Zuiderzeepad (16) Kop van de Afsluitdijk naar Den Oever

“Toen de Afsluitdijk 75 jaar bestond heb ik de dijk afgelopen. Dat was goed te doen.” Met deze woorden probeert de dame bij de bushalte op het immense busstation van Den Oever ons te bemoedigen. Even later komt een oudere dame in het bushokje zitten. Zij is op weg naar een tandarts voor het aan laten meten van een nieuw gebit. Met haar tandenloze mond vertelt zij over veranderingen op Den Oever in de loop der vele jaren. Er graast zelfs geen kudde schapen meer naast haar huis. Dan komt de bus uit Alkmaar die ons naar de overkant zal brengen. Bij het nog steeds gezellige busstation van Zurich stappen wij uit en beginnen aan onze tocht. We willen in één keer de overtocht maken. Niet eerder hebben wij in de voorbije jaren een dergelijke afstand gelopen. We zullen het nu meemaken of juist niet.

We beginnen de tocht over de Afsluitdijk aan de kant van het IJsselmeer en vlakbij het Kornwerderzand steken we de weg over, via een loopbrug. Even verderop, vlak voor de Lorentzsluizen, wordt gewerkt aan de beweegbare brug en onze weg slingert weer naar de andere kant, dit is ongeveer de enige slingerbeweging tijdens onze tocht. We lopen op de grasdijk langs de zijde van de Waddenzee.

19 7
19 6
19 5
19 4

De tijd tikt hectometerpaaltjes op de grasdijk. Stap voor stap komen wij verder op het ritme van de golven en de hectometers. Op de grasdijk komen wij geen andere wandelaars tegen. Rechts van ons ligt het tweebaans fietspad. Een enkele racefietser komt voorbij, volledig geconcentreerd op zijn voorwiel, voorbijgaand aan onze vriendelijke groet. De man in de rijdende banaan groet ons wel.  We zien hem tweemaal onder zijn helm en ingepakt in de gele schil van zijn ligfiets.

De tocht gaat verder over de dijk, we zijn inmiddels bij Breesândyk. Dit is een bijzondere plaats, niet alleen omdat het behoort tot de gemeente Harlingen, maar ook omdat er twee havens zijn (een Noorderhaven en een  … juist  Zuiderhaven). De Noorderhaven doet ook dienst als hondenuitlaatgebied kunnen wij constateren wanneer wij uitrusten op de groene helling van de dijk. Verder is hier ook nog een militair oefenterrein, ik vermoed aan de Zuiderhaven. Daarnaast nog een losse verzameling caravans, een benzinestation, ongetwijfeld hebben wij vele zaken nog over het hoofd gezien.

Het zijn niet alleen de hectometerpaaltjes die onze aandacht hebben, ook deze bijzondere grenspaal om de scheiding tussen Fryslân en Noord Holland aan te geven. De paal dateert uit 1939. Ik neem aan dat er al eerder een grens was tussen Fryslân en Noord Holland.

Het oversteken van deze grens betekent dat we de volgende provincie binnen wandelen op onze tocht langs de voormalige Zuiderzee.

Op de dijk komen we geen wandelaars tegen, heb ik al vermeld. Wel zien we regelmatig plukjes ganzen op de dijk, meerdere keren een zilverreiger, een nieuwsgierige schare vogels wanneer we uitrusten (waarvan eigenlijk?), verder zien we een hagedis, een molletje en veel looplijnen van de mollen. Er gebeurt van alles op zo’n dijk.

Maar niet alleen op de dijk gebeurt er van alles, want er is niet alleen een tweebaansfietspad, er is ook een tweebaansweg, in feite zijn het er twee. De ene tweebaan gaat naar Den Oever, de andere tweebaan, iets verder naar het IJsselmeer, gaat naar Zurich en verdere buitenlanden. In de tweede helft van de middag zien we een toename van het verkeer dat naar Zurich en naar verder gaat.

Op het IJsselmeer komen we ook deze vissersboot tegen. Het is de WR8, ik neem aan dat dit betekent: Wieringen 8. De netten slepen door het water, blijkbaar heeft deze visser de steun van een sleepnetwet om zijn werk mogelijk te maken.

‘Mevrouw, mevrouw’, roept de dame die ons voorzien heeft van drinken en soep in  lunchroom Het Monument. We staan al op de brug om weer naar de Waddenzeezijde van de dijk te gaan. In haar hand heeft zij ons routeboekje, het was blijven liggen in de lunchroom aan de voet van de toren. We hebben aandacht gehad voor de oude landkaarten aan de muur, de film over de werkzaamheden om de dijk te bouwen waarbij arbeiders met de hand het ene stenen blok na het andere versleepten en in de golven gooiden. En toen bleef het boekje eigenaarloos achter.

We passeren een peinzende Lely die uitkijkt over zijn levenswerk, waarvan hij de voltooing nooit heeft gezien. Bij de Robbenplaat gaan we op een trapje naar het water zitten en genieten van het uitzicht en van de zon die nog steeds uitbundig ons vergezelt. De vissersboot vaart nog steeds heen en weer, met in haar kielzog een grote menigte vogels. Vervolgens lopen we over de Stevinsluizen.

We zijn vele kilometers door Fryslân gewandeld, maar het blijkt steeds moeilijker te worden om dit land binnen te trekken. Dreigt er een naderende Frexit?

De hectometerpaaltjes zijn nog steeds aanwezig.
0 3
0 2 wel een paaltje maar geen cijfers.
0 1 wel een paaltje maar geen cijfers
0 0 wel een paaltje maar geen cijfers.

We hebben 33 kilometer in 8 uur gewandeld. Een boeiende tocht, geheel anders dan anders. De uitgestrektheid en het smalle pad. De zee en het meer. De rust en de ruimte. De weg en het water. En een groot voordeel: je kunt niet verdwalen.