Berenschotroute

In de serie ‘de mooiste netwerkwandelingen’ van Uitgeverij Elmar verscheen in 2021 een deeltje over ‘De Achterhoek & De Liemers’. Tijd om de IJssel en de Oude IJssel over te steken. Hieronder een verslag van Wandeling 15 uit deze wandelgids.  

Vlak voordat ik het startpunt van deze wandeling bereik zie ik links van mij de oprijlaan naar een fraaie monumentale boerderij (een scholtenboerderij?), dichterbij de weg staat een oude schuur waar overnachtingsruimte was gemaakt. Een Bed & Breakfast. Of hier nog steeds deze mogelijkheid is weet ik niet. Er is geen bord dat daar op wijst. Ik moet zijn achter de watermolen van Berenschot waar een ruime onverharde parkeerplaats is.
Ik kan meteen het gebied van de Bekendelle in. Door dit bosgebied slingert een beek tussen steile oevers. Het is de Boven-Slinge. Ik weet niet of de beek is gaan slingeren vanwege de naam of dat de slingerende beek een bijpassende naam heeft gekregen. Ik volg een mooi pad langs de ene oever. Volgens de topografische kaart is er aan de andere oever ook een pad, maar wanneer ik dit pad ontmoet staat er een bordje dat het pad is teruggegeven aan de natuur. Er zijn in de morgen weinig andere wandelaars op pad. Zo kan ik de rust van dit oude gebied ervaren. De slingerende beek is niet buiten haar oevers getreden, hoewel er ook hier veel regen zal zijn gevallen. Iets van de waterstand merk ik op een breder pad waar een bord mij waarschijnt voor een ‘waterpassage’. Hier kan water van de ene kant van de zandweg naar de andere kant van de weg stromen. Twee verhoogde stenen geven mij de mogelijkheid om met droge schoenen naar de overkant van de waterpassage te komen. Na deze oversteek vraag ik mijn af of een bord wel op hier. Zelfs in het bos treedt de ‘verbording’ op.

De wandelaar op deze route (en ik neem aan ook buiten deze route) kan niet om de schilder Piet Mondriaan heen. Deze beroemde schilder werd in 1872 geboren in Amersfoort. Toen Pietje acht jaar was verhuisde het gezin naar Winterwijk waar pa Mondriaan een baan kreeg als hoofd van een christelijke school kreeg. Pa was ook tekenleraar op school en zo rolde Pietje het vak in en de rest is geschiedenis. In de omgeving van Winterswijk en dus ook in Woold is er gezocht naar plekken die Mondriaan geschilderd zou kunnen hebbeen. Op leuke wijze zijn er infobordjes geplaatst met een vierkante opening waardoor de beschouwer kan zien wat Mondriaan waarschijnlijk op die plek heeft gezien en geschilderd (eventueel na een paar schetsen ter plekke). De wandeling brengt mij door het verrassende landschap van deze omgeving. Oude boerderijen. Bloeiende akkerranden. Wisselende landschappen van kleinschaligheid. Weinig bebouwing totdat ik bij de nederzetting Woold zelf terecht komt. Hier is een clustering van woningen en iets waarvan ik vermoed dat het een buurthuis is. Ook wordt een man van 25 jaar luidkeels bejubeld op een groot spandoek. Uit de tekst op het doek begrijp ik dat hij oog heeft voor vrouwen en drank. Hier wordt de diepgang van het leven gepeild.

De wegen en paadjes brengen mij in de gevarenzone van een buizerd, een groot bord waarschuwt mij. Er gebeurt echter niets, dat heb ik dan weer. Een loze belofte blijkt het te zijn. langs de verharde Wooldseweg loopt ik naar daar waar ik ben begonnen. Naast het asfalt ligt een smal wandel- en fietspad. Vakantiefietsers komen mij tegemoet. Ter hoogte van Berenschot ga ik van de Wooldseweg af. Een groot pand langs de weg is onlangs verkocht.

Daarachter is het terrasseizoen net begonnen, dranken worden op een steekwagentje naar binnengebracht. Op een picknicktafel liggen folders over De Achterhoek (niet over Het Graafschap). Binnenin de ruimte van de watermolen zit een echtpaar met drinken voor zich. Buiten stroomt het water en valt naar beneden. Het waterrad staat stil en kijkt het allemaal aan. Ik loop door naar de P van de parkeerplaats. Er zijn nu meerdere wandelaars, die net langskomen of beginnen aan een tocht naar het ongewisse.

Deze wandeling is een rustige wandeling in een rijk cultuurlandschap.

Woold – Berenschotroute – 10.5 kilometer