Amelisweerd en Rhijnauwen

Botanische Tuinen lijken het voorrecht te zijn van steden met een universiteit. Ook de stad Utrecht heeft een Botanische Tuin (of is het toch een meervoud?). Mijn vandaagse wandeling begint in ieder geval bij een Botanische Tuin en wel op het buitenstedelijke gebied van de universiteit. Op de Uithof (pardon, Science Park). Trein en bus (met name deze laatste) brengen mij naar de campus.

De start begint bij de Botanische Tuin aan de Budapestlaan. Langs grote gebouwen en jonge studenten laveer ik het terrein af. Ik ga onder de snelweg A27 door en kom terecht in de wijk Rijnsweerd. Over een smal pad achter de huizen leidt de route naar de Kromme Rijn. Daar op de hoek bij de Kromme Rijn staat een bijzondere woning. De correcte naam van het woonhuis ‘Woonhuis De Waal’, maar anderen noemen het ‘De Apenrots’. Het ontwerp is van de architect Ton Albers en de aanvrager van dit bijzondere ontwerp was de projectontwikkelaar die de naam De Waal droeg. Zo kwam van het één het ander en nu staat er een bijzonder huis. Er brandt achter een enkel raam licht. Via een brug steek in de Kromme Rijn over en volg de rivier die in oude tijden deel vormde van de noordgrens van het Romeine Rijk. De laatste jaren is er veel aandacht gekomen voor deze grens (limes) met zelfs een wandeling langs de noordgrens in Nederland. Wanneer ik aankom bij de laan die is vernoemd naar Louis Bouwmeester sla ik rechtsaf. Deze laan wordt gevolgd door een andere laan en dan kom ik op de Erasmuslaan. Op het straatnaambordje staat dat hij humanist was. Dat klopt wel, maar dan wel in de betekenis die gold in zijn tijd namelijk iemand die terug ging naar de klassieke bronnen. Zo kun je die Fransman Jean Calvijn ook een humanist noemen. Het gaat dus niet om de betekenis die bijvoorbeeld het Humanistische Verbond er tegenwoordig aangeeft. Erasmus zorgde ervoor dat er een Griekse editie van het Nieuwe Testament op de markt kwam. Daarvoor werd eeuwenlang een vertaling in het Latijn (Septuaginta) gebruikt. Aan de Erasmuslaan is nog iets op te merken. Hier staan namelijk enkele panden die ontworpen zijn door de bekende Utrechtse ontwerper Gerrit Rietveld. Het lijkt mij dat deze panden heel wat onbekender zijn dan dat éne pand dat net aan de andere kant van de Waterlinieweg staat: het Rietveld-Schröderhuis. Gerrit Rietveld is de ontwerper, maar mevrouw Schröder had ook een vinger in de pap. Het huis is te bezichtigen, maar dan wel op afspraak. Ik heb geen afspraak gemaakt.

Op naar het Wilhelminapark dat al een bestaand park in Engelse landschapsstijl was voordat het werd genoemd naar de koningin toen zij in het jaar 1898 de vorstin der lage landen werd. In het park staat zij op een sokkel, in haar naoorlogse kledij. Na de tweede wereldoorlog kleedde zij zich heel wat soberder dan voor de oorlog. Het park herbergt heel veel beelden. Gaia komt aan de beurt. Er zijn Strijdende Geesten. Ik loop langs Waterstenen. En wat heb ik allemaal nog over het hoofd gezien?! Er is een flinke speeltuin genoemd naar de half joodse (vaderjood) verzetstrijdster Trui van Lier die samen met Jet Berdenis van Berlekom 150 jonge joodse uit de klauwen van de nazi’s wist te houden. Ten zuidoosten van het park tref ik een piepklein parkje aan (verbonden voor honden). In het park staat een mooi beeld van de bekende schilder en tekenaar Jan van Scorel (1495-1562), die in Utrecht overleed. De route gaat verder tussen de Kromhoutkazerne en het stadion van de voetbalclub FC Van Seumeren door. Niets houdt mij tegen om het jaagpad langs de Kromme Rijn te breiken. Ik wandel stroomafwaarts en laveer tussen de modderplekken. Hardlopers hebben het jaagpad ontdekt. In plaats van hijgende paarden zijn er nu hijgende hardlopers.

Het jaagpad brengt mij onder de snelweg A27 door en naar het landgoed Amelisweerd. Dit landgoed heeft een bekende naam want telkens is er wel iemand die een deel van het landgoed wil opofferen aan een verbreding van de snelweg. Alles voor de vooruitgang! Bij Nieuw Amelisweerd steek ik de rivier over met behulp van een mooie brug. Ik kom langs de tuinderij De Volle Grond, hier wordt het handwerk nog in ere gehouden. Oud Amelisweerd sla ik niet over en hier mag ik de rivier oversteken om de zuidelijke oever te bereiken. Het jaagpad langs de Kromme Rijn is trouwens een wandelpad en een geliefd wandelpad. Meerdere bekende wandelroutes gaan hier langs de rivier. Ik mag een rondje lopen om kasteel Rhijnauwen heen en wanneer ik terug ben op de zuidelijke oever ga ik op een bankje zitten. Er is geen zon doorgebroken. Aan de overzijde is het kasteel ingepakt als ware Christo nog onder ons. Of de hier gevestigde Stayokay nog functioneert tijdens de opknapbeurt weet ik niet. Tijdens de wandeling langs de Kromme Rijn is er trouwens voldoende horeca voor de fijnproever. Na mijn pauze kom ik langs Fort Bij Rhijnauwen waar ik niet bij kan. Gesloten. De contouren van het Science Park doemen al op. Hoe dichter ik bij de campus kom des te meer zie ik jongeren bezig met een lopende lunch. Bij de gebouwen is het druk. Jongeren stromen lunchgelegenheden in en uit. Op een lege maag kun je niet studeren. Tussen de stromen studenten door kom ik terug bij de Botanische Tuin. De wandeling is ten einde. Ik heb het droog gehouden.

Amelisweerd en Rhijnauwen
route 1 – 14 kilometer

Uit de wandelgids:
Cock Hazeu en Peter Kuiper
wandelen in de Stichtse Rijnlanden
Tien flinke rondwandelingen in het hart van Nederland van Groene Hart tot Heuvelrug
uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig, februari 2024

Deze wandelgids met naast de routekaarten en de routebeschrijving veel extra informatie over het gebied kun je HIER bestellen.

Dit zijn de bewegende beelden van deze wandeling: https://www.relive.cc/view/vPOp1QDDER6