Noaberpad 13 : Kotten – Winterswijk

Ontbijt staat klaar!, hoor ik van beneden. Ik stommel met rugzak en stok naar beneden. Beneden staan mijn wandelschoenen onder aan de trap. In de open keuken staat mijn ontbijt klaar. Er is van alles wat. Het heeft flink geregend in Huppel, hoor ik. Ik heb de neiging om een vreugdedansje te doen, maar ik houd mij in. Waar Huppel ligt? Waarschijnlijk in de buurt. Het ontbijt smaakt mij prima, ook een vreugdedansje waard.

Om half negen ga ik op pad om de route te hervinden. Een paar honderd meter wandelen in de koelte van de morgen en ik ben op de route. Rap ben ik in Duitsland waar ik de Grensweg oploop. Hier in de buurt zijn veel grenswegen. Na een kilometer net langs de grens te hebben gelopen ga ik door een stenen poortje en ben ik terug in Nederland. Nederland? Ik ben hier bij De Italiaanse meren, een vakantiepark met vooropgezette tenten. Anderhalve kilometer rechtdoor in de schaduw van grote bomen, wacht mij. Dan klim ik links een talud op. Hier lag vroeger de Borkense Baan, de goederenspoorlijn tussen Winterswijk en Borken. In 1975 kwam een einde aan de pret. Nu is de baan, met nog stukken rails, een lange verbinder van kleinere natuurgebieden. Ik verlaat het spoor en kom door de Vennebuten. Vandaar voert een andere rechte lijn mij naar Klooster Burlo. Borden met Privat houden mij op afstand. Of er binnen nog veel gekloosterd wordt weet ik niet. Ik wandel verder door Duitse dreven. Veel bos en akkers met granen. Maïs is hier niet veel te zien. Ik loop ten zuiden van het beschermde natuurgebied Burlo-Vardingholter-Venn. Waarschijnlijk is hier veel veen. Ik loop naar een vogelkijkhut en zie warempel één vogel. Ik prijs mij gelukkig. Aan de andere zijde van de onverharde weg zie ik een groep buffels. Ik heb het niet op buffels. Een paar buffels woelen in een plas. Twee buffels kijken mij aandachtig aan. Op een hoek, met tegenover mij het veld Am Alten Schafstall, staat een picknicktafel in de schaduw. Het komt als geroepen. Groepjes Duitse schoolkinderen fietsen voorbij, onder begeleiding. Oudere fietsers stappen af en overleggen over de te volgen koers. Hondenuitlaters lopen naar het weiland met buffels. Een man met rugzak komt uit de richting van de buffels. Op het kruispunt kijkt hij op zijn mobiel en slaat de richting in die zo ook zal volgen.

Wanneer ik weer aan de wandel ben fietst het volgende groepje schoolkinderen langs mij heen. En dan nog een groep. Bij de grens is een halte voor de kinderen. Even voorbij de grens zit de man met rugzak. Hij loopt ook het Noaberpad. Sinds Bad Nieuweschans (326 routekilometers geleden) is hij de eerste Noaberpadloper die ik ontmoet. Afgelopen nacht verbleef hij in een hotel in Oeding. Ik loop verder4 terwijl ik in de gaten krijg dat de routebeschrijving op dit traject niet helder is. Ik kom uit bij het Wooldse Veen, een bijzonder natuurgebied dat aansluit op het Duitse veen (Burlo-Vardingholter Venn) waar ik eerder vandaag langs liep. Het routeboekje geeft hier een extraatje dat ik niet wil overslaan. Een route door het Veen. In de oude veenputten ontstaat langzaam nieuw hoogveen. Over een smal plankier loop ik naar de grens met Duitsland, even langs de grens en dan naar de weg terug. In het oostelijk deel van het Veen is nog wat water. Onderweg tref ik een man met camera en statief en laarzen in camouflagekleur. We praten even over wat hij heeft gevonden. Hij wil libellen fotograferen. Droogvoets kom ik terug van dit bijzondere gebied. Door hoog gras langs een sloot ga ik verder met mijn route. Bospercelen. Zandwegen. Akkerland. Grote boerderijen. Houtwallen. Het is hier nog aanwezig.

Eén van die oude en grote boerderijen is Huis Aarnink. Het hele goed is nu eigendom van het Geldersch Landschap & Kasteelen. Ik loop door het afwisselende kampenlandschap. Op een bankje zit de wandelaar van het Noaberpad. Waar hij mij is gepasseerd is ons beiden een raadsel. Ik loop verder en neem een pauze op de plek waar ik de Oude Bocholtse Baan opkom. Daar staat een bankje en ik heb dorst. Een man en een vrouw komen bij mij zitten en we raken aan de praat over wandelen (hij heeft een abonnement op Wandelzoekpagina), de omgeving en wij groeten de Noaberman die voorbij komt. De man en de vrouw gaan verder en ik pak mijn spullen in, zwaai de rugzak om, pak mijn wandelstok en zet de pas er in. Het is druk op de Bocholtse Baan met wandelaars en bejaarde fietsers. Ik ga over het riviertje Boven Slinge en langs een zwemstrand en dan loop ik het dorp binnen. Ik ga op zoek naar een eetgelegenheid en een koopgelegenheid. Het eerste vind ik op de Markt waar ik bij Sunny & Co een flinke salade krijg voorgeschoteld en dan naar een supermarkt voor kleine boodschappen. Dan onder het spoor door naar mijn gastadres in een oude maalderij. Zeer passend. Ik wordt hartelijk ontvangen door Sandra die mij wegwijs maakt. Zij heeft een B&B / Vrienden op de Fiets-gastadres. Vandaag heb ik 10 kilometer minder dan maandag gewandeld en dat bevalt prima. Ik heb mijn kleren gewassen met het vooruitzicht dat die morgenochtend droog zijn, hoop ik. Verder goed uitrusten. Joop Zoetemelk zei: De Tour win je in bed.

Noaberpad 13
Kotten (Winterswijk) naar Winterswijk
25 kilometer