Groot Frieslandpad (01) – Bergen aan Zee naar Dirkshorn

Vijf passagiers stappen uit het busje dat stil is gaan staan langs de rotonde in Bergen aan Zee. Vanaf hier kun je zee en strand ruiken en zien. Vandaag is dit mijn start op het Groot Frieslandpad. Van Bergen aan Zee naar het Oost Friese Leer. De tocht gaat door West Friesland, maakt de waterige oversteek van Enkhuizen naar Stavoren, vervolgens naar Snits (waar mijn grootouders zijn getrouwd), door Beetsterzwaag (waar mijn moeder heeft gewoond), door de kop van Drenthe, Groningen in en door Bellingwolde (waar Rikste, de vrouw van mijn oom Willem, werd geboren) en dan door naar Oost Friesland dat nu in Duitse handen is, met als eindpunt van dit Groot Frieslandpad de plaats Leer (waar de fameuze negentiende eeuwse theoloog Petrus Hofstede de Groot werd geboren).
Mijn plan voor vandaag is om van Bergen aan Zee naar Dirkshorn te wandelen. In drie wandelingen hoop ik het deel in Noord Holland te doorkruisen. De start ligt aan zee, de zon straalt en de lucht is blauw, het is eb en het vlakke zand loopt makkelijker dan het mulle strandzand tegen de duinen aan. Ter hoogte van Strandpalviljoen Noord ga ik weer landinwaarts en daar passeer ik een zeer grote minibieb. Ik kan het nien laten om even een blik te werpen op de boeken. Nog 29 kilometer met een extra boek? Dat kan! Ik passeer het Zeehuis, dit monumentale pand was ooit in gebruik als vakantiekolonie van het Burgerweeshuis uit Amsterdam, nu kunnen ook anderen overnachten in dit huis dat eigendom is van NIVON. Nu begint een prachtige tocht door duinen en bossen, met dalingen en klimmetjes, zeer afwisselend en rustig. Bij een paal van het PWN in het bos koop ik een dagkaartje voor €2, er is niemand die controleert en wanneer ik dit bos verlaat staat er geen paal voor mensen die hier het bos ingaan. Na zes kilometer bestijg ik observatiepunt De Kerf, vanwaar ik prachtige vergezichten heb. Vandaar gaat het door veel zand naar de kust, via De Kerf. Hier is het op het strand rustig, Een man probeert in nakende verschijning (maar waar laat ik mijn broekje, zodat-ie niet wegwaait?) de paar centimeter hoge branding te trotseren. Ruim een kilometer volg ik het strand, met een lichte tegenwind, zodat voorzichtig zand opwaait. Dan bij strandpaviljoen ‘Paal 29’ weer landinwaarts over verharde en onverharde paden. Op de verharde paden zie ik meer en meer fietsers die richting strand gaan. Bij hoogtepunt ‘Zwarte Blink’, 31.5 meter boven zeeniveau, zijn meerdere mensen. In de buurt van De IJsbeer ga ik onder een boom zitten voor enige verkoeling en een pauze.
Door het Kleine Ganzenveld en langs het Vogelmeer ga ik de bossen in. De Speelkuil (Dune) is dichtbevolkt door kinderen, die door het zand rennen, in bomen klimmen, gewoon wat rond lopen en zich bezig houden. Aan het einde, bij een samenkomst van wegen wijst mijn GPS aan dat ik naar links moet, maar een markering wijst naar rechts (met de mededeling: routewijziging). Naar rechts kom ik geen markeringen meer tegen en dan zoek ik mijn weg om dichtbij Schoorl terug te komen op de route. (Achteraf blijkt dat ik niet het meeste recente bestand gedownload had voor deze route, en de routewijziging ging rechtdoor.)

In Schoorl kan ik fietsen in allerlei soorten en maten huren, maar ik wandel dapper door. De wereld ziet er hier anders uit. Ik ben terecht gekomen op de geestgronden en dat is ook te merken aan de namen die ik tegenkom., zoals landgoed De Hoge Geest. Ik steek het Noordhollands kanaal over en ga bij een klein bungalowparkje de mist in op deze heldere dag. Maar bij het midgetgolfterrein kom ik terug op de route. Dan volgt een traject op de dijk, de Westfriesedijk, her en der bloeiende bomen en kleurige bollenvelden. Deze dijk brengt mij naar Krabbendam, waar ik overstap op de Westfriese Zeedijk, vandaar ga ik een weiland in, waar schapen worden gestoord door mijn aanwezigheid, gelukkig is de stier waar ik voor word gewaarschuwd in geen velden of wegen te bekennen. Op een historische plek ga ik voor mijn volgende pauze. Hier is een ruïne aangetroffen,. Er is enig herstel gepleegd en een uitkijktoren is gebouwd. Er staan bankjes, tussen struikgewas, maar de wind weet mij toch te vinden. Het terrein buiten de gracht lijkt wel een hondenuitlaatterrein. Het terrein van ruïne Dwangburcht Nuwendoorn is niet toegankelijk. De zaak zit op slot wegens vandalisme. De volgende metropool is Eenigenburg, met een museum en een oude kerk (die valt onder de Protestantse gemeente Schagen) en een lieflijke uitstraling. Ten noorden van het dorp ligt een minder lieflijk terrein, het is een circuit voor crossmotoren. Ik wandel in stilte er om heen. Mijn weg voert mij door ’t Rijpje en door Stroet. Door graspaden in de polder kom ik in Dirkshorn. Ik weet dat de laatste reguliere bus om zes uur is vertrokken uit het dorp. Het is nu al half zeven. Ik bel Chantal van de Flexlijn van Connexxion, zij regelt dat er tussen zeven uur en half acht vervoer is voor mij naar station Schagen. Ik heb nog even de tijd om thee te drinken en de laatste boterhammen te internaliseren. Mensen wandelen langs en auto’s met Duitse kentekenplaten rijden voorbij. Op de voornoemde tijd stopt een taxi voor mijn voeten. De chauffeuse brengt mij voor bustarief naar het station. Net wanneer ik mijn rugzak en mijn boek van de achterbank pak en de chauffeuse bedank voor de aangename rit vertrekt achter mij de trein naar Alkmaar en verder naar het zuiden. Ik heb de tijd.

Groot Frieslandpad (01) – Bergen aan Zee naar Dirkshorn – 30 kilometer