Zwolle naar Heino

In de trein naar Zwolle is het duidelijk dat Zwolle een onderwijsstad is. Bij elk station op weg naar de stad van de Peperbus stappen er meer jongelui in. Op het station van Zwolle stroomt de massa de trein uit, de trappen af, door de grote hal, de trappen op en door naar de Hanzelaan, die oversteken en dan kan de les beginnen. Ik steek ook de Hanzelaan over en even later ga ik de N337 onder door. Her en der staan groepjes scholieren te wachten op een hoek tot de groep voltallig is. Dan kom ik bij de Schellerdriehoek. Lusthof voor honden, een grote creatieve groene ruimte met bankjes en houten speeltoestellen, een stam van een boom ligt op kunstzinnige wijze op het gras. Een man zit op een bankje en staart voor zich uit. Aan de andere kant van de driehoek kom ik uit op de Oude Deventerstraatweg. Wat een verschil met de bebouwing ten zuiden van het station. Daar de nieuwbouw, de hoogbouw. Hier de vrijstaande woningen in oude stijl, de bomen langs de straat, de rust, de openheid. Ik loop langs de werkbus van Mevr. Schutte & Dochters. Zij schilderen en kwasten en schuren en hebben er vaak lak aan. Aan het einde van de straatweg staan op het smalle pad op mijn route een man en een vrouw te roken en druk te praten. Net om de hoek en buiten zicht staat een schoolgebouw voor speciaal onderwijs. Wanneer ik zou willen zou ik mij een volldig rookverbod voor het schoolterrein kunnen voorstellen. Na enige tunnels kom ik op de Nieuwe Deventerweg, die zomaar in het verlengde van de Oude Deventerstraatweg zou kunnen liggen. Via het Ter Kuilenpad en enkele bruggetjes kom ik in de groene zone van Park Gerenlanden. Dan door het gebied van Gerenbroek om vervolgens in het groen van Oude Mars uit te komen. Op een groot bord zie ik staan Theehuis. De theefaciliteiten zijn gesitueerd in een Zorgspectrum, maar vandaag wordt er geen thee geschonken. Ik ga het Zandhovebos in. Daar kom ik langs een zorgcentrum dat ook nog een spectrum is. De ondergrond begint hier nat te worden en ik moet zorgvuldig mijn stappen neerzetten.

Dan kom ik door een lage tunnel op de Aalvangersweg en ben ik in het buitengebied van Zwolle. Ik heb even genoeg huizen gezien, ondanks het vele groen dat ik ook aantrof. Net voordat ik in de Soestwetering stap ga ik rechtsaf over een brede dijk. Het gras is groen. De vergezichten zijn aan meerdere kanten aanwezig. Ik kruis de Zuthemerweg en ga verder over de dijk. Drie kilometer groene dijk en vergezichten. Dreigende wolken. Schapen. Reigers. Zwanen. Ik steek de smalle fiets- en wandelbrug over en aan de overzijde ga ik naar het noorden over het verharde pad dat ook geschikt is voor fietsers. Over de drie kilometer dijk kwam ik geen mens tegen. Hier gaan fietsers langs mij heen. Bij het gemaal neem ik afscheid van de Soestwetering, maar niet nadat ik in gezelschap van een picknickbank een pauze heb genomen. Meerdere fietsers komen op het Gemaalpad voorbij, al dan niet in strak kostuum om de schijn van aerodynamica op te wekken. Aan het einde van het weggetje stuit ik op de Gravenweg, die ik rechtsaf op ga. Op naar het zuiden. Een kilometer verderop kom ik bij Het Lierbroek. Hier werken meerdere agrarische ondernemers samen in weidebeheer en het optimaliseren van de gronden voor vogelweidebeheer. Geen gemakkelijk opdracht die deze ondernemers zichzelf hebben gegeven, maar wel een goede. In totaal heeft dit gebied een omvang van 78 hectares. Bij de ingang van het verharde pad staat een fiets. Een vogelaar op pad? Het pad slingert zich een klein beetje in oostelijke richting. meerdere plassen en enkele bossages zijn aanwezig. Vlak voordat ik de Lierderholtweg op ga komt een wandelaarster mij tegemoet. Al van afstand roept zij mij toe of ik ook het Maarten van Rossumpad wandel. Dat doe ik niet. Wel heb ik in de jaren negentig van de vorige eeuw dit pad gelopen, dat toen veel korter was. De vrouw loopt nu een paar dagen en zij heeft haar campertje op een camping staan. Zij is nu bijna aan het einde van haar wandeling van vandaag. En ja, die fiets bij de aanvang van dit pad is van haar. Zo keuvelen wij even door over wandelen en waar elk mee bezig is. Dan gaan we onze weg weer. Vrij snel kom ik op Zangfietspad. Daar ik te voet ben weet ik mij te beheersen. Verder wil ik ook geen instortingsgevaar veroorzaken bij de spoorwegbrug waar ik onderdoor ga. Een smal bruggetje (Eigen Weg) brengt mij over de Nieuwe Wetering, links een oude boerderij, met naar ik vermoed de kleuren van Landgoed De Colckhof. Het pad slingert fraai langs wateren en over bruggetjes, dit in combinatie met de herfstkleuren maakt het hier aangenaam wandelen. Dat laatste hebben meerdere mensen in de gaten. Een paar glimpsen van het Huis vang ik op.

Mijn pad gaat langs de Nieuwe Wetering, over schouwpoaden die niet veel belopen worden. Een overgroeid bankje zie ik ter hoogte van een zuiveringsinstallatie. Bij de Molenweg ga ik aan de andere kant van de wetering lopen. De wetering heeft hier gezelschap gekregen van de spoorlijn. Tegenover de weg naar de zorgboerderij Zus & Zo ga ik over een smal bruggetje met oude planken om mijn voeten op te zetten. Ik haal de overkant. Tussen twee oude boerderijen door ga ik naar de Bornweg, een onverharde weg die mij langs boerderijen en door een klein bosgebied brengt. Dan kom ik op een uitgebreid kruispunt. Rechtsaf kan ik naar Kasteel Het Nijenhuis en Museum De Fundatie. Rechtdoor kan ik naar de beroemde Boerderijwinkel Overesch (ecologische landbouw). Ik kies er voor om linksaf te gaan. Links ligt de Stationsweg, dat zal wel zijn omdat deze weg naar het station Heino gaat. Het dorp zelf ligt nog wat verderop. Daar ga ik niet naar toe. Op het station is nog een bankje vrij. Daar ga ik zitten en eet een mandarijn. Dan komt de trein van Arriva en word ik naar station Zwolle gereden.

Zwolle naar Heino
Wandelsporen
19 kilometer