Klompenpad Klarenbeeksepad

Het is rustig, heel rustig wanneer ik mij op de parkeerplaats van restaurant Pijnappel klaar maak voor een wandeling op het plaatselijke klompenpad. het restaurant is al meer dan honderd jaar in handen van de familie. Nog een week wachten en dan mag het terras weer open. Het is nog voor zevenen wanneer ik op pad ga. Vrij snel ben ik in het groen rond dit dorp, ik ga achter de voormalige Roomskatholieke kerk langs.

Wat niet voormalig is, is het landgoed Klarenbeek, in bezit van de familie Krepel. De naam Krepel komt voor het eerst voor in de annalen van Klarenbeek wanneer Teunis Jansen Pluim (eigenaar van een kopermolen) in het begin van de jaren dertig van de 18e eeuw ene Johann Richardt Krepel in dienst neemt. Deze Krepel (oorspronkelijk Gröbell) kwam uit St. Wolfgang in het Salzkammergut (Oostenrijk) en is blijven hangen in Klarenbeek, zo ook zijn nageslacht. Zijn zoon Bernard werd eigenaar van de kopermolen. In de loop der jaren ontstonden allerlei industriële activiteiten. Het verbaast dan ook niet dat er nogal wat industrieel erfgoed is in de buurt, dankzij Krepel en nageslacht. Het hoofdgebouw van het landgoed is een rijksmonument.
Ik neem afscheid van het landgoed en steek de Polveensweg over. Vervolgens kom ik in het prachtige Lampenbroek. Dit is een bijzonder gebied waar Natuurmonumenten en het Waterschap Vallei en Veluwe druk bezig zijn om oude glorie te herstellen (zo ver mogelijk). Een eeuw geleden was dit een gebied met orchideeëm, houtwallen bosje, heide. later zijn delen landbouwgrond geworden. Inmiddels zijn er weer meerdere orchideeën te vinden. Het is prachtig en rustig om door dit gebied te wandelen. Helaas heb ik mijn camera niet goed ingesteld zodat mijn foto’s zijn mislukt. Trouwens, de naam Lampenbroek gaat terug op de naam ‘de Leere Lampe’, een boerderij die halverwege de 17e eeuw werd gebouwd.

Wanneer ik het gebied uitga, kom ik verder langs de Beekbergsebeek. Een lang traject, dat ook nog de Klarenbeekseweg oversteekt. De brug die hier over de beek ligt heeft oude papieren. Al rond 1480 was hier een doorwaadbare plek in de beek en later is hier een brug aangelegd die onder anderen de Deurvoetsbrug heette. Ter hoogte van de Welvaartsdwarsweg verlaat ik de beek en ga naar het noorden. Langs de Elshofweg staat een klein bosje waar het pad even van de weg afwijkt.

Dan weer verder door velden en over een houwal waar de schaduuw weer even koelte brengt en nog flarden dauw en misschien een restant van de regen van gisteren. Het is mooi zo door de velden te ‘dwalen’ langs de randen van grasland en langs slootjes, langs afgelegen huizen.

De route komt langs de Dalk waar een oude grenssteen / grenspaal staat. In 1750 werd Het Loo de ‘hoge heerlijkheid’, daarom werd besloten om de grens van deze heerlijkheid te voorzien van grenspalen. Niet veel grenspalen zijn overgebleven, maar hier passeer ik er één. Een historisch moment. Deze grenspaal is nummer 27 uit de serie. Zo’n driehonderd meter zuidelijker staat nog een overgebleven grenspaal.

Via de grenspaal ben ik dichtbij de bebouwde kom van Klarenbeek gekomen. Om de naam ‘bebouwde kom’ eer aan te doen worden hier huizen gebouwd. Keurig op een rijtje.
Niet ver van mijn startpunt steek ik de Hoofdweg over en ga het bos in. Bij Achter de Molen kom ik terecht op het begin van mijn route. Bij molen De Hoop moet ik de route even aanpassen wegens wegwerkzaamheden. Deze molen, die dateert van 1905, is trouwens vanaf het begin in handen van de familie Pijnappel. Nog een paar stappen en ik loop langs restaurant Pijnappel.
Ik ben terug bij het begin, na een prachtige en vooral rustige wandeling, met een mooie afwisseling van landschappen en gebouwen vol geschiedenis.
Klompenpad Klarenbeeksepad – 15 kilometer