Kasteel Slangenburg

In de serie ‘de mooiste netwerkwandelingen’ van Uitgeverij Elmar verscheen in 2021 een deeltje over ‘De Achterhoek & De Liemers’. Tijd om de IJssel en de Oude IJssel over te steken. Hieronder een verslag van Wandeling 9 uit deze wandelgids.

De Achterhoek telt vele kastelen. Het is niet alleen het plaatsje Vorden waar kastelen niet op de vingers van één hand geteld kunnen worden. Op vele andere plaatsen in het Graafschap heeft de welvaart van adellijke families gezorgd voor ruime woningen, al dan niet voorzien van een gracht om het huis. Grachtenhuizen vinden we dus niet alleen in de grachtengordel van Amsterdam. Een wandeling laten beginnen bij een kasteel geeft uiteraard extra aanzien aan de wandeling. Zo begint ook deze wandeling bij een kasteel en wel bij de ophaalbrug. Ik weet niet hoe vaak de ophaalbrug wordt opgehaald, misschien alleen voor groot onderhoud en later weer teruggebracht. Ik kan de brug oversteken en op de Voorhof een foto maken, in het zicht van vele terrasbezoekers, die zich zo even kunnen begeven in deze slangenkuil. Hier is het mogelijk voor een gast om te blijven overnachten in dit historische pareltje(minimaal twee nachten) . Ik besluit om het aanbod niet te accepteren en ga op pad tussen de wandelaars en fietsers door. Het kasteel heeft ook een groot landgoed en de bordjes die daar bij horen zullen mij lang blijven vergezellen. Ik kom zelfs langs een camping die zich tooit met de naam van het landgoed en een bord deelt mee dat het staat op de etappe van het Pieterpad van Zelhem (waar een neef van mij werkte als predikant, vandaar dat deze naam mij niet onbekend is) naar Braamt. Ik sluip achterlangs Ijzevoorde waar ik de basischool passeer. Achter een raam zit een juf ijverig verzonken in iets voor haar. Schrijft zij nog rapporten? Is zij bezig met de planning voor het komende seizoen? Kan zij moeilijk afscheid nemen van dit schoolseizoen?
Op het oude en soortenrijke Klokstroeterpad (dat door de buurt gered werd uit de klauwen van de ruilverkaveling) zie ik hem mij tegemoet komen. Petje op. Grote rugzak op. Stok in de hand. We houden stil wanneer we op spreekafstand van elkaar zijn. ‘Het is niet druk vandaag’, is het eerste dat hij zegt, met een zuidelijke tongval. Het blijkt dat hij zijn tijd doorbrengt op het Pieterpad. Ik veroorzaak geen drukte want ik loop het Pieterpad niet. Ik loop hier zo maar een rondje. Ik ga niet verpieteren. Hij is op weg naar een camping die hij bij Braamt hoopt te vinden. Wanneer hij na een afscheidsgroet verder loopt kijk ik achterom en zie dansend aan zijn rugzak een Jacobsschelp. Ik kom meer wandelaars tegen, maar of zij het Pieterpad lopen of de Alternatieve Vierdaagse van Nijmegen of zomaar onderweg zijn met hun kuierlatten weet ik. Zolang mensen maar bewegelijk blijven.

Ik ga verder naar het noorden en blijf net buiten de Heidenhoek, hier vonden de heidense Achterhoekers een woonstede? Wel passeer ik de Heidenhoekse Vloed, het is geen Grote Vloed, zodat ik met droge voeten langs de Vloed kan lopen. Het landschap is zeer afwisselend met agrarisch land (zelfs graszoden groeien hier goed), houtwallen, bospercelen en smalle zandpaden, slingerende beken. Op andere percelen zijn grote landbouwmachines bezig om het gemaaide gras te keren of om het gedroogde gras op te halen. Voer voor de koeien, de voorraad kuilvoer kan worden aangevuld. Jonge gezinnen fietsen stoer op zandwegen. Een enkele amazone komt mij tegemoet, vergezeld door haar moeder op de fiets. De groei van de paardensector lijkt door geen recessie of corona afgeremd te kunnen worden. ‘Doet u mij maar één paard.’ ‘Zal ik hem inpakken of neemt u hem zo mee?’ Minder maisland en minder raaigrasland en meer paardland. .

Overal kom ik het landgoed Slangenburg tegen. 600 maal één hectare. Dichterbij het kasteel kom ik handzame handwijzers tegen die op ambachtelijke wijze mij de weg wijzen. Plots sta ik op de Kasteellaan en aan de einder zie ik het kasteel, eindpunt en beginpunt van een lange laan. Maar plots buigt de route af en mag ik nog 3.5 kilometer een bochtje om. Ter hoogte van camping Oase word ik gevraagd om de weg te wijzen. Een vrouw fietst mij tegemoet, daarachter haar man die afstapt en mij de weg naar het kasteel vraagt. Ik kijk op de kaart en probeer advies te geven. Dank u, klinkt het nog en de man en de vrouw slaan een andere richting in. Even later vraag ik mij af: Heb ik hen wel de goede richting geadviseerd? Hadden zij niet beter gewoon door kunnen fietsen? Veel tijd om hier over na te denken heb ik niet want er valt hier veel te genieten. Vlakbij het kasteel kom ik bij een kleine begraafplaats van de familie Passmann. Arnold Passman (een Duitse industriëel) had het kasteel met landgoed gekocht zonder het gezien te hebben (tegenwoordig maken ze van dergelijke aankoopacties een tv-serie). Zijn zoon Hermann was tijdens de tweede wereldoorlog de eigenaar en hij stond bekend als een goede Duitser. Toch werd zijn bezit na de oorlog van hem afgenomen. Het doet mij denken aan kasteel De Cannenburg bij Vaassen, dat na de oorlog afgenomen werd van de Duitse eigenaar. Bij leven had Arnold de gelegenheid om een kleine ommuurde begraafplaats aan te leggen, de aanleiding was het overlijden van zijn dochter Gertrude. Later kwam Arnold er ook te liggen en meerdere familieleden.
Nog even doorwandelen ik ben terug bij de ophaalbrug. Wanneer ik naar mijn auto loop zie ik het echtpaar Fiets zitten, zij zien mij ook. Ze hebben het kasteel gevonden. U heeft ons goed heholpen. Teveel eer, ik dacht het omgekeerde. Wat is het hier mooi. We komen uit Maasheggen, daar is het ook mooi. Maar dit is heel anders. Straks nog fietsen naar Varsseveld. Ik heb goede hoop dat zij de weg kunnen vinden.

Doetinchem – Landgoed Slangenburg – 12 kilometer

https://videopress.com/v/IgiqraiL?preloadContent=metadata