Stationswandeling van Lunteren naar Barneveld

Op het station van Lunteren gebeurt altijd wat. Treinen komen. Treinen gaan. Mensen lopen langs. Ik mijmer op het bankje in de schaduw van het stationsgebouw. Achter mijn rug zit ontwerpbureua Spankracht. Ik heb mijn aandacht bij ontspankracht. Ik mijmer verder en zie in gedachten mensen in drommen aaankomen op het station en naar de Goudsberg lopen, waar de Muur van Mussert staat. Daar is de landdag van de N.S.B. en mensen uit het ganse land komen hier tesamen om te luisteren naar hun leider Mussert, om daarna gesterkt naar huis te gaan. Tussen de jaren 1936 en 1940 waren er zes landdagen. De laatste werd gehouden 22 juni 1940, Nederland was ‘bevrijd’ door onze oosterburen. Na mijn mijmeringen sta ik op en loop het dorp in voor mijn volgende aflevering van de Veluwse stationswandelingen. Even sta ik stil en kijk in de etalage van een makelaar. De woning van 1.7 miljoen euro staat er bij (zie wandeling eerder vandaag), er is nog kans, voor iemand anders. De terrasjes op de Dorpstraat zijn gevuld. Op Het Nieuwe Erf staat al meer dan veertig jaar het Lunters Vrouwtje met haar kerkboek in haar rechterhand. Zij kijkt in de richting van de Oude Kerk.

Mijn weg gaat verder over de Dorpstraat met aan weerszijden vele winkels en horecagelegenheden. Mensen lopen winkels in en uit. Ik verlaat de Dorpstraat bij het bochtige Spoorwiel. Hier heb ik een pracht zicht op de molen De Hoop die op een heuvel staat te blinken in de zon. Er wordt nog steeds graan gemalen, door vrijwilligers, die dit erfgoed aan het werk houden. Even verderop steek ik bij de Mielweg het spoor over, er komt een trein voorbij. Ik heb niet de indruk dat het op topsnelheid gaat. De Mielweg verlaat ik om verder te gaan op de Beukenlaan, dan de Molenweg en de Goudsbergweg. Hoe vaak hebben we hier niet gewandeld en gefietst? Een pad gaat door een gebied waar blijkbaar veel werd gecrosst, want dat op een bordje expliciet verbonden. Veel crossen zal ik niet doen. Wat ik wel doe is merken dat mijn rechterbeen zich niet helemaal comfortabel voelt. Een beetje last van mijn knie en mijn bovenbeen. Gaat mijn rechtervoet nu naar buiten staan? Bij de Hessenhut ga ik een ander bos in en ik kom uit bij het middelpunt van Nederland. Of dit echt het middelpunt is wordt sterk betwijfeld, maar voor het toerisme is het een geweldige vondst. Mensen poseren bij de steen die netjes in het midden van ons land ligt. Er is een kleine tribune rondom aangelegd.

Het bos verlaat ik bij de Vijfsprongweg. Dan een stukje Meulunterseweg, vervolgens ga ik de Bijweg op, waar koeien van een bijzonder Lunters ras in een weiland liggen. Grote hoorns die in een bocht lopen. Ik passeer een groot bedrijf in de houtbouw. Kinderen mogen niet op het bedrijfsterrein lopen, maar moeten in de auto blijven. Via de Oude Bisschopweg kom ik bij de Ruitenbeekweg, over de Meuluntersebeek, waar onze jongens lang geleden nog op hebben geschaatst. Voordat ik bij de compleet nieuwe Ruitenbeekschool kan komen sla ik rechtsaf de haakse Duivenkampweg op. Aan het einde is de Plukhoeve. Het bijhorende winkeltje is gesloten. Was hier ooit een startpunt of een opstappunt van een Klompenpad? In de schaduw van het gebouwtje staat een bankje. Hier ga ik zitten en geef ik mijn rechterbeen wat nodige rust. Ook hier is een wolfwereld hek, dat open staat. Geen schaap te bekennen op de dit deel van de PlukHoeve. Na een rustige pauze ga ik de Kattenbroekerweg op en dan de Steenbeekweg die na mijn oversteek over de Grote Valkkse Beek overgaat in het Singlerpad, dat aan het begin en het einde is brede onverharde weg is, maar in het midden een smal pad waar gelopen en gefietst kan worden. Ik kom terug op Ruitenbeekweg waar jonge ouders met de bakfiets naar de Ruitenbeekschool gaan. Weer een beek! Ditmaal is het de Kleine Valkse Beek. Zo daar is de Valkseweg. Ik las een extra pauze in om mijn been wat rust te geven. Nog meer bakfietsende ouders gaan voorbij. De Donkervoorterweg brengt mij verder door agrarisch gebied, met ook allerhande andere bedrijvigheid. Bij de afslag naar de Barnseweg is het weer een drukte met fietsers die turen naar een nummer op een bordje. Over 200 meter boerenijs, wanneer ik na tweehonderd meter miujn hoofd om de hoek steek blijk dat er geen levering is geweest. Ik ga verder, een beetje scheeflopend. De Barneseweg is lang en warm en mijn snelheid daalt steeds verder. Wanneer ik de bebouwde kom van Barneveld binnenwandel, wordt mij door een fietsend echtpaar naar het centrum van Barneveld gevraagd. Ik geef antwopord en vraag mij af: zie ik er zo Barnevelds uit? De hoeveelheid korte haltes op mijn weg neemt snel toe. Op het deel langs het kasteel (nou ja) is het schaduwrijk en er is zelfs een bankje, weer een pauze. Fietsende scholieren komen langs. Nog even doorbijten en dan ben ik bij het station, nou net niet, want ik zie het busje dat rijdt tussen Barneveld en Nijkerk (via Achterveld en Leusden en Stoutenburg). Dit busje (gereden door vrijwilligers) vertrekt over een paar minuten, ik stap in en ga zitten. Straks komt Nijkerk in beeld. Maar eerst zitten en zitten.

Bart van der Schagt
18 stationswandelingen rondom de Veluwe
wandel van station naar station
Anoda Publishing 2025

wandeling 17 : station Lunteren naar station Barneveld – 14 kilometer