Landgoederen Lichtenbeek en Warnsborn

Moeder Maria wacht op een passant, misschien een passant die even de pas inhoudt en knielt. Op een steenworp afstand ligt Vryland, een woonvoorziening voor uitgediende medewerkers van de Mill Hill Missionaries. Hier kunnen de oudgedienden even mijmeren en mediteren en bidden, een bankje staat op gepaste afstand. De laatste tijd ben ik hier meerdere keren langs gelopen. Iedere keer was het stil. Iedere keer was ik de enige ziel die aanwezig was. Slechts bij het iets verderop gelegen klooster Koningsoord heb ik éénmaal een non in habijt mijn pad zien kruisen. Tussen Vryland en Koningsoord liggen bossen, met vaak lange rechte paden. Uitstekend geschikt om te brevieren. Ik loop brevierloos over een lang pad en kom uit bij de Dreienseweg. Aan de overzijde van deze weg ligt het omheinde landgoed Lichtenbeek. Ik pak de noordoost hoek van het landgoed mee en dan kan ik de drukke N224 oversteken. Gelukkig is er een brede groene middenberm. Zo kan ik met een hinkstapsprong aan de overzijde geraken.

Aan de overzijde tref ik een slagboom met Het Geldersch Landschap (GLK). Daarachter ligt een laan. Via een afslag en een kronkelpad kom ik langs een vijver waar een eend met twee ukkies net de plomp in gaat. Aan de andere kant van de vijver ligt een woning. Zal hier ooit de boswachter annex jachtopziener hebben gewoond? Daarachter, enigszins verscholen voor mij, ligt Boslust. De gebieden hier hoorden ooit toe aan kloostergemeenschappen. Langs een klein heidegebied ga ik verder. Ik steek de Harderwijkerweg over en ga naar de Westerheide. Middels een bordje word ik er op gewezen dat hier dieren loslopen en die dieren horen toe aan C. Neys. Een telefoonnummer is toegevoegd op het bordje van GLK om in geval van nood C. Neys te bereiken en de noodtoestand te kunnen vermelden aan hem of haar. Links van mij zie ik een ruim bemeten schaapskooi in open terrein. Vlak voor De (nieuwe) Maesberg dien ik rechtsaf te gaan in het bos, maar op de bedoelde plek is geen pad te bekennen. Ik wandel door tot aan de asfaltweg die genoemd is naar Harderwijk. Het pad dat parallel aan deze smalle asfaltweg zou lopen volgens de kaart bestaat ook al niet meer. Heeft de zonering hier al toegeslagen? Dan sta ik even stil bij De Kleine Kweek, een huis op een knooppunt. Een vrouw loopt voor mij langs. Wanneer ik even later weer de pas er in heb gaan vier fietsende mensen mij voorbij en gaan het klaphek door dat zij dicht laten vallen, net wanneer ik er door zou kunnen. We gaan allen een heidegebied in. Een man met hond komt mij tegemoet. Een vrouw met camera knielt aan de rand van de weg. Voor een paddestoel blijkt even later.

Aan de andere kant van het glooiende heideveld kom ik vlak langs het Jachthuis van Landgoed Warnsborn. Helaas kan ik het jachthuis niet zien. Het huis ligt verscholen tussen en achter het groen. Zou dit het huis zijn waar de jachtopziener woonde of waar de jachtgasten van de Heer van Warnsborn verbleven en waar zij na afloop van de jacht een flinke borrel konden drinken? Ik loop verder over een fraai gebogen laan, waar de bomen strak in het gelid staan. Het volgende heideveld dient zich aan, even zoeken naar de ingang van het veld en dan kan ik verder. Na een tijdje stuit ik op een monument. Het is ter nagedachtenis aan Clement van Maasdijk, die hier met zijn vliegtuigje neerstortte en zo het eerste Nederlandse slachtoffer van de luchtvaart werd. Mijn weg blijft aardegebonden. Ik kom steeds dichterbij het Huis van het landgoed. Maar eerst nog meerdere waterpartijen en kunstzinnige uitingen langs de kant van mijn pad. Het voorname Huis is nu een hotel-restaurant. De stoelen en tafels staan buiten op terrassen. Er is stilte, waarschijnlijk wordt er dit weekend een stilteweekend gehouden.

Langs De Zevenster (inclusief paard) loop ik langs waterpartijen van Vijverberg. Naast de Zevenster ligt Rust en Vreugde, beide boerderijen waren in oorsprong ontginningsboerderijen. Een enkele fietser komt mij achterop. Mooi weer, he, roept de man over zijn linkerschouder. Ik kan het beamen. Misschien hoort hij mijn antwoord niet, want hij fietst door tijdens ons korte onderhoud. Nogmaals steek ik de N224 over met een hinkstapsprong. Aan de overzijde sla ik de toegansweg naar Huis Lichtenbeek in. Bij één van de panden kun je stoer buitenkoken. Vooral dat stoer is belangrijk. Buitenkoken op zich is uiteraard een suffe bezigheid. Maar ‘stoer buitenkoken’, dan komen er krachten naar boven … Op de grens van open veld en bos ga ik naar het zuiden. Dan ben ik terug bij de parkeerplaats van de Airborne War Cemetery. Het aantal auto’s op de parkeerplaats is toegenomen. Aan de andere kant van de weg ligt een andere begraafplaats met daarbij nog enkele oorlogsgraven. Ik volg de bekende weg naar het station, waar net een passagier uitstapt. Eén en al bedrijvigheid.

Landgoederen Lichtenbeek en Warnsborn – 14.1 kilometer (uit: ROOTS Wandelgids – De mooiste Boswandelingen van Nederland – uitgeverij Fontaine, 2023 5e druk; wandeling 11)