Kroegloper Ermelo

Deze wandeling in de serie Kroeglopers van uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig begint aan de oostelijke zijde van de bebouwde kom van het dorp Ermelo. Ik begin mijn kroegentocht bij het station dat tussen dorp en Veldwijk is gelegen. Door deze start loop ik door het winkelhart van Ermelo en langs de mooie molen De Koe, een achtkantige stellingmolen. Wanneer je start en eindigt bij het beginpunt van de route mis je dit. Een molen is altijd een goed begin op mijn wandelingen.

Deze route staat in ons collectieve geheugen gegrifd als een kroegloper, maar voor mij is het een bijzonder intensieve boswandeling. Het ene bos uit en onmiddelijk het andere bos in. Zo gaat het maar door. Over smalle paadjes, over bredere zandwegen. Kronkelend en rechtdoor. Langs heidevelden en over militair oefenterrein. Over geblokkeerde paden en door bermen. Op deze plek kort na het begin van de route is op systematische wijze het pad geblokkeerd. Aan de rechterzijde is in het bosperceel een pad bezig aan een begin. Waarschijnlijk is hier een groep beschonken kroeglopers door het bos gegaan om een uitweg te vinden. Ik volg het slingerend spoor en kom verderop weer terug op de route.

Bij een spiegelglad wandelbrugje zie ik de groep voor het eerst. We kunnen elkaar net ontwijken. Ik ben aangekomen bij de Leuvenumsebeek, die door het landschap stroomt, in natte tijden. Vele brugjes zijn aangelegd over de beek, berekend op tijden met hoog water. De gladde brug is een overblijfsel van de sneeuw en vorst die ons land hebben bezocht. Afgelopen nacht is de dooi ingetreden. De sneeuw is bijkans verdwenen, maar de ondergrond is nog bevroren en dan levert gladde plekken op. Ik kies vaak om de berm onder de voet te lopen. Vlak bij Het Roode Koper zie ik de groep weer. In gestrekte draf. Eén man loopt iets voor de groep uit. Ik sluit me even bij hem aan. De groep is onderweg naar de Zwarte Boer. Het is een groep uit Nijkerk. Deze mensen doen mee aan de Diabetes Challenge (na de Brexit: Diabetes Uitdaging). Met intensieve begeleiding vanuit de medische centra van Nijkerk wordt er gewerkt aan voeding en aan beweging voor deze wandelende mensen met diabetes of pre-diabetes. Iedere zaterdag is deze groep te vinden op de paden en in de lanen. Een paar jaar geleden kreeg ik ook een uitnodiging, maar mijn wandellief houdt mij in beweging en aan de goede voeding.

Mijn weg en de weg van de groep scheiden zich weer en ik ga het landgoed Leuvenum in. Op weg naar de Postweg zie ik een strook zand met vele sporen. De dieren zijn nu al weer lang weg. Aan de andere zijde van de doorgaande weg kom ik op een oefenterrein van onze landmacht. Hier zijn andere sporen te zien. Diepe bandensporen hebben zich een weg gebaand door de modder. Mijn keurig nette wandelschoenen voegen zich in de sporen en de modder (de dauw zet flink door) en zijn na een tijdje nauwelijks meer te herkennen als keurig nette wandelschoenen. Gelukkig weet ik van schonere tijden.

Voorbij de Tonnenberg en door het Speulderbosch kom ik langs Drie, waar een grote massa auto’s geparkeerd staat tussen de bomen, terwijl je hier toch ook te voet kunt komen, zelfs als kroegloper. Maar misschien gaan al deze auto-isten te voet naar huis.
In het bosgebied dat volgt zie ik meerdere grafheuvels. Verhoogde plekken in het landschap, plekken vol verhalen, heuvels van rouw. Een afgelopen tijd.
De Oude Arnhemsekarweg brengt mij naar de bebouwing van Ermelo. Het einde van de bossen nadert en mensen komen uit de bossen en gaan op weg naar huis. Kinderen en honden ruiken de warmte van het huis. Ik passeer de molen en de wieken draaien in de frisse lucht. Het spoor wenkt en ik ga naar huis.
Rutger Burgers en Menno Zeeman – Kroeglopers – Uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig (helaas is deze gids uitverkocht)
Wandeling Ermelo – 28 kilometer (vanaf station Ermelo)
Voor bestelling van andere gidsen, klik op Gegarandeerd Onregelmatig.