Waarom zou je omlopen?
Is het een vorm van een vlucht?
Geef je jezelf extra tijd om jouw zaakjes op orde te krijgen?
Of vind je de weg om om te lopen veel leuker en boeiender dan de rechte lijn tussen A en B?
Yvon Schedler raakte geïntrigeerd door een tekst over omdenken van Berthold Gunster. Met een beetje omdenken zou je kunnen komen tot : Omlopen is denken in termen van mogelijkheden en niet van problemen. Zo omgedacht stapt Yvon in Groningen op de trein om later op de dag aan te komen op station Maastricht. Met haar rugzak. Zij heeft besloten om te gaan wandelen. Haar verre doel is Rome, maar of ze daar ooit aan zal komen weet zij niet. Zij heeft geen ervaring met de combinatie wandelen en rugzak. Toch gaat zij op pad, als wandelaar, op de Via Francigena. Stap voor stap, dorp voor dorp, stad na stad en zo verder. Door de Ardennen en de Jura en de Alpen en de Apenijnnen. Met haar routegids en later ook GPS. Met haar overnachtingen in kloosters, in parochiehuizen, in hostels, bij particulieren, bij nonnen. Met haar mijmeringen over haar familie, over haar leven, over haar man Jan die zij achter heeft gelaten met zijn drankprobleem. Met overwachte ontmoetingen met omstanders en met andere wandelaars. Soms zijn die andere wandelaars een steun, soms lijkt het wel alsof zij door één van hen, Jean, wordt gestalkt. Hij wil maar geen afstand van haar nemen. Die andere wandelaars zijn met name te vinden in het Italiaanse gedeelte van haar tocht. Daarvoor waren er maar mondjesmaat andere wandelaars op pad. Soms is het een zoektocht naar een plek om te overnachten. Het noordoosten van Frankrijk is niet een gebied waar die plekken makkelijk zijn te vinden. In Italië is er meer een pelgrimscultuur, met de bijbehorende mogelijkheden om te overnachten en om te genieten van uitgebreide pelgrimsmenu’s voor een pelgrimsprijs.
Wanneer zij bezig is om de Sint Bernardpas over te steken, met een Zwitsere wandelgenote, krijgt zij bericht dat Jan een auto-ongeluk heeft veroorzaakt. Drank en drugs zijn gevonden in Jan. Wat moet zij nu doen? Kiest zij om haar tocht af te breken en naar Jan te gaan? Kiest zij voor haarzelf en maakt zij haar tocht af? Deze tweespalt weegt haar zwaar, maar zij kiest er voor verder te wandelen. Op meerdere plekken komt dit dilemma voor: kiest Yvon voor zichzelf of wil zij toch die ander een plezier doen (zelfs tegen haarzelf in)? In persoonlijke gesprekken is zij de gesprekspartner die het liefst zo weinig mogelijk van zichzelf laat zien. Alleen lopen is voor Yvon belangrijk, want samen lopen leidt af van de verwondering die voor haar elke dag speciaal maakt. Toch trekt zij ook regelmatig met anderen op. Door haar tocht naar Rome wil zij het onmogelijke mogelijk maken. Hoewel zij niets heeft met het christelijk geloof, steekt zij toch steeds vaker een kaarsje aan in een kerk of langs de weg. Zelfs heeft zij een boodschappenlijstje met namen van mensen voor wie zij in Rome een kaarsje zal aansteken. Zelfs laat zij zich een keer overhalen om te gaan biechten, wat enorme huilbuien oplevert in de stoel. Is haar wandeling dan toch een vlucht? Hoewel Yvon een ongetrainde start maakt in Maastricht krijgt zij onderweg de bijnaam Speedy, vanwege haar hoge wandelsnelheid. En dan is daar Rome. Wie staan haar daar op te wachten op het plein voor de Sint Pieter?
De Via Francigena is een rode draad in dit boek. Stapsgewijze volgen wij Yvon. Ze geeft haar beschrijvingen niet keurig verpakt in dagetappes die hoofdstukjes zijn geworden. De grote indeling gaat per land. Er is geen inhoudsopgave, er zijn geen landkaartjes, er zijn geen foto’s. Ondanks dit heb ik dit boek geboeid gelezen.
De Via Alcoholica is een andere rode draad in deze maanden durende omloop. Man Jan heeft al jarenlang een alcoholprobleem. En nu wordt hij tijdens Yvons omloop opgenomen in een kliniek om van zijn verslaving af te komen. Echter, ook Yvon heeft er geen probleem mee om dagelijks een flinke hoeveelheid alcohol te verwerken. Zij had zich voorgenomen om pas te gaan drinken na afloop van de dagetappe, maar zelfs dat lukt niet altijd. Aangekomen op de plek van overnachting is er altijd wel een terrasje, een restaurant, een winkeltje voor de dagelijkse kennismaking met de alcohol, soms met flessen tegelijk. Meerdere keren erkent zij dat zij teveel had gedronken tijdens een gezellig etentje met wandelaars in een restaurant en de nazit met personeel.
Zoals ik hierboven al heb geschreven heb ik dit boek over de voettocht naar Rome geboeid gelezen.

Yvon Schedler
Omlopen
Een voettocht naar Rome
uitgeverij Palm|slag 2024
ISBN 9789493245839
316 pagina’s
Dit boek heb ik van de uitgeverij ontvangen voor een recensie op mijn wandelwebsite.
Ontdek meer van Willems Wonderlijke Wandelingen
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.