Wandelen door de Gelderse Vallei 9: Putten – Veenhuizerveld

Daar sta ik dan op het station van Putten. Een vader en dochtertje zwaaien familie uit die met de trein naar verre oorden gaat. Twee vrouwen komen net te laat met koffers op het perron en kunnen nog een half uur door praten in het Engels. De afscheidsknuffel (of ‘hug’ in modern Frans) is al gegeven, maar het afscheid is door de vertrekkende trein uitgesteld. Ik wandel naar het westen om mijn route op te pakken. Op de vorige wandeling nam ik afscheid van de route op het punt waar de Zuiderzeestraatweg en de Vanenburgerallee elkaar ontmoeten. Daar ben ik nu en zie de hand-en voetwijzer. De fietslaan ligt smal voor mij en ik loop die op en ga vervolgens het groen in op de grens met een automobielbedrijf van Nederlands formaat. Hier loopt het spoor van een Klompenpad, dat achter het kasteel Vanenburg gaat en achter een imposant huis gaat tot ik bij de Engersteeg ben aanbeland. Op de rand met de Vanenburgerallee is een kunstig informatiebord met gegevens over een joods gezin dat hier in de buurt onderdak en onderduik zocht. Niet iedereen bracht het er levend van af. De dood heeft lange armen en handlangers. Langs een pluktuin waar een haan de boventoon voert, zijn harem is er niet van onder de indruk.

Aan de linkerkant van de Engersteeg zie ik een merkwaardig bouwwerk dat in de kiem schijnt te zijn gesmoord. Op het naastgelegen informatiepaneel wordt duidelijkheid verschaft. Dit kunstwerkje heeft te maken met een waterval die hoorde bij Vanenburg. De toenmalige heer van Vanenburg, Hendrik van Essen, liet een paar meter verderop naast de huidige driesprong een papiermolen bouwen. Het water van de beek zette de boel in beweging. Tot ongeveer 1850 verrichte de molen nuttig werk en toen hield het op. In 1874 werd de molen afgebroken. maar dat lieten latere eigenaars, meneer en mevrouw Van Pallandt niet op zich zetten en zij gaven in 1909 opdracht om er een leuk romantische plekje van te maken. Maar de romantiek duurde niet lang want hun famielilid Hugo, baron van Pallandt liet het in 1918 afbreken. Hij gaf aan de opwekking van electriciteit door stromend water de voorkeur boven de romantiek. De drooggevallen waterval is nu weer in ere hersteld. Het wachten is op water. Over de Beekweg ruil ik het akkerland in voor de bossen ten noorden van Putten. Vlak bij de Volenbekerweg zie ik de eerste wandelaars. Aan het einde ga ik achter camping Brem en Den langs waar ik campinggasten aan het ontbijt zie of het kan ook een zeer vroege lunch zijn. Dan klopt landgoed Oud-Groevenbeek aan de bosdeur. Slingerpaden brengen mij steeds verder op het landgoed, achter langs het Theehuis, waar mensen zitten op het terras en ik hoor verborgen kinderstemmen roepen. De weg tussen Putten en Ermelo steek ik over. Zo verlaat ik Oud-Groevenbeek en kom ik terecht in Nieuw-Groevenbeek. Dit laatste is een particulier landgoed van 80 hectaren . Een oude dame schuifelt langzaam van de ene berm naar de andere berm, waarachter een ruim huis staat. Meerdere houten huizen zie ik staan langs de randen van de weg die ik afloop. Het huidige landgoed is mede begonnen door meneer en mevrouw Jongeneel in de negentiende eeuw. De heer Jongeneel was houthandelaar in Utrecht. Ik kom terecht op de Oude Arnhemse Karweg, een breed fietspad en wandelpad, maar een automobilist met een kleine Engels auto ziet kans ook op deze weg te rijden. De Karweg heeft links en rechts meerdere woningen in het groen. Deze weg komt uit op de Grieteweg, die ik rechtsaf op ga. Ik ga nu niet naar Arnhem. Door het Putterbosch slinger ik verder naar het zuiden. Na tien kilometer neem ik zitting op een boomstronk op de hoek van paden. Tijdens mijn vroege lunch passeert een man op een fiets, aan zijn riem beweegt een hond mee.

Na mijn lunch ga ik verder naar het zuiden, langs grafheuvels en een omheinde speelplaats in het groen. Op de parkeerplaats staan dure auto’s uit Nederland, België en Spanje. Het Spaanse gezin is net op weg naar het Spaans gekentekende automobiel. Mijn weg gaat verder naar het zuiden tot ik bij Landgoed Schovenhorst kom. Ik kom langs het Arboretum, maar er is ook een Pinetum. Een landhuis met carillion aan de muur, ter nagedachtenis aan Roelof-Jan van Benthem. Aan de overkant van de Garderenseweg is nog een uitgebreide bomenverzameling (Josinapark), keurig netjes van kleine bordjes met nuttige informatie voorzien. Hier sta ik oog in oog met de Zakdoekjesboom. In totaal telt dit landgoed vijf bomentuinen. Even verderop wijk ik van de route af om te kijken bij de uitzichttoren die indrukwekkend creatief de hoogte ingaat. Er is een soort pinautomaat waar je kaartjes kan kopen, en wanneer het apparaat niet werkt kun je ergens anders je kaartje bekomen. Dan kom ik tweemaal het bordje Het Gat buurtschap tegen. Tussen deze twee bordjes staan twee imposante huizen, daarnaast een oud huis dat te koop staat. Of er veel buurkinderen zijn om mee te spelen, weet ik niet. De Drosteweg gaat door en door, af en toe onderbroken door paard en wagen en een enkele losse amazone. Na 15 kilometer op de route ben ik op Bato’s weg. Het is één uur. Tijd om te bellen om een haltetaxi te regelen die mij kan oppikken bij een bushalte in Huinen. Geregeld!, om kwart over twee zal daar een taxi van RRReis verschijnen. Nu kan ik mij richten op de Krachtighuizerweg die mij nog verder naar het zuiden zal brengen. Dan door het bos naar de Poolseweg en een paar meter verder naar het zuiden en dan houdt de route op. Ik neem de kortste route naar de rotonde op de N303. Ik ben ruim op tijd en neem plaats in een klein bushokje.
De chauffeur laat de taxi stilstaan voor het bushokje waar ik in zit en rijdt mij naar Nijkerk. Onderweg praten we over zijn werk en mijn wandeling, over Apeldoorn, waar hij woont en ik vandaan kom. Een prachtig systeem die haltetaxi van RRReis.

Pieter & Coby Metz
Wandelen door de Gelderse Vallei
etappe 9
Putten (station) naar Veenhuizerveld (Huinen)
18 kilometer

of bestel bij Gegarandeerd Onregelmatig (klik hier), waar je de gids ook kunt inzien.

Klik hieronder voor de bewegende beelden:
https://www.relive.com/view/vQvxWXLmABq