Wildwandeling 19 – Pomphulweg West en Oost

Even controleren.
Ja.
Inderdaad.
Het is de kortste wandeling uit deze gids.
De afstand is welgeteld 1700 meters.
Dat moet langer kunnen.
Zelfs met een kind van bijna 5 jaar.
We besluiten om niet van start te gaan op de aangegeven parkeerplaats, die enigszins verscholen ligt langs de Pomphulweg.
Wij kiezen voor de parkeerplaats bij Eethuis Halte Assel.
Dat voegt al gauw honderden meters toe aan onze wandeling.

Halte Assel. Ooit was hier een halte om passagiers in- en uit te laten. Voor mensen die op jacht gingen in de Koninklijke Domeinen was dit een gunstige plek. In de Tweede Wereldoorlog maakten Duitsers nog gebruik van deze halte. Nu razen de treinen tussen Apeldoorn en Amersfoort (en omgekeerd) voorbij.
Voor mensen uit Apeldoorn is Halte Assel beroemd wegens ‘het rondje Assel’. Wanneer het weer gunstig is klinkt algauw: ‘Zullen we een rondje Assel doen?’ En ja hoor, daar stappen ze op de fiets en gaat het naar Assel, al dan niet met hulpmotor. Zo hebben wij dat ook vaak gedaan met onze kinderen. Halte Assel is natuurlijk ook beroemd omdat mijn schoonvader op een steenworp afstand van deze halte is geboren. Om nog maar niet te schrijven over de moeder van een zwager die net aan de overkant van de spoorlijn is geboren.
Wij laten de terrasbezoekers achter met hun versnaperingen, de motorrijders met hun machines, de fietsen met laadvermogen en gaan op pad. Het wandelpad is tevens fietspad, dus het is goed uitkijken. Gelukkig blijkt dat al de fietsende voorbijgangers goed gemutsts zijn, zelfs de mensen op racefietsen roepen niet dat wij aan de kant hebben te gaan. Bij Halte Assel is een gemeenschap van de roomskatholieke organisatie Don Bosco die veel voor de jeugd doet. We zien op een sportveld veel kinderen bezig. Uit een gettoblaster komt passende muziek. Een grote vrachtwagen met extra aanhanger staat te wachten. Wij passeren de lege en kleine parkeerplaats, een hek met een verbodsbord (achter het hek zou wild kunnen schuilen) en dan zijn wij bij het eerste Wildobservatiepunt. Een platliggende boomstam is omgevormd en bewerkt tot een natuurlijk ogende Wildobservatiepuntbank. We turen in verten die voorhanden zijn, maar zien niets dat op wild lijkt.

We gaan verder over het fietspad. Gelukkig is het niet druk op het fietspad. Zou de gemeente Apeldoorn de weg niet om kunnen werken tot een fietsstraat en het fietspad tot een wandelpad? We lopen door. Het wandeljochie springt op onze schaduwen en probeert gelijke tred te houden. Dan doemt er aan de einder een verhoging van het wegdek op. We gaan straks beginnen aan een beklimming. Aan het einde van de beklimming zien we bankjes staan. Bankjes met uitzicht. We zitten en het wandeljochie vraagt terwijl hij in de verte kijkt: ‘Is dat Kenia?’ Het is een verre echo van de vraag van onze oudste toen hij als fietsjochie op een andere plek langs de spoorlijn dezelfde vraag stelde.
Een jong stel gaat op een houten bank schuin achter ons zitten. Ook zij willen genieten van het uitzicht. Wandeljochie zegt dat hij zin heeft in een appel, terwijl hij naar een dalende en stijgende vogel kijkt. De vogel vliegt net binnen het het hek van het wildgebied, zodat wij deze vogel kunnen verklaren tot wildvogel. Op andere wandelingen met het jochie hebben we een appel of mandarijn bij ons. Helaas zijn wij de appel vergeten. Een mandarijn? Ook vergeten. Dan staat de man van het jonge stel ineens naast ons. Hij heeft een appel in zijn hand. Zeer verrast nemen wij de appel in ontvangst. Helaas heb ik geen zakmes bij mij, maar toch lukt het om de appel gezamenlijk op te eten. Meer uitzichtkijkers zijn inmiddels gearriveerd. Wij gaan op de terugweg. Nog steeds letten we op fietsers en iedereen blijft vriendelijk. Wandeljochie plukt paardebloemen en deelt deze uit. Bij het eerste Wildobservatiepunt staan en zitten meerdere mensen. Op de kleine parkeerplaats staat één auto. Bij Don Bosco zijn de kinderen verdwenen. Dan kondigt zich een loket met softijs aan. Daar willen wij niet aan voorbijgaan. Eén met spikkels, twee zonder spikkels en dan heerlijk smullen op één van de picknickbanken. De wandeling zit er op. Zelfs de mensen zijn vandaag niet wild.

Pieter & Coby Metz
Wildwandelingen op de Veluwe
Assel
Wildwandeling 19
Pomphulweg West en Oost
1,7 kilometer