Klompenpad Marspad

Is dit het Dorpsplein?
Twee horecagelegenheden.
Een vijver.
Een paar geparkeerde auto’s.
Het blijkt het Dorpsplein te zijn.
Dit is nog niet het begin van de wandeling, maar slechts een aanlooproute. Deze route gaat over de Rijnbandijk. Op de hoek van de Dijk zie ik deze steen ingemetseld in een muur. Voorlopig loop ik hier nog met droge voeten. Dwars door de speeltuin (en er naast een hertenkamp), over de straat van Frans Hals, een rotonde en dan tussen bebouwing en het buitengebied door. In het buitengebied is een klein kampement gebouwd. Aan een hoge paal wappert de vlag van Oekraïne. Ik vermoed dat hier vluchtelingen uit dit zwaar getroffen land worden opgevangen. Voorbij het Kamp ben ik helemaal in het buitengebied alhoewel de weg aan mijn linkerzijde een drukke weg is. Over de Hogeweg kom ik in de uiterwaarden. Ik zie het silhouet van Rhenen en daarbovenuit steekt de beroemde toren van de Cunerakerk. De Hogeweg is inmiddels overgegaan in de Marsdijk, die ik verder volg om vanaf de verhoging van de dijk rond te kijken.

Bij een rijk gemarkeerde paal daal ik de dijk af en ga door de uiterwaarden. Het is prima wandelen hier met mooie vergezichten over de Nederrijn. Achter de verkeersbrug zie ik de Cunerakerk boven alles uitsteken. De bedoeling is dat ik die brug over zal gaan en dan door Rhenen en vervolgens met een pontje naar de andere kant van de Nederrijn. Mocht het pontje om één of andere reden niet varen dan loop ik terug over de brug en neem de verkorter die voor mij dan de verlenger is. Wanneer ik onder de brug sta kijk ik nog even op de website van de veerpont. Niets aan de hand, de veerpont vaart. Na nog even doorlopen sta ik op de brug. Dit zijn nooit mijn sterkste momenten. Bruggen als deze hebben de neiging om hoog te zijn. Ver boven uiterwaarden. Ver boven rivieren. Ver boven kanalen. Dan moet ik zorgen dat ik mijn rust bewaar. Geen gekke gedachten in mijn hoofd halen. Rustig ademhalen. Rustig rondkijken. Niet langs de reling lopen. Ik zie voor mij de ‘knik’ in de brug waar het hoogtepunt is. Dan de lange afdaling naar Rhenen. Het gaat goed. Aan de andere kant zoek ik de waterkant op. Dan een pad landinwaarts, en net langs de huizenrand. Sommigen huizen zijn wel erg blokvormig. Over het uitzicht kan echter niet worden geklaagd. Ik kom uit bij de Veerweg. Dat doet vermoeden dat het veer niet ver weg is. Een groot spandoek kondigt een restaurant van Moeke aan. Vele auto’s staan hier geparkeerd. Twee fietsers stappen van de veerboot. Ik stap de boot op. Ik ben de enige passagier. Een vrouw komt na mij toe voor de betaling. Voor een digitale betaling van €1.50 neemt zij mij mee. Zij vertelt over een autoveer even verderop dat niet kan varen omdat een ketting over de rivier waaraan het veer is verbonden kapot is gevaren door een binnenschip. Het is onduidelijk wanneer het veer weer kan ontspannen. Eerst moeten duikers de schade onder water opnemen.

Wanneer ik de rivier over ben gestoken staan twee fietsers te wachten op de overtocht. Even landinwaarts staat een bankje waar ik ga zitten. Ik heb drinken en roggebrood bij mij. Ik heb zicht op de rivier en de gele veerboot en Rhenen. Wanneer de veerboot afvaart en de overzijde zoekt verzamelt zich een groep overvaarders. De vrouw op de boot had mij onderweg verteld dat in de ochtend weinig passagiers zich hadden gemeld. Nu schijnt de zon en zullen fietsen uit de schuur worden gehaald voor een tochtje naar verten. Inmiddels ben ik in de Marspolder en loop ik over de Remsestraat. In de bocht van de Vicarieweg staat een verlaten Tesla op de weg. Op een naastgelegen perceel bestuurt een man een landbouwmachine. Door de velden en langs kassen ga ik verder en herken dit spoor van het Batouwepad, ook een Klompenpad. Ik kom uit bij de Rosmolenweg die ik even volg, dan is er een kleine omweg langs een waterplas. Dan langs een bungalowpark. Op het punt waar de Rijndijk en de Rijnbandijk elkaar raken kies ik voor de laatste mogelijkheid. Op de dijk doe ik mijn vest uit. Het lijkt wel zomer. Aan beide zijden van de slingerende dijk is bedrijvigheid. Oude gebouwen en nieuwe. Een boerderij uit het jaar 1738 ligt tussen het groen langs de dijk. Percelen met kweek doen zich tegoed aan de zon. De Bandijk gaat de bebouwing van Kesteren binnen. Bij de vijver zijn twee jongens met hengels druk bezig. Onder een overkapping bij de vijver zitten jongelui. Op het terras van café De Uitspraak zitten mannen die de voorbije week aan zich voorbij laten gaan. Het Dorsplein bloeit op.

Kesteren
Klompenpad Marspad
14 kilometer

Klik voor bewegende beelden op:
https://www.relive.cc/view/v1Ow13kwmXq