Wildwandeling 25 – Het Ruige Veld

Net buiten de bebouwde kom van Ermelo ligt het begin van mijn wandeling. Hier ben ik vaker geweest. Het is een populair gebied voor wandelingen en om een tijd door te brengen op open plekken in het bos, waar voorzieningen zijn, die mooi ingepast zijn in het landschap. Langs de kant van de Oude Arnhemsekarweg kan ik mijn auto parkeren. Aan de andere kant van de weg zie ik een aantal toestellen van een trimparcours. Het Ruige Veld is zo enigszins aangepast aan de wensen van de gebruikers van dit bosgedeelte. Gelukkig blijft er ook nog ruimte over voor dieren in het bos, want niet het gehele bos is toegankelijk voor mensen. De dieren mogen overal komen, maar zullen zich wel in weten te houden. Ik ga op pad en ga verder de karweg op, tot ik bij een slagboom kom. Een wandelaar kan verder, met het autoverkeer komt hier tot stilstand, tenzij de weg naar links wordt ingeslagen. Voor mijn wandeling ga ik ook naar links. Ik zie een paaltje van het Wandelnetwerk Veluwe dat hier dus ook al is doorgedrongen. Een vrouw met een hond is druk bezig kastanjes op te rapen. Het blijkt niet voor een herfststukje te zijn, maar om op te eten. Het zijn blijkbaar tamme kastanjes. Aan mijn rechterhand krijg ik het Indianenbos te zien. Een geliefde plek voor ontmoeting. Veel houten speelstoelen, waterwerken, bomen en picknickbanken. Op zonnige dagen kan het hier flink druk zijn. Aan het einde van dit bos sla ik rechtsaf. Hier is het rustig, terwijl ik verder het bos in loop. Een keer linksaf en dan kom ik bij een paadje dat leidt naar een wildscherm.

Tegenover het smalle pad is een zoelplek oftewel een zoel. Water en modder zijn hier op voorraad en blijft lang staan. Dit is een mooie plek voor ‘wilde’ zwijnen om een bad te nemen. Aardig is dat deze zoel net aan deze kant van het wildscherm is en niet achter het scherm. Achter het scherm is uiteraard niets te zien. De wilde dieren zijn niet gek, die houden zich schuil of banjeren door het Indianenbos, terwijl ik hier sta te koekeloeren. Verder maar weer, maar wel goed uitkijken naar links en naar rechts. Wie weet zie ik iets bewegen in het boomgewas. grafheuvels zijn in dit gebied ook te vinden, zo komen heden en verleden op mijn pad. De weg brengt mij terug bij een hoek van het Indianenbos, waar ik eerder de hoek ben omgegaan. Nu sla ik een andere richting in en kom op een kleine rondgang in het bos, die in linksom neem. In de buurt van het trimparcours kom ik meerdere mensen tegen. Niemand trimt op het parcours. In de jaren ’70 van de vorige eeuw waren trimparcoursen zeer populair, dat wil zeggen in elk zichzelf respecterend bos zag ik wel een dergelijk parcours. Heeft de boseigenaar de weg terug in de tijd gevonden? Mijn tijd is na een uurtje wandelen voorbij. Een goed besteed uurtje.

Pieter & Coby Metz – Wildwandelingen op de Veluwe – Wandeling 25 Het Ruige Veld – 4.5 kilometer