
Daar sta ik dan.
Op het overzichtelijke station tussen Voorst en Empe in.
Ben ik nu de enige passagier die is uitgestapt?
Het moet haast wel.
Verder zie ik geen mensen nu de trein is vertrokken en op weg is naar de hanzestad Zutphen aan de andere zijde van de IJssel.
Ik ga ook op weg, maar niet naar Zutphen. Mijn voorlopige einddoel is het station van Brummen, gelegen op de lijn tussen Zutphen en Arnhem. Vanaf het station ga ik de Weg naar Vorst op en met elke stap raak ik verder verwijderd van Voorst en kom ik steeds dichterbij Zutphen. Al snel kan ik ontsnappen aan deze verwarring door rechtaf te gaan en het spoor van een klompenpad te volgen. Links van mij ligt de Voorstondensebeek en rechts van mij staat een lange rij van knotwilgen. Het gras is groen en het is een frisse ochtend. Of ligt links van mij de Hoendernesterbeek en ligt dan iets verderop, buiten mijn zicht, de beek die naar Voorstonden gaat? Ik maak mij er nu niet druk over. Het is rustig, een zwanenechtpaar is bezig om in de beek een nest te bouwen. Eén zit op het drijvende nest en fatsoeneert de aangebrachte bouwdelen, terwijl de andere rondzwemt op zoek naar passend bouwmateriaal. Ik verlaat de beek en ga verder het grasland in over smalle paadjes en hekjes . Van het Rijksmonument Huis Empe krijg ik niet veel te zien. Ik zie wel een boerderij die bij het landgoed zou kunnen horen.

Verder ga ik op pad door de wereld van het platteland, langs de Voorstondensebeek, over hekjes, over stille wegen, langs een man met hond. Dan kom ik bij landgoed Voorstonden. Ik wandel over het terrein, maak een slinger om een vijver, ga over een boogbrug en ontmoet een enkele wandelaar. Eenden en ganzen houden zich op in de vijver. Dit parkachtige landgoed is in handen van Natuurmonumenten. Ik zie geen Huis van allure en stuur, maar dat is er wel op het landgoed. Het huis is particulier bezit. Van Voorstonden ga ik verder langs het Boerenbondpad naar de kleine kern van Oeken. Aan weersszijden van de doorgaande staan huizen. Er is op een niet te missen kruising een groot gebouw dat lijkt op een voormalig horecabedrijf. Goed opletten hier want voordat je het weet ben je Oeken weer uit.

Ik ben er al weer uit. Een opa en kleinzoontje komen mij tegemoet gefietst. Ook in Oeken gebeurt er van alles. Over de Buurtweg ben ik snel uit de buurt en kom ik op Het Looweg (in de gids staat ’t Looweg). Opvallend aan deze weg dat ik aan de linkerhand een uitgestrekt terrein zie met bouwsels. Hier is De Wijde Blik, die blik is met name wijds voor katten en honden die hier verblijven. Ook kan op het terrein getrimd worden, ik neem aan voor honden en katten. Aan het einde ga ik linksaf op Den Broekweg. Dan zie ik een bankje staan tegen de muur van een grote schuur. Onder een afdak zie ik een landbouwmachine staan, daarnaast balen hooi. Er is echter geen leven te bekennen. Heeft deze boerderij het loodje gelegd? Of zijn erfgenamen nog bezig om tot een goede afhandeling te komen? Ik ga zitten en eet een banaan. Dat smaakt goed. Daarbij schenk ik mij een robuuste rooibos in. Het is van een goed jaar. Twee wandelende en pratende dames passeren mij op de asfaltweg. Na een prettige pauze (er gebeurt hier weinig) ga ik verder en loop langs een klein herdenkingsmonument. Tijdens de Tweede Wereldoorlog (op 2 november 1944) stortte in Hall een Amerikaanse B-17 bommenwerper neer. De bemanning sprong er op tijd uit, maar bij Alvin Bader weigerde de parachute dienst. Hij kwam om, dicht bij de plek van het monument. Even verderop kom ik langs een weiland met enkele Lakenvelders. Althans het leken mij Lakenvelders op enige afstand, maar het blijken Belted Galloways te zijn. Deze beesten zijn afkomstig uit de Schotse Hooglanden. Dan kom ik in de buurtschap ‘Broek’. En inderdaad de meeste mensen die ik tegenkomen (en dat zijn er heel weinig) dragen een broek. Mooi om zo op te gaan in het landschap. Tegenover de groene velden van vv Oeken is Vrolijke Frans, die ik niet persoonlijk ontmoet. Horeca, terassen, activiteiten in het bos. Het kan allemaal bij de vrolijke frans. Heel handig is dat hier een aanlooproute voor het Hallsekerkepad begint. Brummen nadert en dat gaat deel langs een golfterrein. Ik zie een man met hele zware stokken, hij gebruikt er zelfs een karretje voor om die stokken te verplaatsen van de ene tee naar de andere tee. Zonder thee loop ik verder, passeer het huis dat bij het landgoed Engelenburg. Dan is het nog maar even naar het station, waar mensen komen en gaan. Er is ook een bushalte met een bankje voor wachtenden. Deze wandeling zit er op. Een prachtige route, dat blijft zelfs overeind met de lichte regen op mijn hoofd.

Bart van der Schagt
18 stationswandelingen rondom de Veluwe
wandel van station naar station
Anoda Publishing 2025
wandeling 08 : station Voorst/Empe – station Brummen – 15 kilometer
Ontdek meer van Willems Wonderlijke Wandelingen
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Die stationswandelingen lijken qua afstand een voor mij wel behapbare optie. Je vindt ze ook in België maar hier zijn ze meestal meer dan 20 km.
LikeLike
Het zijn inderdaad mooie afstanden. Soms doe ik er twee op een dag. Dat hangt van de afstanden af.
LikeGeliked door 1 persoon