Rondje Nieuwkoopse Plassen

Zou mijn auto gereformeerd genoeg zijn om achter te blijven op de parkeerplaats van de Gereformeerde Kerk? Ik waag het er op. Vanaf deze parkeerplaats ga ik een trap op en ga op het fietspad langs de Ringvaart lopen. Vanaf deze kant heb ik zicht op de achterzijde van de huizen en op de Onze Lieve Vrouwe Hemelvaartkerk. Zou er in de buurt ook een Onze Lieve Vrouwe Pasenkerk en een Onze Lieve Vrouwe  Pinksterkerk zijn?  

De eerste minuten kom ik veel fietsende moeders en kinderen tegen die op weg zijn naar school. Allengs wordt het rustiger, zeker nadat een paar schapen mij hebben aan-gestaard. Blijkbaar gaan hier meer fietsers voorbij dan wandelaars.

Tijdens mijn wandeling heb ik telkens aan mijn linkerhand de Nieuwwkoopse Plassen, die hier en der een eigen naam hebben. Zo passeer ik ’t Wije, Bij Zuideinde kom ik op een T-splitsing met een voormalige molen. Hier ga ik naar het zuiden en loop ik langs de Ziedevaart. 

Dit is een weg met auto’s. Gelukkig zijn er op dit moment niet veel auto’s op de weg. Trouwens ook geen otters, hoewel ik middels een bord wel word geattendeerd op overstekende otters. Deze weg en vaart volg ik ongeveer drie kilometer. Ik passeer een aantrekkelijke uitnodiging voor taart in een tuin, maar ik loop manmoedig voort. De Ziendevaart kent een sluis, twee mannen houden in het kantoortje de wacht, op zoek naar passerende schepen. Even verderop kom ik aan bij de Oude Rijn, die hier langs Zwammerdam stroomt. Deze plaats heb ik ontmoet toen ik het Pelgrimspad en het Romeinse Limespad liep. Gelukkig loop ik nu een ander traject dan die andere keren toen ik het dorp binnenliep. Nu volg ik de Oude Rijn, tot ik bij de Kerkweg aankom.

Op deze weg word ik ingehaald door de eerste racefietsers op deze weg, die verderop de naam Meije krijgt en nog weer verderop gaat deze weg langs het gelijknamige water. Zo’n tien kilometer lang slingeren weg en water door het landschap, voordat ik afscheid neem van beiden. Deze kilometers vervelen geen moment. Boerderijen naast de weg, burgerhuizen, agrarische bezigheden, een voormalige school, een oud gebouwtje, ooit bestemd voor de Zondagschool. Een oude kleine trekker met een oud stel komt mij tegemoet, de man zet het pruttelend geval langs de kant en gaat de struiken in. Even later haalt hij mij weer in, pruttelend en opgelucht. 

Ik neem mijn eerste pauze aan de rand van de Meije. Hier kunnen kleine boten in het water worden gelaten en weer aan land worden gebracht. De houten stellage zal geen bezwaar maken tegen enig periodiek onderhoud. Achter mij is een camping De Hollandse Boer en een bushalte. Na mijn pauze loop ik verder en na een paar honderd meter passeer ik een pleisterplaats, met keurig nette bankjes aan het water. Ik zie op meerdere momenten Piet Potlood, een werkende watertoren, die hoog boven het landschap uitsteekt. Wanneer Meije een kern heeft dan zal het wel zijn bij de Onze Lieve Vrouw Geboortekerk. Uiteraard is hier een bijpassend eetcafé De Halve Maan. Op de T-splitsing verlaat ik de provincie Zuid-Holland en ga ik de provincie Utrecht in. Bij de volgende T-splitsing is er ook reuring. Hier is de Buitenplaats De Blauwe Meije. Ik loop het erf op en al snel komt Rebecca mij tegemoet. Ik bestel een biologisch ijsje en wordt meteen op sleeptouw genomen door deze ondernemende vrouw. Zij laat mij (met het onuitgepakte ijsbakje nog in de hand) de ruimte zien waar kunst wordt tentoongesteld, wijst naar boven waar een ‘bed en ontbijt’ is. Verder krijg ik vanaf het erf schilderijen die van binnen naar buiten kijken te zien. Een kleine rondleiding op een plek waar van alles gebeurt. Na de rondleiding neem ik de tijd om mijn ijsje op te lepelen. 

Er komt na de nodige voetstappen weer een T-splitsing. Hier ga ik de Hollandsekade in, niet bedoeld voor auto’s. Hier is een werkschuur van Natuurmonumenten. Op het wandel/fietspad kom ik meerdere wandelaars tegen. Inmiddels loop ik langs de Kadewetering, één keer hoor ik een bootje voorbij varen, de top van het bootje kan ik nog net zien. 

Het pad komt langs de noordkant van Lusthof De Haeck, ooit ingericht als een privé jacht- en visgebied. Nu kun je er een wandeling maken, maar in deze corona-tijden is er wel éénrichtingsverkeer. Op de rand van Lusthof en wandelpad staat een uitkijktoren, vanwaar ik kan uitkijken en deze foto kan maken. 

Aan het einde van dit pad kom ik aan bij de sluis van Slikkendam. Vanaf hier ga ik over de Korte Meentweg naar het noorden en Noorden (na een korte lunchpauze aan de rand van een weiland). 

Langs de Voorweg staan meerdere kassen leeg en Te Koop. Een bord doet het aanlokkelijke aanbod om hier een villa te bouwen. ‘Gun jezelf een villa’. Gezien de panden die ik aan de plassenkant zie zal er wel een flink prijskaartje aanhangen. Aan de rand van het centrum van Noorden ga ik de Hogedijk op, zodat ik aan mijn rechterhand zicht op de polders heb. Deze Hogedijk eindigt bij de Noordenseweg en dan volgt een saai traject langs de doorgaande weg. Alhoewel saai, aan de overzijde van de weg zie ik de ene grote villa na de andere. Waar er geen villa staat wordt er gebouwd aan een villa. Het lijkt alsof elk huis op een privé-eiland(je) staat.  

In Nieuwkoop volg ik de Dorpsstraat, een smalle sluipdoor-kruipdoorweg die mij bij het Reghthuysplein brengt. Het Reghthuyspad brengt mij naar de gereformeerde parkeerplaats. Hier eindigt een mooie wandeling rond de Nieuwkoopse Plassen. 

Rondje Nieuwkoopse Plassen – 28 kilometer