Voor het bedrag van €2.80 per persoon reizen we per bus van Wintrich naar het bruisende centrum van Mülheim. Het is nog geen half negen wanneer we aankomen en het bruist al aan alle kanten. We lopen via een paar wegen de drukte uit en komen op stille wegen tussen de wijngaarden. Nu loop een wandelaar in de omgeving van de Moezel al gauw tussen de wijngaarden. Wij hebben hierdoor al snel de stijgende lijn te pakken. Zo komt Mülheim via het uitzicht weer in beeld. Aan de overkant van de Moezel zien we de Brauneberg, waar we gisteren in de hitte liepen. Nu is het veel minder warm en dreigt de regen naar beneden te komen vanuit de grijze lucht.
We lopen op het terrein waar ooit een klooster stond. Het Helenenklooster. Nu rest er slechts een klein bouwwerkje op de hoek van twee muren. Eerst lijkt het op een theehuis, maar ja, wie wil er langs de Moezel thee drinken. In de heuvel zijn nog de fundamenten van het klooster. Ik heb al eens de aanwezigheid van de latere keizer Constantijn genoemd. Hier op het terrein van het voormalige klooster is ook een belangrijke heerser geweest. Napoleon kwam terug van een veldslag in Leipzig. Op weg naar huis in Frankrijk kwam hij door het dal van de Moezel.
Na stevig doorwandelen in een vochtige omgeving komen we aan bij Andeler Hütte. Dit is een zeer grote schuilhut, met veel stoelen en tafels en twee open haarden. Buiten staan ook veel zitgelegenheden. We vragen ons af wat hier gebeurt. Worden hier openluchtdiensten gehouden, met uitzicht op het Moezeldal?
Even verderop in het bosgebied komen we bij een bordje dat wijst naar de Wilhelmshöhe. Helaas gaat onze route naar de andere kant en laten we de hoogte van Willem rechts liggen. We zouden in deze omgeving te maken kunnen krijgen met fietsers en omgekeerd. Een gevarenbord voor MTB’ers wijst op ‘wandelaars’. Inderdaad, wandelaars zijn een gevaar voor MTB’ers.
Er is hier in de bochtige en dalende en stijgende bospaden ook een routewijziging. Een bord kondigt het aan. Wat is er aan de hand? Er zijn Hangsicherungsmaßnamen genomen, om vallende takken en stenen te voorkomen. Er is niet alleen een bord voor Wilhelm (met zijn ‘Wilhelmshöhe), maar ook een bord voor Otto von Bismarck. Is hier een plek waar de grote Otto von Bismark even uitrustte van staatsaangelegenheden? Ik heb er geen info over gevonden.
We naderen een kapel op de helling. Op een plek met mooie uitzichten over Kues en beetje over Bernkastel. Dat is niet vreemd want Kues is vele malen groter dan Bernkastel. Hier is de Annakapel. Deze is gebouwd in neogotische stijl en dateert uit de jaren 1890 (dat is de tijd van het ontstaan van de kruisweg die hier is aangelegd. 
Wanneer we de kapel verlaten komen we al spoedig in de buurt van de ruïne van de burcht Landshut. Hier gaat de geschiedenis terug tot de tijd van de Romeinen, die hier een castellum hadden gebouwd. Er zijn mensen die te voet zijn gekomen vanuit het stadje, anderen komen met een toeristenbus. Iedereen is welkom. We lopen rond en treden het restaurant binnen, waar nu slechts twee andere mensen zijn. Dat verandert spoedig, maar dan zitten we al met thee en koffie voor ons en een flinke Torte. We zitten bij een een grote raampartij en hebben een prachtig uitzicht.
Van de ruïne gaat de tocht dalend naar het stadje via een fraai aangelegde wandelweg. Dat geeft al aan dat we in een centrum van toerisme komen. Bernkastel-Kues is een druk plaatsje (bij heftige regenbuien iets minder). Toeristen vanuit alle windstreken en continenten komen samen, maar veelal zijn het de oudere toeristen. 
Zij komen aan met campers en caravans en bussen. Rollators en stokken behoren bij de standaarduitrusting. Maar lopen op de hobbelige straatjes en dalende en stijgende steegjes is niet voor iedereen gemakkelijk. Er is veel te genieten aan de bouw van de panden in het kleine centrum. Veel vakwerkpanden. Buiten een paar straten is het al gauw een stuk rustiger. Maar daarbuiten zit je al tegen de wijnbergen aan en de rivier. Bernkastel kan geen kant uit. De Moezel blijft een bron van inkomsten, maar ook een bedreiging voor het stadje. De overstromen vinden regelmatig plaats, met soms grote gevolgen.
Op meerdere plaatsen zagen we al herinneringen aan het joodse leven in de Moezelstreek. In Bernkastel is nog een joodse begraafplaats (wel even ergens een sleutel halen, zodat je er binnen kunt komen). In 1988 is deze herdenkingssteen geplaatst in de Graacher Tor. Dat zijn 44 jaren na de oorlog! Soms heeft het even tijd nodig.
Wij zoeken een bankje met zicht op de Moezel en op bussen en auto’s en brug en ouderen. Wij wachten op de bus naar Wintrich.
Willems Wonderlijke Wandelingen 