Klompenpad Kuilenburgerpad

Het begin van deze wandeling is goed ingepast in het landschap. Het informatiebord staat tussen bomen langs een vrijliggend voetpad (of fietspad?) langs de smalle Wilhelminadreef. Wanneer ik uiteindelijk bij het bord sta, zie ik aan de overkant van de Dreef een hekwerk. Fraai verwerkt in het hek staat Park De Plantage. Dit park is niet alleen een gemeentelijk monument maar ook een stadspark. Nu denk ik bij stadpark aan een park midden in de stad. Maar in Culemborg wordt daar anders over gedacht. Hier ligt het stadspark aan de uiterste rand van Culemborg. Twee Zochers zorgden voor het ontwerp in de Engelse landschapstijl. Dit gebeurde in het jaar 1850. Ik zie een muziektent (zonder muziek). Ik zie een lange rij hokken met kippensoorten (die ik niet nader heb bestudeerd). Ik zie een hertenkamp. Ik zie een fontein. Ik zie mensen lopen. Ik zie geen vleermuizen. Ik zie al helemaal geen watervleermuizen. Alles bij elkaar genomen is dit een mooie start van mijn wandeling.
Aan de noordkant van de Plantage ga ik linksaf en kom zo uit bij de Achterweg. Ongeveer halverwege deze weg zie ik een ingang naar de Joodse begraafplaats. Aan het einde van het pad naar rechts. Ik tref een monument voor hen die omkwamen in de jaren 1940-1945. Mij valt de naam Coltof op. Hier in Nijkerk was een uitgebreide joodse familie Coltof. Zelfs een straat draagt de naam Coltof. Oude en minder oude graven staan in rijen. Data volgens de joodse jaartelling. Maanden volgens de joodse namen. Een wereld is verloren gegaan. Ik wandel terug naar de Achterweg. Op het smalle pad naar buiten komt een fietser mij tegemoet. Op de Waldeck Pyrmontdreef heb ik zicht op akkers die tussen De Plantage en de stad liggen. Op een kruispunt bestudeer ik nog eens mijn routekaartje. Ik zie veel lijnen lopen. Zijn dat allemaal lijnen van de acht kilometer route? Of zijn daar ook aanlooproutes bij? Bijvoorbeeld vanaf de overzijde van de Lek? Ik besluit de Lek niet over te steken. Eerst ga ik door een kasteeltuin zonder kasteel. Dat werkt een stuk efficiënter. Het kasteel zal een indrukwekkend kasteel zijn geweest. Het was omgeven door meerdere grachten. Tijdens de 80-jarige oorlog speelde het ook nog een rol, want troepen van de hertog van Alva waren hier gelegerd.

Ik wend mij af van dit wapengekletter en zoek de Lazaruswaard op. Deze waard ligt net ten noorden van de toog. Aan mijn linkerhand heb ik de Lek. Op het eerste gezicht lijkt dit een tamelijk verlaten gebied. Eerst zie ik een verlaten trampoline in een pas geschoren akker. In de verte zie ik het al gebeuren. Een hardlopende vrouw met een hardlopende hond komen mij tegemoet. Ik word gelukkig aangevallen noch gebeten. Er zijn jaarlijks zoveel bijtincidenten met honden, waarvan het baasje zegt: Dat doet-ie anders nooit!! Deze vrouw is niet enige hardloper die ik tegenkom. Een andere vrouw doet grondoefeningen op haar zij. Wanneer ik passeer kijkt zij rond alsof er niets is gebeurd. Daar waar ik een rustig lopende man met een rustig lopende hond tegenkom ga ik rechts omhoog en kom ik uit op de Beusichemsedijk. Hier moet ik niet opletten voor honden maar voor wielrenners. Het is zaterdag en mooi weer en op een dijk. Dan weet ik dat vanochtend allerhande schuurtjes zijn opengegaan en de bidons zijn gevuld, de helm opgezet en op naar de chasse patate. Onderaan de dijk ligt De Appelgaard, een logement. Ik verlaat de Beusichemsedijk en ga de Achterweg op, maar die verlaat ik al vrij snel om over een smal pad in een mooi en rustig gebied terecht te komen. Het is zo mooi en zo rustig dat ik al snel een belangrijke afslag mis. Ik dacht teveel na over het grote bord betreffende het verplicht aanlijnen van honden. Het blijkt dat in deze omgeving er grote laaggeletterdheid onder hondeneigenaren is want ik zie meerdere honden los lopen. Ik kijk op mijn digitale kaart en zie hoe ik mijn misstap kan herstellen.

De route gaat een lus maken over het 10-jarige landgoed De Geer. Landbouwgrond werd omgevormd tot natuur en dan mogen er een paar grote huizen in dat gebied worden gebouwd. Ik loop door welhaast een parkachtig landschap en door een bosgedeelte dat het zelf maar uit moet zoeken. Op dit landgoed mogen helemaal geen honden komen, behalve de hond van de eigenaar. Op het landgoed is de oude boerderij bewaard gebleven daarnevens ook de oude boomgaard. Ik ben niet de enige wandelaar op dit landgoed. Een hond met man (= eigenaar?) en drie jeugdige wandelaars die overduidelijk ook het klompenpad volgen. Dan ga ik terug naar het gebied van mijn misstap. Ik kom langs een prachtig huis dat aan de overzijde van een water staat te pronken in de zon. Volgens de informatie bij deze wandeling was dit huis (genaamd de Bol) vroeger het speelhuis van het kleinseminarie te Culemborg. Huis en park vormen samen een rijksmonument. Het wandelgebied (genaamd Rondeel) dateert al van het midden van de 17e eeuw. Maar wat is een speelhuis? En wat was dít speelhuis? Ik heb geen idee en de informatie bij de wandeling geeft geen nadere verklaring. (Klik hier voor een oplossing!) Verderop op de weg naar Culemborg kom ik langs belangrijke elementen in het landschap, zoals oeverwallen en komgronden. Uiteindelijk kom ik uit op de Lange Dreef, die inderdaad lang is. Tussen ruim bij elkaar gesprokkelde bouwsels kom ik bij een zij-ingang van Park De Plantage. Nog even genieten van dit park, onder bomen, langs kronkelende paden totdat ik terug bij het hek met de naam Park De Plantage. Een mooie wandeling.

Culemborg
Klompenpad Kuilenburgerpad (klik op de rode link)
8 kilometer

Klik voor bewegende beelden op:
https://www.relive.cc/view/v36AR375WZq