Groene Wissel Putten

Het is mogelijk om van allerlei kanten naar een uitgestippelde wandeling te kijken. De één loopt het liefst over een smal modderspoor, de ander over asfalt, een volgende wil door de weilanden terwijl nummer vier graag elk bospad in wil gaan enzovoorts. Ik kom hierop omdat ik na de wandeling keek op de reacties bij deze wandeling op Wandelzoekpagina. Ik ben blij dat ik de reacties pas achteraf heb gelezen. Het liefst ga ik ik gewoon op pad en laat me dan onderweg verrassen. Een houding van verwondering helpt ook wel eens.

Lief zet me uit de auto bij station Putten en gaat zelf naar het binnendorp van Putten voor een afspraak. Ik ga de andere kant en steek de spoorlijn tussen Amersfoort en Zwolle over. Putten ligt spoortechnisch ingeklemd tussen Nijkerk en Ermelo. Dan ga ik de Cleenhorsterweg op. Bij de splitsing met de Engersteeg en de Beekweg wordt het zowaar druk. Van alle kanten komen auto’s aangereden en zij gaan ook weer alle kanten uit. Even opletten voopr mij! Eén chauffeur (in bezit van auto) geeft mij voorrang zo kan ik de weg oversteken en mij opmaken voor het maken van een foto met weilanddieren. Na precies één kilometer steek ik de spoorlijn wederom over en kom ik een enigszins bebost gebied, althans naast de Beekweg. De koelte onder de bomen reikt mij de hand. Het is droog op de Beekweg, die ik verlaat om langs een heideveldje te lopen. Aan het einde van het bostraject ben ik op de Telgterweg, maar niet voor lang, want ik ga de Putterbrink op om nog even weg te blijven van de drukke doorgaande weg. Aan alles komt een einde, zo ook aan de Putterbrink en op dat punt steek ik de drukke N798 over en ga de bebouwde kom van Putten binnen.

In Putten ontkom je niet aan de herinnering aan de beruchte razzia waarbij veel mannen (oud en jong) weggvoerd werden door de Duitsers naar een kamp in Duitsland, via Kamp Amersfoort. Dat gebeurde op maandag 2 oktober 1944. Slechts weinigen kwamen terug. Ruim honderd woningen in Putten gingen in vlammen op. Eerder, in de nacht van 30 september op 1 oktober, was een aanslag gepleegd door het verzet op auto van de bezettende macht. Dat gebeurde bij de oprijlaan van Oldenaller en de Schuitenbeek. Aan de muur van de Oude Kerk is een monument geplaatst met daarop de tekst “Vanhier werden zij weggevoerd 1 en 2 october 1944”. Deze wandeling komt langs dit monument. Op het pleintje tegenover dit monument staat een standbeeld ter herinnering aan de Barmhartige Samaritaan. Mijn weg slingert verder door het centrum, dan tussen twee begraafplaatsen door (onder toeziend oog van de imposante korenmolen ’t Hert). De wandeling door De Groene Scheg is weer wat anders dan de tocht langs winkels. Opa’s en oma’s zijn onderweg met kleinkinderen, een moeder geeft aan haar kindje uitleg over geiten. Een man raapt de nalatenschap van zijn kleine hond op met behulp van een plastic zakje. Over de Hoge Engweg begeef ik mij langs de rand van Putten, dan over de rustige Hoge Einderweg, waar ik langs landgoed Oude Hoge Eind kom, dat, volgens een bordje, al sinds 1772 een uniek woon- en natuurgebied is.

Bij de Koekamperweg ga ik een smal pad in dat tussen tussen bewoonde percelen gaat en toch heb ik hier een bosgevoel. Het pad komt uit op een aftakking van de Oude Nijkerkerweg. Ik kom langs de kerstboomkwekerij van Tijs van den Brink. Boven het zitbankje bij de ingang staat op een bord met daarop enkele wolven en de tekst Wolf Crossing. Ik steek de hoofdtak van de Oude Nijkerkerweg over en kom op het Grote Brinkpad. Dit is een oud kerkpad dat een verbinding vormt tussen Huinen en de Oude Kerk te Putten. Of er nu nog veel mensen op de zondag gebruik maken van dit kerkpad voor de kerkgang weet ik niet. Over de Huinerweg kom ik op de Knapzaksteeg, op de hoek met het eerste Huinerkerkpad (een fietspad) neem ik pauze op een in goede staat verkerende picknickbank. Druiven en suikervrije limonade staan op de lunchkaart. Menig stelletje bejaarde medeburgers fietst voorbij. Het lijkt wel een mooie dag vandaag. Ik doe mijn vest uit en stop deze in mijn rugzak. Verder maar op het kerkpad. Ik passeer De Blokhut die niet erg open oogt. Hier kun je terecht voor feesten en activiteiten. Persoonlijk vind ik een feest ook al een activiteit. Ik vervolg mijn kerkpad als activiteit en kom uiteindelijk terecht op de Huinerwal. Om even later op de Hooiweg te wandelen en de Beitelweg op te gaan. Zo kom ik langs landhuis Bijstein, dat grotendeels verborgen ligt achter een muur. Voor de liefhebber met een goed gevulde beurs kan ik hier opschrijven dat het landhuis (inhoud 3.932 m3 en een perceel van 64.070 m2) te koop is. Ik zoek toch een iets ruimer pand en daarom wandel ik verder en steek de Nijkerkerstraat over en ga de Kraakstraat in die mij brengt in een dorpse vinexlocatie. Gewoon rechtdoor en bij Henslare rechtsaf. Zo kom ik bij het station Putten waar ik ook word herinnerd aan de wegvoering van mannen uit Putten en vele andere plaatsen. Zo krijgt een wandeling door en rond Putten een bijzondere kleur.

Putten
Groene Wissel 069
16 kilometer