Een oudere vrouw in de bus van Gouda naar Reeuwijk-Brug is al enkele halte’s bezig om te ontdekken waar zij uit de bus wil stappen.
Zij vraagt het aan de buschauffeur.
Zij vraagt het aan de mede-passagiers.
Zij vraagt het aan binnenstappende passagiers.
Uiteindelijk stapt zij uit bij de bushalte waar ik er ook uit ga. Onze wegen scheiden zich hier. Ik ga aan de slag met de vragen:
Waar sla ik links af?
Waar sla ik rechts af?
Hoever is na ‘500 meter linksaf’?
Met de rugzak op mijn rug en het routeboekje in mijn rechterhand verlaat ik de bushalte en ga het dorp in en laat mij verleiden door de grenzen van de bebouwing. Zo kom ik uit bij de Reeuwijksche Hout, waar voorzichtige bad- en strandgasten zich wagen aan de warmer wordende zon. Een man op de fiets laat zijn hond uit. Een echtpaar heeft zich geïnstalleerd op hun campingstoeltjes. Twee vissers zijn bezig met hun netten.
Na verloop van tijd en kilometers kom ik op de Oudeweg, een smal fiets- en wandelpad dat tussen huizen en water door het landschap gaat. De huizen hier zijn van het soort waar flink in geïnvesteerd dient te worden. Een enkele hond kruist mijn pad en bruggetjes geven aan waar de auto de oversteek naar het bescheiden optrekje kan maken. Via de Zoetendijk kom ik verder de waterwereld in.
De zon schijnt en schijnt en een lichte bries wuift door het riet en tussen de bomen door. Zo kom ik op het volgende pad door de zee. De Hortemansdijk kent meer verkeer dan de voorgaande paden. Oudere fietsers in stellen bevolken de weg. Via een ophaalbrug kom ik op de Nieuwenbroeksedijk. Zo ga ik op weg naar het beroemde Oukoop. Wanneer ik mij aan het begin van de bebouwing omdraai zie ik een bord waarop aangegeven is dat de weg op zaterdagmiddag en zondagmiddag gesloten is voor auto’s en motoren. Het is goed dat het dinsdagmiddag is, want het op die genoemde middagen wel eens zeer druk zijn met fietsers. Midden in de zomer valt het met het verkeer nu wel mee op de dinsdagmiddag.
In Oukoop sla ik linksaf en loop ik de dijk, die hier de Oukoopsedijk heet. De straatnamencommissie heeft voortreffelijk werk geleverd. De uitzichten zijn weids, over plassen en weilanden en optrekjes. De dijk van Oukoop gaat over in de Kippenkade. Hier neemt mijn vertrouwen in de commissie voor de straatnamen lichtelijk af. Ik mis een kade en zie geen kippen. Wel is het een mooi smal pad dat alleen bedoeld is voor wandelaars. Links en rechts van het pad zijn percelen, waarvan sommige de bezitter zijn van een huis. De percelen zijn bereikbaar met een kleine smalle voetgangersbrug (@wandelbrugjes), die op allerlei creatieve manieren de afstand over de smalle sloot overbruggen. 
Hoe de boodschappen bij de huizen komen is mij niet duidelijk, want ik vermoed dat aan de achterzijde van de huisjes geen doorgaande weg ligt. Eén perceel is toegankelijk. Dat perceel is eigendom van de familie van Rijn uit Reeuwijk (hulde aan deze familie!). De liefhebber van rust mag zich hier verpozen op één van de houten bankjes of op het gemaaide gras. Het uitzicht is prachtig, de rust is uitbundig aanwezig. De rugzak gaat van mijn rug, de thermoskan met thee komt tevoorschijn en een paar boterhammen gaan dezelfde weg.
Af en toe klinkt het gedempte geluid van een wandelaar en een fietser (over het wandelpad, het kan verkeren). Na de genoten rust ga ik terug naar het pad en vervolg mijn weg met links en rechts bruggetjes en bomen en kleuren. Nadat ik over een hek ben geklommen bestijg ik een grasdijk.
Omdat het pelgrimsgehalte van dit pad niet bijster hoog is zet in de gratis app Bidden Onderweg aan en luister lopend naar de klanken van beierende klokken, muziek en zang, een lezing uit de bijbel en een meditatie. Brevierend ga ik mijn weg over de grasdijk. De dijk beschermt het land tegen het water van de Enkele Wiericke. Vanaf de grasdijk sla ik af naar een fietspad door de weilanden, die mij direct naar Driebruggen voert.
Na het doorlopen van de Kerkweg en het passeren van één brug ben ik aan gene zijde van de Dubbele Wiericke. Het pad gaat eerst tussen de huizen en het water door over een leuke bestraat paadje, daarna gaat het weer over een grasdijk. Ik zie werk aan het ophogen van de dijk en het losmaken van de bodem van de Dubbele Wiericke.
Van Driebruggen en de dijk kom ik uit bij Hogebrug waar net op dat moment de brug hoog staat en ik even dien te wachten tot de sloep gepasseerd is en de zeer jonge brugwachter de brug via een druk op de knop weer laat dalen. Nadat ik het spoor tussen Gouda en Amersfoort gepasseerd ben sla ik af om het asfalt te verlaten en voor de tweede maal deze zonnige dag de Enkele Wiericke over te steken. En dan kom ik op één van de hoogtepunten van deze dag. Wanneer de steenslag is verdwenen kom ik via een hek op de Steinse Tiendweg. Ik loop op deze graskade 3,5 kilometer, water links en rechts, hekje door, hekje over en maar verder. Het is een mega-Olympische steeple-chase, maar gelukkig hoef ik niet door de waterbak. Het is prachtig om hier in het weidse landschap te lopen en te lopen. De kerktoren van Haastrecht lonkt in de verte.
Vlak voor de bebouwing van Gouda sla ik af naar het zuiden en via een andere dijk en één van de buitenwijken van Haastrecht kom ik op het jaagpad langs de Hollandse IJssel. Boten liggen aangemeerd en varen, omwonenden genieten in stilte van de zon en de rust. Ik kuier naar de ophaalbrug over de IJssel en nader het eindpunt van vandaag. Ik loop door naar de dichtstbijzijnde bushalte. De teksten geven aan dat over 3 minuten een bus naar Gouda vertrekt. De buurtbus vertrekt op tijd en de oudjes worden vervoerd.
Weer een prachtige wandeldag en ik begin steeds beter de waarde van het Groene Hart te begrijpen.
Willems Wonderlijke Wandelingen 