VELUWSE BRIEVEN

In februari van dit jaar waren Wandellief en ik op uitnodiging op bezoek in de Hoge Veluwe. Na een bezoek aan het mooie museum stapten we op de fiets en reden naar het imposante jachtslot Sint Hubertus. Op de binnenplaats staat een groot informatiebord met daarop twee foto’s. Op de kleine foto zien wij Anton Kröller vergezeld van een moeflon in levenloze staat. Op de grote foto staat een wildwagen op de binnenplaats. De wildwagen heeft twee grote wielen en een paard ervoor. Op de wagen ligt een dood hert met een groot gewei. Naast de wagen staat een man in uniform, geweer over de rechterschouder, een verrekijker hangt voor zijn buik. Zijn gezicht is getooid met een snor. Ik lees de naam en roep uit: Dat is familie! De jachtopziener blijkt Gerrit Steven Hols te zijn, een jongere broer van mijn overgrootvader (die zelf ook jachtopziener was) te zijn. Hij overleed in 1952 in Hoenderloo, het dorp met een toegangspoort tot de Hoge Veluwe.

Een verre collega van Gerrit Steven is Henk Ruseler die 42 jaar werkte op de Hoge Veluwe als jachtopziener en boswachter. Rond de eeuwwisseling leert Ruseler de politiek verslaggever John Jansen van Galen kennen bij een uitzending van Met het oog op morgen. John Jansen van Galen doet niet alleen verslag van de politiek, maar hij is ook een fervent wandelaar, waar hij ook over heeft gepubliceerd. De twee mannen worden vrienden en gaan samen en met anderen aan de wandel. Wanneer zij niet wandelen gaan zij elkaar schijven (2018-2023), juist ook in de corona-periode. In februari 2024 overlijdt Henk, die inmiddels was gepensioneerd en woonachtig was in Berg en Bos (Apeldoorn). In deze bundel, een eerbetoon aan Henk, vinden we de briefwisseling tussen beide mannen. Henk, afkomstig uit Schiedam, woont op de bedrijfswoning boerderij De Pampel, op het terrein van de Hoge Veluwe. John, afkomstig uit Velp, woont iets ten noorden van Amsterdam. Henk is de man die ziet wat er allemaal misgaat met de natuur. Hij ziet het dagelijks in zijn werk en buiten zijn werk waar hij ook buitenlandse reizen maakt. Hij voelt klimaatpijn. John is de optimistische man, die geniet van elk klein bloempje en de afbraak niet zo duidelijk herkent. Genoeg verschillen om een goede vriendschap te ontwikkelen. Veel wandelen beiden over de Hoge Veluwe, maar ook op andere plaatsen op de Veluwe, de Gelderse Vallei en de Utrechtse Heuvelrug. Eén van de aardige onderwerpen van gesprek is de binnenkomst van de wolf, niet alleen op de Veluwe, maar ook in het werkgebied van Henk. In de pers kwam er een duidelijk anti-wolf geluid uit de Hoge Veluwe, maar Henk denkt daar anders over. Verder: Moet er wel of niet verkeer op de Posbank komen? Hoe zit het met oprukkende bebouwing? Vele mensen hebben Ruseler leren kennen tijdens één van zijn vele publieksacties, bijvoorbeeld tijdens het Nederlands Kampioenschap Burlen.
Beide schrijvers ken ik niet, maar deze bundeling van brieven was wel een feest der herkenning vanwege de vele plaatsen waar beide mannen wandelden. Zelfs op De Leesten, waar mijn overgrootvader (oudere broer van de jongere broer van de Hoge Veluwe) jachtopziener was. Ik heb dit boek met plezier gelezen.

Henk Ruseler / John Jansen van Galen
Veluwse Brieven
van twee wandelvrienden
uitgeverij Nieuwe Veluwe maart 2024
90 pagina’s

Dit boek heb ik ontvangen van de uitgeverij voor een recensie op mijn wandelwebsite.

Voor een bestelling van dit boek klik hier op :
Veluwse brieven van twee wandelvrienden