Groene Wissel 23 – Veenendaal-West

De frisse kou van de ochtend tintelt in mijn vingertoppen.
De zon is al herkenbaar aan de slag gegaan op deze doordeweekse dag.
De zon werkt thuis maar met verregaande invloed.
Mijn wandeling begint bij het station Veenendaal-West.
De stilte op en rond het station is niet ver weg.
De Groene Wissel 23 brengt mij naar het zuiden, met een licht westelijke inslag. De weg brengt mij door een woonwijk, die plots overgaat in een landelijke omgeving. Daarna volgt al spoedig een bosgebied, met spaarzame bebouwing. Er staat nog steeds water in het Egelmeer, maar er is geen egel te bekennen op mijn pad, zelfs niet op het enkele bankje vanwaar de rustende reiziger uitzicht heeft op het bescheiden meer. Lange rustige rechte lanen brengen mij door de bossen van Boswachterij Amerongen. Op welk pad ik ook loop: het is rustig met medewandelaars. Omgevallen bomen versieren her en der de randen van het pad. Een enkel boom is blijven liggen op de plaats delict. Vogels laten zich horen. De geur van het voorjaar trekt langzaam voorbij en houdt zich niet aan de route of de aangelegde paden.

Vlak bij Amerongen zie ik zwarte tabaksschuren die herinneren aan de tabaksteelt in deze omgeving. Er kan gemuseumd worden of geïnformeerd worden in één van de schuren. Als niet-roker besluit ik door te lopen. Ook is het de vraag of de deur van informatie open staat. Over de Nederstraat (die vanaf de andere kant omhoog gaat) kom ik langs de imposante Andrieskerk, die op een heuveltje staat. In de kerk wordt nagedacht over de nederigheid van de geloofsgemeenschap. Aan de andere zijde van de weg is de kerk in enkele panden ook aanwezig. Aan de buitenzijde van de gracht om kasteel Amerongen is een voetpad dat ik in sla. Bij de eerste poort aan mijn linkerhand staat het wagenpark van een hovenier. Even verder op staat aan de rechterzijde van de weg een hovenier een boom te bewateren. Sommige mensen hebben een ruime werkopvatting. Ik ga niet rond de kasteelgracht maar neem het eerste pad aan mijn linkerhand en ga over de laagvlakte tussen de hoogte van Amerongen en de brede rivier. Hier is het genieten van de Bovenpolder. Stieren grazen in een wei. Een gezin komt mij tegemoet wandelen. Vader belt, moeder kijkt op haar telefoon, de beide kinderen lopen voorop en lijken zich te distanciëren van de rest van het gezin. Vlak voor molen ’t Wissel richt ik mij naar het noorden. Het pannekoekenrestaurant Sturms verkeert in absolute rust. Wie wil er nu een pannekoek op een winterse dinsdagmorgen tijdens de vakantie? Aan de overzijde van de Elsterstraatweg ga ik de bossen weer in, een brede laan heeft zich voor mij uitgestrekt in het landschap. Eén boom die het spoor flankeerde heeft het recent begeven. De vers gezaagde boomstronk staat uitnodigend langs mijn pad. Elf kilometers zijn door mij achtergelaten onderweg. Brood en blauwe bessen en thee smaken goed. Achter mij ploegt een boer zijn land. Hij trekt scherpe voren van Elst naar Amerongen en dan terug.
Na mijn pauze kom ik langs de Galgenberg en de Elsterberg (62.5 meter!). Ter hoogte van de Solkuil en een eenzame woning ga ik naar het noorden over de Westerlaan. Mijn interne kompas raakt van slag. Via de Cuneraweg kom ik uit op een zandpad op het landgoed Prattenburg, tot ik uiteindelijk uitkom op de Dijkstraat. Deze straat volg ik naar links totdat ik uitkom bij het fietspad dat ik op het begin van mijn tocht tegenkwam. Over het fietspad is het een rechte lijn naar het station.

Ik heb er een mooie tocht op zitten, met open landschap, met bossen, met geschiedenis. Voor elk wat wils.

Groene Wissel 23 – Veenendaal-West – 19 kilometer