WINDSTILTE

Hoe zijn de levenden, de overlevenden en de overledenen met elkaar verbonden?
Inge Schilperoord, forensisch psycholoog en schrijfster, onderzoekt haar relatie met haar oma. Oma Tuf, zoals zij haar oma noemde. Deze oma overleed toen zij bijna 102 jaar jong was. Inge was toen 47 jaar en had een paar jaar eerder haar eerste boek geschreven. Boeken, taal, woorden vormden jarenlang, decennialang, een brug tussen Inge en Oma Tuf. De twee begrepen elkaar en Inge kon haar hart luchten, als zij voldoende moed had verzameld. Met haar moeder was het contact minder. FDe brug was die van de klassieke muziek. Inge heeft meer met klassieke woorden dan met klassieke noten. Met oma Tuf praten over het werk dat de Haagse Louis Couperus schreef voordat hij tot as werd en op de begraafplaats Oud Eik en Duinen in Den Haag in een urn terecht kwam. Dezelfde begraafplaats waar oma Tuf uit de tijd is.
De eerste periode na de het verscheiden van oma brengt Inge veel tijd door op de begraafplaats. Zij wandelt over lanen. Zij wandelt onder bomen. Zij observeert jonge meiden bij het urngraf van Couperus. Zij zit bij het graf van oma Tuf en zij probeert te noteren wat er in haar levende ik leeft. Zij voelt zich en weet zich met duizend draden verbonden met haar oma. Het lukt echter niet om daar woorden aan te geven. De pen en de bloknoot zwijgen in alle talen. In de levende jaren schreef Inge veel en gaf het aan oma om te laten lezen. Daar spraken zij over. Wat is er van overgebleven?

Bij het leven van oma was het leven van Inge een dans met de doodsangst. Een eindeloze muzikale reis van woorden en zinnen. Alles kan kapot vallen en onherstelbaar verder gaan. Een dans met knikkende knieën. Een eenling tussen andere kinderen. In haar tienerjaren draagt zij een geheim mee, waar zij niet met haar ouders over kan praten. Zij hoopt gehoor te vinden bij oma Tuf.
Tijdens haar wandelingen over de grootse begraafplaats geniet zij van de opkomst en de ondergang van seizoenen en van de windstilte waarin halsbandparkieten zich naar beneden storten. Mooier dan de seizoenen is de windstilte onder de oude bomen. Zij ziet haar jongere ik onder een boom zitten met een pen en bloknoot. De tijd is niet te overbruggen en toch zijn daar die draden. In de loop der tijden komt Inge steeds minder vaak op de begraafplaats. Oma is minder daar en meer in haar. Wat blijft is onze bestemming om elkaar tijdens het leven in de ogen te kijken.

Inge Schilperoord
Windstilte
– een wandeling –
Terloops
Uitgeverij Van Oorschot juni 2023
ISBN 9789028232129
61 pagina’s

Dit boek heb ik ontvangen van de uitgeverij voor een recensie op mijn wandelwebsite.