
De mobiele kaasboer uit Stolwijk (daar schijnt de beste kaas vandaan te komen) staat deels op de weg gepaarkeerd. Blijkbaar kunnen passanten die vaart dienen te minderen dan beter de geur van kaas tot zich nemen en vervolgens besluiten om een hoeveelheid kaas in te slaan. Er staan zelfs een paar partytafels met rood kleedje op stoep en straat. En mooie start van mijn wandeling bij het plaatselijke dorpshuis te beginnen. Die plaats is Vreeland, rustiek genesteld aan de slingerende Vecht. In Middeleeuwse tijden stond hier een kasteel (met vier torens) dat de naam Vredelant droeg. Sporen liggen diep in de grond. Ik loop over de Spoorstraat. Deze naam verwijst naar een oude spoorlijn die hier liep tussen Loenersloot en Vreeland. De straat is recht zowel in de bebouwde kom als in het grassige buitengebied. Aan de rand van de bebouwing kom ik onmiddelijk in het buitengebied. Er is nog een perceel; met volkstuinen en dan loop ik verder over de rechte laan omzoomd door bomen. In een kleijne bocht tref ik een Tolhuis. Er is niemand die mij tegen houdt en een pinautomaat onder mijn neus duwt. Ik mag kostenloos verder lopen. Schuin tegenover het Tolhuis staat een nieuwe woning of is het een schuur? Velen zouden blij zijn met zo’n onderkomen, maar ik zie in het voorbijgaan dat het dient als opslag. Naast de schuur en de Spoorlaan is een vrolijke strook vol kleuren, gratis ter beschikking gesteld door planten en bloemen.

Ik nader het einde van de Spoorlaan. Een boer ploegt zijn akker en een groep koeien kijkt aandachtig toe. Op de grens met Kanaaldijk Oost hebben werklieden een pauze of werkoverleg, misschien beiden tegelijk. Een collega loopt naar een busje dat geparkeerd staat op het fiets/voetpad. Ik ga de kanaaldijk op die hety achterliggebnde polderlandschap beveiligt tegen het water van het Amsterdam-Rijnkanaal. Schepen met vracht gaan voorbij. Zelfs een klein containerschip. Het is niet druk op de dijk en al helemaal niet op het smalle fiets/voetpad. Na een boerderij mag ik rechtsaf slaan, een weiland in. Bruggetjes over, een hekje over. Door het gras. In de verte zie ik nevels. Links. Rechts. Dan zie ik een man en een vrouw zitten op een bankje bij een kleine strook bos (tiny forest? bosje?). De man en de vrouw staan op wanneer ik nader. Dat is wel heel respectvol. De man doet zijn rugzak om en wijst mij de weg naar het overstapje. Aan de andere zijde van het overstapje gaat een slingerend paadje door de smalle bosstrook, weer eens wat anders dan de dijk en het grasland. Na de bosstrook ga ik rechtsaf en kom ik op een brede strook betonweg waarmee de boer door de weilanden kan gaan. In de verte hoor ik een hond. Kortdaarop zie ik in de mindere verte de hond midden op de verharde weg staan. Hij blaft en kwispelt. Beide activiteiten voert de hond simultaan uit. Wanneer ik doorloop gaat de hond richting boerderij., al kwispelend en blaffend. Zo te zien en te horen heb ik van deze hond geen gevaar te duchten. In het spoor van deze hond kom ik bij de stallen op de boerderij. Er staan kooien voor kalfjes. De hond, inmiddels aangekomen bij de boer, ziet hoe de boer een kalfje pakt en met de fles voert. Vroeger had je daar een koe voor en vooruitstrevende boeren gebruiken die oude methode weer. Kalf-bij-koe-melk, verkrijgbaar bij meerdere supermarkten. De boer en ik hebben een kort gesprek. terwijl het kalf lurkt aan de fles. Hij noemt het aantal koeien dat hij heeft. Heb ik goed gehoord dat het gaat om 75 koeien? Daarnaast heeft hij ook nog overnachtingsmogelijkheden. Hij geeft toe dat het wat duurder is dan Vrienden op de Fiets. Hij vraagt of ik zin in koffie heb, maar ik sla het aanbod vriendelijk af. Ik ga verder en aan de overkant van de smalle weg zie ik de borden die wijzen op overnachtingsmogelijkheden en het bord waar achter ik horeca-activiteiten vermoed. Ik ben aangekomen op de Nigtevechtseweg. Ik loop stroomopwaarts en bevind miuj blakbij de grens tussen de provincie Utrecht en die van Noord-Holland. De grens gaat hier door het midden van de Vecht. Van deze rivier zie ik helaas niet veel. Hoge heggen en woonboten versperren op de meeste plaatsen het zicht op de rivier. Ik passeer De Nes, een natuurgebied van water ijn een oude arm van de Vecht. Af en toe passeert een auto op de smalle weg. Ook fietsers hebben deze weg gevonden, ouderen met een helm op. Ik passeer molen De Ruiter die er goed uit ziet in de zon op de middag. Het is een aardige hoevelheid huizen van verschillend karakter.

Tegenover hotel De Nederlanden ga ik de Breedstraat in. Dat wil zeggen ik ga over de ophaalbrug de Vecht over. In de buurt van de brug liggen meerdere noten, waar mensen op adem komen van een drukke morgen. Met het oversteken van de brug ga ik een kleine lus maken, die terugkomt bij de brug. Meteen over de brug ga ik links de Voorstraat in. Ik kom nu in een wereld van oude huisjes, die zeer goed onderhouden zijn. Ter hoogte van de Klapstraat ga ik een smal voetpad (Jaagpad) op tussen huizen en de wateren van de Vecht. Grint knarst onder mijn voeten. Op een enkele plaats is er tussen de smalle strokk tussen voetpad en water een kleine overtuin gemaakt met een zitje. Ik kom, heel verrassend, uit op de Bergseweg waar een fabrieksterrein staat. Hier wordt bijzonder verpakkingsmateriaal gemaakt. Eén flinke doos en je pakt het oude Vreeland in. Ik sla het Jubileumlaantje in. Een smal pad tussen een zijtak (?) van de Vecht en een sloot die groen is uitgeslagen. Welk jubileum hier gevierd wordt is mij niet duidelijk. Wel is duidelijk dat het hier prettig wandelt. Ik steek de Raadhuislaan over en kom op een ander smal pad, het Boerenlaantje. Dit Laantje komt even verderop langs een klein oorlogsmonument ter nagedachtenis aan mannen die omgekomen zijn in de Tweede Wereldoorlog. Het Boerenlaantje gaat over in de Ruiterstraat die met een haakse bocht uitkomt op de Voorstraat die mij naar de ophaalbrug brengt. De brugwachter zegt mij dat ik nog kan oversteken en aan de andere kant onder de slagboom kan kruipen. Ik ga op handen en voeten en onderdoor. Ik wacht nog even om te zien hoe de brug verder omhoog gaat en een zeilbootje zicht gereedmaakt om onder de opgehaalde brug door te gaan. Daarna loop ik langs het hotel, rechtsaf en dan zie ik de kaasboer uit Stolwijk die zijn spullen bij elkaar pakt en inlaadt. De kaas is weer rond vandaag.

Vreeland
Vredelantsepad
11 kilometer
Ontdek meer van Willems Wonderlijke Wandelingen
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.