Wandelen door de Gelderse Vallei 13 : Lunteren naar Ede/Wageningen

Waar ben ik in terecht gekomen?
Ik verlaat het station van Lunteren.
De Oranjestraat ga ik door en daar begint het al voorzichtig, maar het dringt niet goed tot mij door. Ik zie de Oranjekerk en ik zie vreemd uitgedoste jongeren en ouderen op de fiets. Bij Het Nieuwe Erf begint het te dagen. Hier gebeurt iets groots. Ik hoor knetterende brommers, mannen en vrouwen met een helm op (niet altijd vastgebonden) zitten op een Kreidler of op een Zündapp. In boezeroen, met een rode zakdoek om de nek, een bijpassende broek of rok. Knallen maar op de openbare weg. Mensen staan in drommen langs de weg. Het Lunters vrouwtje is op vele manieren op straat te vinden. Ik had haar al in tuinen gezien en op vlaggen. Er stromen steeds meer omgeklede mensen naar Het Nieuwe Erf. Ik loop de andere kant uit en ga naar een supermarkt, waar ik iets te eten haal. Ik ga op een bank zitten en zie wat er voorbij komt op de Dorpsstraat. Een reclamebord laat iets zien over de nacht en over de dag. Of alle mannen hier dat in de gaten hebben weet ik niet. Stelletjes lopen voorbij, hun voeten in geitenwollensokken en klompen. Brommers gaan langs en langs. Dan wordt de geur mij te veel en ik stap op. Langs Partycentrum Floor en de Oude Kerk waar rij na rij brommertjes staan. Kun je hier een brommer aan laten meten en dan een rondje rijden? Over de Roskammersteeg en de Achterstraat laat ik de drukte steeds verder achter mij. Maar af en toe komt er toch nog een brommertje lanmgs. Jonge jongens lopen met flessen bier en drinken. Dan verdwijnt een bierflesje in het gemeentegroen. Langs de Westzoom staan mooie installaties die de aandacht moeten vestigen op de scouting. Er zijn kakdozen, tentjes, een kabelbaan.

Het wordt tijd om de Heuvelseweg in te slaan en de bebouwde kom van Lunteren achter mij te laten. Hier is er akkerland enh weiland en maisland. Af en toe schemert een camping tussen het groen door. Ook op de Zeckersteeg spoeden mensen zich op de fiets verkleed naar het centrum van Leusden. De Fransesteeg brengt mij door het Doesburgerveen. Dan kom ik uit op de bekende Lunterseweg, tussen Lunteren en Ede (of preciezer Kernhem). Over zanderige wegen ga ik naar De Doesburg, een buurtschap. Bij een zitbankje wordt vriendelijk edoch dringend gevraagd om de eigen troep mee te nemen en niet achter de bank te gooien. Ook is men er niet van gediend dat honden hier worden geborsteld. Verder is het een leuke plek om te zitten, wat ik dan ook niet doe. Ik zie de beroemde Doesburgermolen. In een ver verleden lieten wij hier een paar trouwfotos maken. Een molen is fotogeniek. Hier is het stil. Een ieder zal nu in Lunteren zijn. Bij de molen is zelfs een Haltetaxi van RRReis. Zo kunnen molenliefhebbers hier goed terecht komen met het openbaar vervoer.

Ik verwijder mij van het erf en de directe omgeving van de molen. Opvallend is dat hier meerdere bankjes zijn. Blijkbaar is deze plek op andere dagen een trekpleister. Ik loop lamngs de Natuurwerkplaats Zonneoord. Zat hier vroeger niet een bedrijfje van het Leger des Heils? Zorg voor mensen en de natuur gaan hier hand in hand. Bij de Doesburgerbuurt ga ik het bos in, samen met een Klompenpad. Ik steek de Kernhemseweg over en dan moet ik mijn route aanpassen want een groot hekwerk verspert de weg. Er wordt middels een bord gewezen op werkzaamheden en data onderstrpen het geheel. Omlopen is hier geen probleem, maar op andere ingangspunten voor het bosgebied zie ik omgevallen hekwerken. Het lijkt mij stug dat dit door de wind komt. Ik kom langs een biologische zorgboerderij waar de gedachten van Rudolf Steiner leidend zijn. Inmiddels valt het projekt onder ’s Heeren Loo. De website van de club loopt meerdere jaren achter. Dat overkomt mij ook regelmatig. Op een bankje langs de laan die zicht geeft op Huis Kernhem zit een oudere man. Meneer, weet u hoeveel koeien er in dat weiland staan? en hij wijst naar de overkant van de laan waar achter in het weiland koeien zijn te zien. Dat kan ik van deze afstand niet zien, zeg ik. Ik kan dat wel, geeft hij aan, 0. Alle koeien liggen. Er is geen speld tussen te krijgen. Ik maak mij uit de voeten, zwaaiend naar de man. Langs het pannenkoekenhuis waar de zoete geur van poedersuiker de ramen uitkomt. Ik versnel mijn pas. Langs het Huis, oversteken en de Doolhoflaan in. Dan langs de uitgestrekte begraafplaats. Ik neem plaats op een bankje aan de zuidkant, vlakbij een aantal oorlogsgraven van jonge mensen die vochten tegen het kwaad van de nazi’s. Een man doet het grote hek dicht. Vandaag zal er niet meer worden begraven. Bij de rotonde op de Apeldoornseweg (ja, diezelfde) steek ik de weg over en ga het volgende bos in. Langs de bosrand en de Bosrand en dan de bebouwde kom met de Componistenbuurt. Brede straten en ruime huizen en veel monumenten die wijzen op oorlogen en geruchten van oorlogen. Ik mis het Joods Monument omdat ik de andere kant uitkeek naar het Mausoleum voor verzetstrijders. bHet Indiëmonument zie ik wel. Op een driehoekig stukje groen zijn hekken geplaatst die kunnen dienen nals fietsenstalling. Daarachter is het Openluchttheater. Langs militaire namen en voormalige kazernes kom ik bij station Ede/Wageningen. Dan wordt het tijd om te kijken wat de beste manier is om thuis te komen. Eerst een trein, dan een bus. Wanneer ik in de trein zit, stappen drie jonge meiden met een quasi-Lunterse uitdossing in. Op het station Lunteren stappen zij uit.
De Ronde van de Gelderse Vallei zit erop.
Met plezier heb ik de ronde gemaakt.
Bekende en onbekende wegen en paadjes kwam ik tegen.

Pieter & Coby Metz
Wandelen door de Gelderse Vallei
etappe 13
Station Lunteren naar station Ede/Wagemningen
14,5 kilometer

of bestel bij Gegarandeerd Onregelmatig (klik hier), waar je de gids ook kunt inzien.

Klik hieronder voor de bewegende beelden:
https://www.relive.com/view/vLqe9RjxRRq