Stationswandeling Ermelo

Mijn tweede wandeling van heden. Ik kan beginnen waar ik eerder eindigde, namelijk op het station van het Veluwse dorp Ermelo. Ditmaal is mijn eindpunt ook het station van Ermelo. Mijn vorige wandeling ging van station Putten naar station Ermelo. Nu is het begin van mijn tweede wandeling een tweelingzus van het einde van de eerste wandeling. Dat had iets anders gekund, lijkt mij. Ik ga door woonwijken, langs kerkgebouwen en ik kom uit bij de Schapenrotonde en dan is daar het Ruigeveld, dat een onderdeel is van de Ermelose Bossen. De gemeente Ermelo is ruimschoots voorzien van bossen en heidevelden. Vanuit het Ruigeveld, dat meer aangeharkt is dan de naam doet vermoeden, ga ik onder de drukke Putterweg door. Aan het aantal scholieren te zien ben ik dichtbij Christelijk College Groevenbeek. Op een bospad op weg naar de heide loopt een medewerker van dit College (te zien aan de opdruk op zijn jasje) die met vlotte pas doorloopt en dan zie ik zijn doel. Er ligt een basketbal op het pad. Schooleigendom. Hij zag een leerling de bal wegschoppen, terwijl het geen voetbaltijd was. Hij pakt de bal op en loopt terug naar het College. Ik steek met haakse en minder haakse bochten de Groevenbeekse Heide over en kom uit bij de spoorwegovergang aan de Watervalweg. Zou er op het landgoed een waterval zijn (geweest)? Aan de andere zijde van het spoor kom ik in gemengd landschap. Met zelfs een Skischuur, waar je skimateriaal kunt kopen en huren. Het lijkt mij een bedrijf met weinig toekomst gezien de verdwijnende besneeuwde hellingen en de verdwijnende gletschers. In een gemengd landschap zijn uiteraard paarden. Bij veel dorpen is de directe ruimte rond het dorp inmiddels grotendeels in bezit genomen door maneges. Zo te zien zijn de paarden hier gewend aan de kou, want deze buurtschap heet Siberië.

De route gaat over verharde en onverharde wegen. Gelukkig ook over fietspaden langs achterafwegen die toch aardig wat autoverkeer krijgen te verstouwen. Bij de Bulderweg valt mij de markering van een Klompenpad op. De route van het klompenpad zal mij vanaf hier enige tijd volgen. Langs een afrastering loop ik door een veld naar de Konijnenwal. Ik loop langs de achterzijde van een kamphuis, waar maximaal 70 mensen kunnen verblijven. Daarnaast ligt een Natuurtuin, waar de route dwars door gaat. Dit zijn niet de beste tijden van het jaar om door een tuin van welke soort dan ook te wandelen. Ik ben dan ook de enige die hier is. Op vrijdagochtend zijn hier vrijwilligers actief. Zij zijn onder andere druk met het verwijderen van grassen, brandnetels en bramen, lees ik op hun website. Dit zijn planten die wel houden van een beetje extra stikstof en daardoor andere groeisels overwoekeren. Ik ga verder naar het noorden langs smalle paden over en langs geakkerd land. Steenuilen heb ik niet gezien, hoewel ik stilletjes verder liep en het hek niet dicht liet knallen. Ook heb ik niet hardop SSSST geroepen. Het heeft niet mogen baten. Ik steek de Oude Nijkerkerweg over over en kom uiteindelijk bij de Kawoepersteeg, die ik insla. Links is een stil bungalowpark en er is ook een chaletpark.

Waqnneer ik wederom de Oude Nijkerkerweg oversteek kom ik op het terrein van Veldwijk. Vrij aan het begin van de bosstrook tref ik een bordje met de tekst “LeoPieterPad vrije toegang wandelaars, fietsen, scootmobiel, brommers, trekkers” aan. Opvallend dat bij de wandelaars naar mensen wordt verwezen, de andere genoemden zijn niet-menselijke voertuigen. Dit laat zien dat ook hier wandelen dé menselijke vorm van voortbewegen is. Veldwijk (ik gebruik nog maar even de oude trouwe naam, en niet GGZ enzovoorts) speelde en speelt een rol in de familie. Mijn grootmoeder werd hier behandeld en overleed hier vele decennia geleden. In dezelfde tijd dat zij hier werd verpleegd woonde een zus van Vincent van Gogh hier ook. Oude monumentale panden staan tussen het groen. Nieuwe appartementen zijn er gebouwd. De Lukaskerk prijkt nog steeds in het midden. Met een lange betrokkenheid van familie bij de diensten. Ik neem aan dat bij de naam van het kerkgebouw verwezen wordt naar de evangelist Lukas, die arts was en in zijn evangelie schreef over de genezingen door Jezus Christus. Maar laten we professor Lucas Lindeboom niet vergeten. Hij was één van de intiatiefnemers voor de Christelijke verzorging van Krankzinnigen en Zenuwlijders, die uiteindelijk op het geschonken landgoed Veldwijk een psychiatrisch ziekenhuis oprichtte. Er wordt aardig wat afgewandeld op het terrein. Ik steek het spoor half over en loop het perron van het station op. De wandeling zit er op. Aan de Veldwijkse kant van het perron wacht ik op de trein.

Bart van der Schagt
18 stationswandelingen rondom de Veluwe
wandel van station naar station
Anoda Publishing 2025

Wandeling 02 : station Ermelo naar station Ermelo – 11 kilometer