Stationswandeling van Wolfheze naar Ede-Wageningen

Met een softijsje (maar niet zo soft dat het weglekt) steek ik de spoorlijn bij station Wolfheze over. Binnenkort (of binnenlang) zal hier een tunnel liggen om het oversteken (cq onderdoorgaan) van het spoor veiliger te maken. Voorlopig kan ik oversteken op de ouderwetse manier. Wat de gevolgen zijn voor de directe omgeving van het spoor, weet ik niet. Ik zie hekken die tijdelijk gestald zijn op een stoep. De aanpak zal wel beland zijn in de aanvangsfase of de voorbereidende fase. Ik ga verder met een nog steeds niet lekkend ijsje en loop de Wolfhezerweg op. Dan linksaf de Duitsekampweg, omdat aan deze weg een kamp was tijdens de Eerste Wereldoorlog voor Duitsers. Nederland was neutraal en Duitsland in het geheel niet. Deze wijde omgeving kenmerkt zich door oorlog. Aan deze weg stond een veldhospitaal, dat zal wel zijn geweest tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen Nederland niet neutraal was en Duitsland al helemaal niet. Op de velden van s.v. Wodanseck lopen spelers zich warm, ondanks de oplopende temperaturen. Jong en oud spelen elkaar een bal toe. Aan het einde van de bebouwing ga ik linksaf, want ik pas de route aan omdat een eerdere afslag niet kon worden genomen. De Duitsekampweg gaat verder recht door de velden, een weg omzoomd door verkoelende bomen en voorafgegaan door een slagboom.

Vlak voordat ik op de spoorlijn stuit ga ik scherp rechtsaf en kom in een veld dat bij Reijerscamp hoort. Dit is niet zo maar een veld. Reijerskamp was één van de doelen voor de luchtlandingen tijdens Operation Market Garden. Niet elke landing gebeurde zonder kleerscheuren. Er is een monument (waar ik vandaag niet langs kom) ter herinnering aan het dappere optreden van de piloot en gezagvoerder Flight Lieutenant Lord die op 19 september 1944 hier omkwam met zijn Dakota. Op die datum in 2019 is er op deze plek een monument onthuld. Lord ligt begraven op de Airborne-begraafplaats te Oosterbeek. Ik steek de Duitsekampweg over, en zoek voorzichtig mijn weg temidden van een kudde koeien die hier hun ligplaats hebben gemaakt. Er wordt gekeken, geknipperd met de ogen, met hoorns gewezen. Het lukt mij om veilig tussen de kudde door te komen. De velden zijn kleurrijk en rustig. Een enkeling wandelt hier. Ik verlaat de Reijercamp en kom terecht op een weg langs enkele flinke huizen. Een weg waar ik ooit heb gelopen is nu afgesloten met een dreigende bordje van de verboden toegang soort. Rood-witte hekken zijn geplaatst. Ik ga maar verder op de Buunderkampweg. Bij boerderij De Buunder sla ik rechtsaf en ga onmiddelijk linksaf de bossen in. Op dit punt wordt door de politie, middels een papier, gewaarschuwd voor diefstallen van fietsendragers. Dat klopt, want ik zie geen enkele fietsdrager op deze plek. Na de toenemende warmte op de Reijerscamp is het nu een stuk koeler in de bossen van de Buunderkamp. Ik loop kronkelend mee met een slingerende beek, waar ik nu geen water zie. Ik kom uit op de Wijde Veldweg die mij onder de snelweg A12 doorbrengt. Opvallend is hoeveel fietsers er vandaag in beweging zijn gekomen. Stellen. Gezinnen. Jong. Oud. Echtparen. Wandelaars zijn er weinig. In de tunnel onder de snelweg ontdek ik gepaste grafitti die verwijst naar Market Garden en de gebeurtenissen op de Ginkelse heide die aan de andere kant van de snelweg ligt.

De fietsers gaan recht op de schaapskooi af, beschut door vele bomen. Mijn route gaat naar links en dan over een breed zandpad zonder dekking van bomen. Hier op het Wijdeveld was in de jaren dertig van de vorige eeuw een werkkamp voor baanloze jongeren. Zij gingen aan de slag voor de Heidemij en legden fietspaden aan en deden onderhoudswerk aan de wegen. Bij de aanvang van de Tweede Wereldoorlog kwam hier een einde aan. Echter, in maart 1944, kwamen 109 vluchtelingen van het eiland Tholen hier naar toe, omdat het eiland door de Duitsers onder water was gezet. De tocht over het brede zandpad brengt mij uiteindelijk ook bij de schaapskooi. Onder schaduwrijke bomen staan twee lege bankjes. Ik bezet er één en drink en eet. Ik laat de foodtruck (met ijs !!) staan voor wat-ie is. Na een relaxte pauze ga ik verder, maak mijn bandana nat onder een watertap, langs het imposante monument dat de luchtlandingen hier op de heide verbeeld, langs een jongen die probeert een bestuurbaar vliegtuigje de lucht in te krijgen en dan weer over brede zandpaden. De zon schijnt nog immer. De tocht over de heide is het pittigste deel van de dag. Bijna geen mens te bekennen, de paden liggen wat lager dan de directe omgeving, waardoor het beeld van een eindeloze vlakte ontstaat. Uiteindelijk kom ik uit in het Bennekomse Bos. He, wat verkoeling. Dan het Maanderbos en ik schuif langzaam op naar de spoorlijn. Dan komt het moment, aan de rand van Ede, dat ik de spoorlijn over mag steken, hier gaat het over een mooie krulbrug. Aan de andere zijde zijn voor fietsers haarspeldbochten aangelegd. Wandelaars kunnen zich uitleven op traptreden. Langs het spoor is nog werk in uitvoering als deel van het nieuwe station Ede-Wageningen. Ik ben hier op het voormalige fabrieksterrein van de ENKA. Delen van de oude situatie zijn nog steeds herkenbaar. Nu zijn hier woningen in vele soorten. Ingewijden vertelden mij dat dit gebied een Klein Amsterdam is geworden. Een soort vluchtelingencentrum voor gelukszoekers uit de hoofdstad (en dan al die nareizigers er nog bij). Ik kom langs huizen en dan dichterbij het spoor en ik vraag mij af hoe ik bij het treinstation kan komen. Ik vraag het ook aan een medewerker van de immense fietsenstalling. Hij wijst mij de weg. Hier binnen in de stalling een trap af, dan onderdaan de trap naar links af en zo waar .. dan kan ik naar rechts, langs de stationshuiskamer en dan loop ik het station binnen. De onderdoorgang is heel open gebouwd. Aan de andere zijde is het nog niet mogelijk om verder te lopen, daar komt nog iets parkachtigs dat op een oud militair terrein komt. De trein naar Amersfoort staat klaar. Ik kan zitten in de koelte van de coupé.

Bart van der Schagt
18 stationswandelingen rondom de Veluwe
wandel van station naar station
Anoda Publishing 2025

wandeling 15 : station Wolfheze naar station Ede-Wageningen – 14 kilometer