Klompenpad Kruishaarderpad

Zoals de oude Perzen en Meden al in hun kleitabletten grafeerden: Een wandelaar loopt nooit tweemaal hetzelfde Klompenpad. Vandaag blijkt weer de juistheid van deze wet van Meden en Perzen. Al tweemaal eerder heb ik dit Klompenpad gelopen. Deze derde keer is anders dan de vorige twee keren. Driemaal hetzelfde pad, driemaal anders.

Om warm te lopen ga ik van huis te voet naar het startpunt van deze wandeling. Het startpunt ligt aan de voorzijde van het Station Nijkerk, waar onlangs het plein is opgeleverd. Helaas is het gebouw zelf een doods element in de omgeving. Ooit kon je hier OV-fietsen huren. Ooit kon je hier iets kopen om de reis dragelijker te maken. Ik neem met gezwine spoed afscheid van het station en begeeft mij richting Barneveld over de Oude Barneveldseweg. Nu zal ik vandaag in de verste verte niet de bebouwde kom van Barneveld in beeld krijgen, maar de straatnaam geeft toch ruimte aan mij als wandelaar om over exotische oorden te mijmeren. Dan klinkt er een carillon in mijn jaszak. Er is een beller. Het is Schimmel, die graag een afspraak wil maken. Dat lukt en de man wenst mij een prettige wandeling. Bij Moeke kom ik op de Barneveldseweg. Deels over het fietspad, deels achter een draad ga ik naar het zuiden. En dan komt het … . In de oude situatie stak ik hier de weg over en kwam in een deel van het Landgoed Slichtenhorst. Nu dien ik verder langs de drukke weg te gaan tot het enerverende centrum van Driedorp. Bij een voorgaande wandeling stak ik wel over en trof daar al een lastige situatie aan. De route ging over een pad, dat was afgesloten. Naar het mij leek door een particulier initiatief. Toen nam ik een smalle weg door het bos. In Driedorp ga ik de Nieuwe Voorthuizerweg op, maar al snel ga ik over een smal bruggetje een deel van Landgoed Oldenaller op. Wat mij direct opvalt is de grote hoeveelheid water die zich op mijn pad heeft neergelegd. Het is te merken dat ik niet de eerste ben die hier mee te maken krijg, want er heeft zich al een nieuw pad gevormd door het terrein. Even verderop probeer ik mijn weg te vinden over kleine polletjes gras en mos om het water te vermijden. Dat het laatste niet lukt merk ik aan de sok in mijn linkerschoen die plots nat wordt. Ik ben iets te ver weg gezakt in de zachte ondergrond. Even later kom ik bij de 2e Kruishaarseweg. Deze omgeving grossiert blijkbaar in Oud en Nieuw en 1e en 2e. Er is hier ook zoooo veel. Ook hier tref ik een uitgebreid wateroppervlak. Een trio hardlopers laat mij weten dat zij dit traject maar niet hebben gelopen. Hieruit zou kunnen blijken dat niet iedere hardloper een zwemdiploma heeft. Rechts van het wateroppervlak ligt een weiland, gescheiden door draad en water. Links ligt een volle sloot en daarachter struikgewas. Ik ga het struikgewas in, al snel heb ik rechts van mij de overvolle sloot en links een dreigend wateroppervlak. Dan stuit ik op een omgevallen boomstam die dwars op mijn struinweg ligt. Dit geeft mij de mogelijkheid om via de boomstam de sloot rechts over te steken. Dat lukt, met enig nadenken en uitproberen. Ik ben de waterplas voorbij, maar niet de modder.

Ik steek de 1e Kruishaarseweg over en loop door totdat ik bij de Schoenlappersweg kom, daar gaat een spoor naar rechts naar het Appelpad, maar aangezien ik al een appel bij mij heb sla ik linksaf. Over een brede onverharde weg kom ik bij de Achterridderweg, waar ik Bart’s Bankje aantref. Bart zelf is er niet. Daarom niet getreurd en ik sla rechtsaf. Voordat ik aankom bij iets dat lijkt op een klein vakantiepark, sla ik af en ga het bos in. Ik kom uit bij een woning aan de Beulekampersteeg. Een mooi traject door het bos volgt. Bij een boerderij (inclusief melkveehouder) stuit ik op de Veldhuizerweg. De Donkeresteeg brengt mij langs stal Lozeman. Ga ik hier rusten of wandel ik nog even verder? De paarden geven geen uitsluitsel. Ik ben wederom op mijzelf aangewezen. Deze omgeving heet Deuverden en het is dan ook niet verwonderlijk dat ik op de Deuverdenseweg wandel. Niet voor lang want de route geeft aan dat ik een weiland in mag.

Naast het pad en het weiland ligt een sloot. Het pad blijft naast de sloot, zodat ik met droge voeten op de Kokkeveld uitkom. Na even gewandeld te hebben op de Bloemendaalseweg zie ik een deugdelijk bankje in de zon. Een vrouw komt van de andere kant gelopen, maar ik ben er eerder. Zij loopt verder in de zon. Na een rustige pauze ga ik verder, neem een uitstapje door een soppig weiland, vervolgens een smal pad achter sportvelden en tijdelijke behuizing. Zijn dit Tiny Houses (in goed Nijkerks huisjes) of stacaravans voor asielzoekers? Het is vrijdag en er is geen mens te zien op de velden die hier in grote getale her en der liggen. Twee belangrijke voetbalclubs zijn hier, en nog andere sporters treffen zich in deze contreiën. De Wallerstraat brengt mij over het spoor en naar de voormalige Havenlijn, die mij niet bij de haven brengt, maar bij het station.
Het Klompenpad zit er op, nog even doorstiefelen naar huis.
Thuis aangekomen ruik ik in onze tuin al de heerlijke geuren van een Keniaanse maaltijd in voorbereiding.

Nijkerk
Klompenpad Kruishaarderpad
15 kilometer