Wildwandeling 5 Oud Reemst

Het is koud.
Er waait een wind.
De zon schijnt uitbundig.
Tijd om naar buiten te gaan.
Tijd om te gaan wandelen.

De oude boerderij Oud Reemst ligt ten zuiden van Otterlo. Diep verstopt op de Veluwe. Een lange weg brengt ons er naar toe. Links van de weg staan hekken om dieren van De Hoge Veluwe binnen de perken te houden en wolven buiten de perken te houden. We gaan onder een ecoduct door en dan zijn we er bijna. Tegenover Oud Reemst gaan wij van de weg af en dan kan onze wandeling beginnen. Het hoofd bedekt. Handschoenen aan. Warme kleren aan. De zon schijnt, maar wij wandelen eerst door een bosgedeelte met zelfs een klim van 5 %. Hier is ook een pad voor rolstoelen, de afstand van het pad is welgeteld één kilometer. Het hoogtepunt van dit pad is de wildheuvel. Op de bank tegen een muur van zwerfstenen van het veld voor ons zit een man alleen, nou ja, alleen … hij heeft een verrekijker bij zich en een broodtrommel en een thermosfles. Hij tuurt over het voorliggende veld. Ik meen iets bruins te zien. Ik heb mijn verrekijker niet meegenomen. Ik heb mijn camera niet meegenomen. Sommige wandelaars gaan goed voorbereid op pad. Wandellief gaat op de houten bank zitten en koestert zich uit de wind in de zon.

We dalen de stuwzandheuvel af en gaan over een ander pad naar de lange beukenlaan. Zes rijen beuken verheffen zich langs zandpaden. Voor ons loopt een ouder echtpaar, zij kijken naar links en lopen rechts van het pad af. Gewoon omdat het kan. Wij verlaten de beukenlaan en gaan de grote graasweide op. Langs en op het pad liggen beijsde plassen in smalle slagorde opgesteld. Twee vrouwen komen ons tegemoet. Met ferme stap komen zij voorwaarts, een camera met bescheiden lens in de rechterhand in de aanslag. Het is een teken van de komende tijd die spoedig aanbreekt. Een persoon met een driepoot en een lens die bijna even lang is als de drie poten van het statief loopt aan ons voorbij. Een verrekijker bungelt op zijn borst. Een volle rugzak hangt op de rug. Even verderop pakt een ander zijn statief op en maakt zich klaar om zich uit de voeten te maken. In het veld zien wij uiteindelijk vier paarden. Met zulke lange en gecamoufleerde lenzen kun je hier paarden fotograferen. Op een manege ook.
Wij gaan het bos in en gaan op weg naar de bekende beukenlaan, maar niet nadat wij zijn gepasseerd door twee bosbikers die behendig een wijde bevroren plas hebben ontweken. Zij zoeken het avontuur niet op. Ook zij willen heelhuids thuiskomen. Wij komen uit op de beukenlaan en gaan rechts af, richting Oud Reemst. De route wijst ons een weg door veranderd landschap. We zien het oudere echtpaar wandelen door omgeploegd bos en langs gekapte bomen en schuifelend langs bevroren plassen. Wat zij kunnen moeten wij toch ook kunnen? En het lukt nog ook!
We wandelen nu over de Oud-Reemsterhei. Ik neem aan dat deze naam is afgeleid van de boerderij Oud Reemst en de hei die hier aanwezig is. We komen uit op een fietspad, waar nu niemand fietst. We gaan van berkenbosje naar berkenbosje (niet gunstig voor mensen die gevoelig zijn voor bloeiende berken en kruisbestoven worden). We verlaten het geasfalteerde fietspad om de Nieuw Reemsterlaan over te steken. Ook deze laan doet haar naam eer aan, want meerdere rijen bomen omzoomen het brede pad en het smalle pad.

Wij steken deze laan over en gaan een pad in dat ons over het volgende heideperceel voert. We passeren de hoogteprens van 37.5 meter. Even van de route af is het zelfs 40.8 meter hoog. Zou hier een boerderij Hoog Reemst hebben gestaan? De zon schijnt nog steeds uitbundig. Ik voel de lente in de lucht. Wandellief geniet van de warmte op haar gezicht.
En dan … en dan .. staat daar die oude eenzame beuk.
Verlaten door beukgenoten.
Zij hebben het loodje gelegd.
Het is een monument langs de akkerranden. De boom grijpt met zijn takken in de blauwe lucht. Zo vaak omsingeld door wandelaars. Zo vaak aangeraakt. Zo vaak bekeken, met en zonder blad. Nog steeds staat de beuk overeind. In het midden van de ruimte. Wij gaan verder en klappen door hekjes, gaan over akkerranden. Op de akkers is aandacht voor zangvogels die hier de winter doorbrengen. Het is hier het Benidorm voor zangvogels, overwinteren met zon en een schrale wind en bevroren karresporen.
We zijn terug bij onze oude beukenlaan en gaan naar wij begonnen aan deze zonnige tocht.

Pieter & Coby Metz – Wildwandelingen op de Veluwe – Otterlo – Wildwandeling 5 Oud Reemst – 5 kilometer