Wildwandeling 22 – De Bieze

Mozes in een biezen mandje?
Gaan we de Nijl in?
Een heideveld doorsneden door de Hofweg heeft de naam De Bieze gekeken.
Of het één met het ander te maken heeft waag ik te betwijfelen.
Dat er hier een Hofweg is is niet vreemd want wij bevinden ons in Koninklijke domeinen.

De Hofweg leidt ons echter niet naar het Hof. De grintweg begint bij de Aardhuisweg (inderdaad, de weg loopt vlak langs het Aardhuis) en gaat naar Uddel. Niet voor gemotoriseerd verkeer, wel voor wandelaars en fietsers. Links en rechts van de weg is het Koninklijk terrein en dienen indringers zich koninklijk te gedragen. Wij gaan al snel naar links en gedragen ons koninklijk. Wij gaan eerst door een eikenbos, met een enkele dwaalgast tussen de eikenbomen. Volgens de berichten die ik lees in de media staat het er niet goed voor met het bosbestand op de Veluwe. Op allerlei manieren sluipt de dreiging naderbij. Veel bomen zien er geen gat meer in. Gelukkig zijn er ook bomen die er wel een gat in zien. Het is echter een minderheid van optimistische bomen. Na het eikenbos komt een beukenbos en het pad slingert alle kanten uit. Hier heet het gebied Wolfsheg, maar, niet verwonderlijk, is heg noch wolf te zien. Met een korte klimpartij komen wij aan bovenop een stuifwal. We ontmoeten een eenzame wandelaar, in het gelukkige bezit van een kleurrijke paraplu. We wandelen over de wal, die inmiddels wel uitgestoven is. Rechts van ons, nadat wij zijn afgedaald, zien wij een zoelplek, maar op dit moment wordt er door niemand gezoeld. Het is een flinke zoelplek geworden door de overvloedige regenval waar wij de afgelopen tijd van konden genieten. Daarna gaan wij verder met het stuifduin aan onze rechterhand. Wij vormen met onze wandeling hier bij het Doorngat een halve ellips.

Aan het einde van de stuifwal gaan wij scherp naar rechts en lopen op de heide af, dat wil zeggen heide? De kaart geeft de kleur van heide aan. In de routebeschrijving gaat het om een kaal heideveld. Een kaal veld zou een betere omschrijving zijn. Waar is de heide gebleven? Ondergronds gegaan? Als een gelukzoeker op de vlucht naar een veilig heideveld? Wij zien het aan en begrijpen het niet. Wij volgen een breed pad (met voorzichtige bandensporen van fietsen en auto’s), totdat wij bij een plek op de zandweg komen waar van voorzichtige sporen geen sprake meer is. Een afgesloten weg gaat naar links en voor ons uit is gepoogd de weg glad te strijken. Wanneer wij naar links kijken zien wij in de verte spullen die niet op bomen lijken. Zijn het meerdere containers? Staan er auto’s en machines? Wat gebeurt daar? Volgens bordjes ligt daar een rustgebied voor wild. Wij speculeren. Wandellief vermoed dat er bos- en heidewerkzaamheden zijn. Wanneer we rechtsaf zijn geslagen op de kale heiloze vlakte schiet mij te binnen dat ik eerder op dit punt ben geweest. Soms werkt mijn geheugen. Een paar jaar geleden zag ik hetzelfde in die hoek van De Bieze. Maar daar is het raadsel niet mee opgelost. Wij lopen door tot wij bij het WildObservatiePunt (wop) aankomen. Het is een houten bank zonder rugleuning. We genieten van roggebrood en thee en het uitzicht.

Een gevallen boom moet zichzelf maar zien te redden. Wij zien er vele. Her en der in verregaande staat van ontbinding. Niemand die helpt. Ons pauzemoment zit er op. Ik pak mijn rugzak in en slinger het geval om mijn schouders. Dan komen van de richting Aardhuisweg twee wandelaars, een man en een vrouw, een broer en een zus (ook van elkaar), in volledige wandeluitrusting. Wij raken aan de praat. Zij zijn op hun wekelijkse wandeling over de Veluwe. De zus draagt een éénogige kijker, het is een warmtekijker, waarmee zij zonder te zien toch kan waarnemen. De warmte die een dier (verscholen of niet) uitstraalt vangt zij op met haar kijkbuis. De broer vertelt over hun wandelingen en dat hij ook met zijn meissie aan de wandel gaat. Het plan is om het Westerborkpad te gaan wandelen. Dat is een indrukwekkend pad in het spoor van de jodenvervolging. Na ons gesprek gaan zij verder over de Hofweg. Wij vervolgen onze weg op de grens van heide (hier wel een beetje) en het Meervelderbosch. In de buurt van de Langeberg gaan wij naar het zuiden. De varens onder de hoge bomen wachten op betere tijden. Een man komt ons tegemoet lopen. Hij groet ons met een goede middag. Hij is al de vierde wandelaar die wij op deze wandeling tegenkomen. Verder langs de de Duvelsdel. Dan lopen we al op de Hofweg, waar wij de eenzame wandelaar nog een keer ontmoeten. Er steekt geen zwijn op hoffelijke wijze de weg over, zelfs geen edelhert of hinde.
Onze wilde wandeling zit er op.
Onze oogst is vier wilde wandelaars, die uiteindelijk heel mak bleken te zijn.

Pieter & Coby Metz – Wildwandelingen op de Veluwe – Apeldoorn – Wildwandeling 22 – De Bieze – 7.5 kilometer