneden en bewaart zijn evenwicht. Bij de Beekhuizense vijver wordt het relatief druk. Het is hier prachtig. Jong en oud. Ouders met grote kinderen. Grootouders met kleine kinderen. Een meisje klimt op een dikke boom die in het water is gevallen. Zij kruipt op haar knieën boven het water. Hup. Hup. Haar broertje kijkt bewonderend toe. Bij de waterval aan de noordkant van de vijver is nog meer jong en oud. Water en een waterval, wat heeft een kind nog meer nodig? Zand misschien. Ik ga naar het noorden door de vallei van de Beekhuizense beek. Wat is dit eeen mooi gebied. Met hoogteverschillen en smalle en slingerende paadjes op de hellingen en houten bruggetjes. Na zes kilometer kom ik uit bij een boutique hotel. Op deze plek stond ooit een hotel in de stijl van een Zwitsers chalet. Het begint zachtjes te regenen en dat is niet alleen voor de gebruikers van het hotel, maar ook voor passanten. Aan de asfaltweg staat een groot bord om gemotoriseerde wegbruikers die in weekenden en op feestdagen hier zijn te verkondigen dat zij niet verder mogen gaan, tenzij zij plots overschakelen op fiets of voet.

Ik loop verder door het prachtige beekdal en slinger met het water mee. Bij een zitbankje staat een tak die dienst zou kunnen doen als wandelstok. Zou hier nog een goede wandelstok van te maken zijn? Ik zie mijzelf al bezig met mes en zaag en schuurpapier. De wandeling gaat nu aan de andere kant van de Beekhuizenseweg naar het zuiden. Een parkeerplaats is afgesloten. Zo komt er meer ruimte voor dier en natuur en de rustige mens. Ik ruik wat. Dit is niet de geur van dieren. Of van dieren in dode en geslachte staat? Tussen de bomen door zie ik grote zeildoeken waar niemand onder zit. Binnen bij Woodz zitten wel mensen die zich bekendmaken met een hevig stemgeluid. Hier is de buitenplaats Beekhuizen. Hier is wel een parkeerplaats, een kleine. Ik volg de noordzijde van een sportcomplex. Is het hier ergens dat ik man en hond voor de derde keer tegenkom? We hebben elkaar met een goedemorgen gegroet, later met een goedemiddag. Wat zeggen we bij deze derde keer? Ik houd het even op goedenavond. Volgens de man heeft de hond veel beweging nodig. Ik spreek uit dat de hond de rest van de dag gevloerd bij de verwarming zal liggen. We nemen voor de derde keer afscheid en ik zal hem niet meer zien. De route gaat nu naar het zuiden, langs de Pinkenberg, langs andere sportterreinen, dan de Koningsberg (even klimmen), vanwaar ik een mooi uitzicht heb op zichtassen. Even kort door Rozendaal (met zicht op het kasteel), langs het gebouw van de plaatselijke harmonie (er worden nog muzikanten gezocht, instrumenten aanwezig). Dan bergafwaarts naar Velp om uit te komen in een beekrijke buurt. Ik sta even stil bij een minibieb, die de strijd tegen het vocht heeft verloren. De oude boeken die er in staan zijn verspocht, nat, gekreukt, ge-ezelsoord. Wanneer een geachte lezer een boek wil lezen dient de lezer dit boek hier terug te brengen. Ik ben bang dat er weinig belangstelling zal zijn. Meer belangstelling zal er zijn voor de prachtige huizen die hier staan. Art deco is aanwezig in verfraaiingen op gevels. Langs een uitgerekte vijver inclusief een muziektent in het water ga ik verder. Een klein omweggetje volgt om langs een oude watermolen te komen waar een restaurant in is gevestigd. Het kleine strookje groen langs het sopoor en bij het station wordt gebruikt om de laatste meters af te leggen. De wandelende stok laat ik achter bij het bord met informatie over wandelroutes en wandelknooppunten. Bij nader inzien was de stok bewoond door houtwurm en rot. Nu snap ik waarom die stok was achtergebleven bij het bankje in de vallei.

Ik heb een mooie wandeling achter de rug, met cultuur en natuur in een cultuurlandschap. Ondanks al het water ben ik droog gebleven, op een paar druppels na.

Beekloop Velp
Uit de wandelgids : Veluwse beeklopen. 17 wandelroutes en verkenningen – KNVV uitgeverij 2025
Wandeling 17
13 kilometer